«

Νάτος! Νάτος! ο διπολισμός». Μετά από κείνες τις απύλωτες μεγαλοστομίες ότι κλείνει ο ένας κύκλος της μεταπολίτευσης κι ανοίγει ο άλλος, ήρθε και η πραγματικότητα ως πρώτη φορά χωλή αριστερά με δεκανίκι από ούλτρα δεξιά κι έγιναν οι κύκλοι σα βάδισμα με οχτάρια μεθυσμένου. Μέχρι να στρώσει στη χειραγώγηση ο λαός και να του επιτρέπεται να φτιάχνει κόμματα και γκρουπούσκουλα σα διακοσμητικά στην τούρτα της χειραγώγησης βρήκαν ήδη το όνομα του κεντρικού πολιτικού σχεδιασμού εξουδετέρωσης και υποταγής του.

Και το όνομα αυτού Κορμός! Η κούκλα στην αστική βιτρίνα του αστικού κοινοβουλευτισμού πρέπει να φωτιστεί στον κορμό. Χεράκια, ποδαράκια και ενδυμασία βρίσκονται με τη σέσουλα. Και οι κορμοί μπορεί να είναι μόνον δύο. Ενας αριστερό - κεντρώο - προοδευτικό - ευρωδεξιό - σοσιαλδημοκρατικό και ψευτομπαρουτοκαπνισμένο αγαλματίδιο - κορμός που ως δεύτερη φορά αριστερά θα εμπεδωθεί και ως κουτσουρεμένο κούτσουρο. Κι ο άλλος δεξιό - κεντρώο - συντηρητικό - ευρωδεξιό - φιλελεύθερο - ψευτοαθάνατο άγαλμα φουριόζου Ελ - Σιντ. Είναι ο κορμός που πετυχαίνει την αναπαλαίωση επειδή την παραδέχεται ως κληρονομιά στα παιδιά του με προίκα τον πετυχημένο και εγκεκριμένο κι απ' τον άλλο κορμό ΕΝΦΙΑ.

Αντε και στήνονται οι δυο κορμοί. Ευκολότερα, έτσι κι αλλιώς από ένα ντιπέιτ. Χεράκια - ποδαράκια τώρα εξασφαλίζονται με υβριδικές μεταμοσχεύσεις και απίστευτες γενναιοδωρίες των γνωστών σοφών της αέναης αειφόρου κίνησης. Σπάει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, δίνει δυο χεράκια, ένα δεξιό στο ΣΥΡΙΖΑ, ένα αριστερό στη Λ. ΕΝΟΤΗΤΑ. Σπάει κι η ΔΗΜΑΡ, κρύβει τον αντίχειρα του Φώτη στο ΣΥΡΙΖΑ, δίνει δαχτυλάκια στη Φώφη. Φεύγει κι απ' τη μέση ο ιστορικός δημοκρατικός εξαδάκτυλος κληρονόμος Γιωργάκης και μοιράζει τα ιμάτιά του, κάτι σαν Ιησούς που όμως αναφωνεί «συρρίκνωσα τα παιδιά που μου περισσεύουν, μαμά». Τα ενδυματολογικά τα αναλαμβάνει πάντα σ' αυτόν τον τόπο ο Μανωλιός που 'μαθε να φοράει τα ρούχα του αλλιώς, κοντά έναν αιώνα τώρα.

Το κεφάλι; Αυτό βγαίνει απ' τη λέξη και τη ρίζα της. Το κεφάλαιο δηλαδή που ποτέ δεν κόβεται Σύριζα εκτός κι αν εκτοξευθούν μαζικά ψηφοδέλτια - σφυροδρέπανα ως τη ρίζα του που σαν λερναία ύδρα ένα κόβεις στις Βρυξέλλες, άλλο βγαίνει στη Νέα Υόρκη, τρίτο βγάζει γλώσσα στο Τόκιο και πάει λέγοντας. Αυτό είναι σερβιρισμένο προ πολλού και δεδομένο, με μάσκες ή χωρίς, ταιριαστό και στον έναν και στον άλλο κορμό...

Σ' αυτή την εκστρατεία την πολλοστή απ' το '12 με το μαύρο της Χρυσής Αυγής να κυριαρχεί ως η χρησιμότερη πινελιά στη βιτρίνα της ευρωψωροκώσταινας και με αλλεπάλληλα μικρά και μεγάλα ηλεκτροσόκ απ' τα capital controls ως το φόνο του Φύσσα και τ' ανοιγμένα κεφάλια των ναυτεργατών στο Πέραμα, το ΚΚΕ στέκεται απ' έξω. Ούτε πελάτης της είναι αυτής της βιτρίνας, ούτε διακοσμητής της. Γιγάντιος προβολέας είναι η άρνησή του. Ανατρεπτικός των κρυμμένων σκοταδιών, των σκιών, της σκόνης και των λεκέδων από αίμα που κρύβονται πίσω απ' τις ταμπέλες των διαρκών πολιτικών εκπτώσεων που κατεβάζουν τις τιμές ιδεών, αρχών, αγώνων. Αυτοί που πουλάνε την ήττα των λαών και την ξερή συγκίνηση μιας χρήσης στη θέα πνιγμένων παιδιών μεταναστών, αυτό το φωτεινό ΟΧΙ στη βιτρίνα, το τρέμουν. Γιατί ο κορμός, αριστερός ή δεξιός, πάνε 100 σχεδόν χρόνια που το ψάχνει το παράσημο να το ακυρώσει, φορώντας το... Οσοι γελάστηκαν και καρφιτσώθηκαν και παρασημοφόρησαν ξεγελασμένοι αλλότρια στήθη ας αναμετρηθούν τώρα με το δικό τους παράσημο κόντρα στην κακοποιημένη ιστορία της δημοκρατίας. Τώρα ΚΚΕ.