Οι εκλογές της 4ης Οκτώβρη διεξήχθησαν σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και με εντεινόμενη την πίεση του ρουσφετιού και του εμπορίου ελπίδας από το ΠΑΣΟΚ για υποτιθέμενη ελάφρυνση της λαϊκής οικογένειας από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ. Κυριάρχησε το δίλημμα ισχυρή κυβέρνηση ή ακυβερνησία, ενώ στο επίκεντρο βρέθηκε η λογική του «μικρότερου κακού» που επιδίωκε να σπρώξει τα λαϊκά στρώματα στην «αγκαλιά» του ΠΑΣΟΚ. Απέναντι σ' αυτό το κλίμα, το ΚΚΕ σ' αυτές τις εκλογές, όπως και σε κάθε εκλογική μάχη, απευθύνθηκε με τη στρατηγική του και όχι με ένα προεκλογικό πρόγραμμα επιμέρους στόχων για την ελάφρυνση της λαϊκής οικογένειας. Εθεσε την πολιτική διεξόδου που έχει ανάγκη ο λαός και ο τόπος.

Οι στόχοι πάλης που πρόβαλε το ΚΚΕ για την ανακούφιση του λαού είναι στόχοι πάλης για το σήμερα που ανοίγουν το δρόμο για το αύριο. Είναι απόρροια της στρατηγικής του και σε σύνδεση μ' αυτήν. Με αυτή τη στρατηγική, την πολιτική πρόταση της λαϊκής εξουσίας, το ΚΚΕ κάλεσε το λαό να δυναμώσει από την κάλπη τη λαϊκή αντιπολίτευση. Εθεσε στο λαό το πραγματικό δίλημμα: Με τα μονοπώλια, ή με το λαό; Με την ανάπτυξη που προωθούν τα κόμματα της πλουτοκρατίας και μέρα με τη μέρα χειροτερεύει τη ζωή του λαού, ή με τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, που προτείνει το ΚΚΕ;

Γι' αυτό και το κάλεσμα του ΚΚΕ προς το λαό ήταν να αποδυναμώσει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ αλλά και τη στρατηγική τους, να χειραφετηθεί από την αστική πολιτική, με ταυτόχρονο δυνάμωμα του ΚΚΕ για να είναι δυνατός την επόμενη μέρα ο ίδιος ο λαός. Γιατί το κρίσιμο, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής κρίσης, είναι να δυναμώσει το εργατικό και λαϊκό κίνημα, να συσπειρωθούν και να κερδηθούν περισσότερες λαϊκές μάζες με την γραμμή ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Στις εκλογές, το ΚΚΕ επέδειξε αντοχή στις πιέσεις, στα εκβιαστικά διλήμματα και τις φρούδες ελπίδες που πρόταξαν η αστική τάξη, τα κόμματα και τα ΜΜΕ της. Κόντρα στην ασφυκτική πίεση που ασκούν η πλουτοκρατία και οι μηχανισμοί της στο ΚΚΕ, με τη συστηματική διαστρέβλωση των θέσεών του, τη συκοφάντηση του σοσιαλισμού, τη σχεδιασμένη προσπάθεια για να βγει το ΚΚΕ από την τρίτη θέση, σ' αυτό το κλίμα οι ψήφοι και το ποσοστό που συγκέντρωσε το Κόμμα (μείωση μόλις 0,6% σε σχέση με το 2007), είναι σημαντικά για τη συνέχεια.

Αυτή η συσπείρωση εργαζομένων, νεολαίας και λαϊκών στρωμάτων με την πολιτική του ΚΚΕ, δηλαδή με την αναγκαιότητα και ρεαλιστικότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης, είναι σημαντική. Πρόκειται για λαϊκούς ανθρώπους που, ακόμα και αν ορισμένοι διατηρούν τις ιδιαίτερες απόψεις ή διαφωνίες τους, μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη ταξικών αγώνων για να μπουν εμπόδια στο βάθεμα της αντιλαϊκής πολιτικής. Μ' αυτή τη δύναμη το ΚΚΕ θα συμβάλει στην οργάνωση λαϊκών μαζών, στη συσπείρωση σε ένα ενιαίο μέτωπο εργατοϋπαλλήλων, αγροτιάς, μικρών επαγγελματοβιοτεχνών, νεολαίας, γυναικών, μεταναστών, που θα ανοίξει το δρόμο για τη λαϊκή αντεπίθεση. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και νέα πνοή θα συνεχίσουν σ' αυτόν το δρόμο την καθημερινή πολιτική τους δράση κόντρα στα χειρότερα, για να υπάρξουν και κατακτήσεις.