Αν και επιστρατευμένοι, και μάλιστα τέσσερις φορές από το 2002, οι ναυτεργάτες έχουν πραγματοποιήσει 31 απεργίες, με καθοριστική συμβολή των ταξικών δυνάμεων στην εξαγγελία, την οργάνωση και την περιφρούρησή τους. Ο απεργιακός αγώνας που έδωσαν τις προηγούμενες μέρες, όπου στα δίκαια αιτήματά τους η κυβέρνηση απάντησε ξανά με επιστράτευση, αποτελεί πηγή πείρας και συμπερασμάτων για τους ίδιους τους εργάτες της θάλασσας και συνολικά την εργατική τάξη. Αναδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα να ανέβει η στάθμη των ταξικών αγώνων. Να αποκτήσουν χαρακτηριστικά που θα τους κάνουν πιο αποτελεσματικούς και ταυτόχρονα θα δυσκολεύουν το αστικό σύστημα να τους χειραγωγήσει, να τους καναλιζάρει στη λογική της διαχείρισης, να τους καταστείλει και τελικά να τους ενσωματώσει.

Αγώνες έγιναν και γίνονται, αλλά η κυβέρνηση και το κεφάλαιο καταφέρνουν να περνάνε τον πυρήνα των προαποφασισμένων μέτρων σε βάρος των εργαζομένων, έστω κι αν δεν το κάνουν με τους ρυθμούς που θα ήθελαν. Επιβεβαιώνεται ότι σε συνθήκες γενικευμένης επίθεσης, όπου το κεφάλαιο, όχι μόνο δεν έχει το παραμικρό περιθώριο να ελιχθεί απέναντι στη λαϊκή δυσαρέσκεια, αλλά επιπλέον η συντριβή κάθε εργατικού λαϊκού δικαιώματος είναι όρος για την επιβίωσή του στον καπιταλιστικό ανταγωνισμό, περιφερειακό και παγκόσμιο, κανένας κλάδος και κανένας τόπος δουλειάς δεν πρόκειται να τα καταφέρει παλεύοντας μόνος του. Αυτό που χρειάζεται είναι ενιαία απάντηση στην επίθεση που εξαπολύεται ενιαία, όσο κι αν οι διάφορες μερίδες του κεφαλαίου ανταγωνίζονται μεταξύ τους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους.

Χρειάζονται ακόμα αιτήματα που θα διευκολύνουν να κατανοηθεί το κοινό συμφέρον, άρα και η ανάγκη για κοινή πάλη, ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Εδώ το ναυτεργατικό κίνημα και η ταξική του πρωτοπορία, έχει να δώσει πλούσια πείρα, για τη διαμόρφωση πλαισίου πάλης που βοηθάει τη συμμαχία των εργαζόμενων στα καράβια με τα φτωχά λαϊκά στρώματα των νησιών, με τους μικρούς αγρότες, συνολικά τους εργαζόμενους που έχουν ανάγκη από φθηνές, ασφαλείς και τακτικές συγκοινωνίες στη θάλασσα. Το πλαίσιο πάλης βοηθάει επίσης να αναδειχτεί ο πραγματικός αντίπαλος πίσω από την κυβέρνηση που ανακοινώνει το ένα ή το άλλο μέτρο, διευθύνοντας την επίθεση ενάντια στο λαό για λογαριασμό του κεφαλαίου. Ενα κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά μπορεί να ανεβάζει το βαθμό πολιτικοποίησης των αγώνων, να δυσκολεύει το κεφάλαιο και την κυβέρνηση να ελιχθούν με τρομοκρατία, εκβιασμούς, αυταπάτες και ψέματα.

Η εξέλιξη ενός αγώνα δεν είναι ευθύγραμμη. Εχει μπρος - πίσω, εξάρσεις και υφέσεις, νίκες και ήττες. Αυτό όμως που καθορίσει την πορεία των πραγμάτων, είναι η οργάνωση από τα κάτω, η ανάδειξη του κάθε εργάτη και εργάτριας σε πρωταγωνιστή των αγώνων που αναπτύσσονται στον τόπο δουλειάς, στον κλάδο. Είναι η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με αιτήματα που στοχοποιούν το κεφάλαιο σαν τάξη και γι' αυτό πολλαπλασιάζουν την αποτελεσματικότητα των αγώνων, δεν αφήνουν το λαό να ξεγελαστεί από τον έναν ή τον άλλο διαχειριστή, τις αυταπάτες που σπέρνουν αστοί και οπορτουνιστές στον ανταγωνισμό για τη διακυβέρνηση. Για ένα τέτοιο κίνημα, που μπορεί να «ξαπλώσει» τον αντίπαλο, που τώρα φαίνεται ανίκητος, παλεύει το ΚΚΕ.