Ο σοφός σύντροφος που έδωσε τη συμβουλή, θαλασσοτσακισμένος στους Φούρνους την Ικαρίας με δοσμένη την υγεία, τη ζωή και την ψυχή στον Κόκκινο Βράχο, ήταν η καλύτερη υποδοχή στο ακριτικό νησί για την τελευταία προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ στο νομό.

Το γλέντι κράτησε, όπως 26 χρόνια τώρα, θεσμός πια, ως το πρωί. Στους βράχους των υποσχέσεων, στα νησιά που οι «ηγέτες» των κομμάτων εξουσίας κι εκμετάλλευσης σημαδεύουν στο χάρτη συντροφιά με τους επικοινωνιολόγους και επισκέπτονται με ελικόπτερα και κάμερες, περισσεύουν τα προβλήματα και λείπουν τα βασικά.

Το νερό σε λίγο δε θα φτάνει ούτε για να πιουν τα μωρά. Το λιμάνι, φανταχτερή τσιμεντένια κατασκευή, στον Αγιο Κήρυκο δεν επαρκεί ούτε για τα καΐκια. Το σχολειό, που χρόνια περίμεναν, χτίστηκε στους Φούρνους τώρα που θα ερημώσει απ' τα πράγματα, καθώς η ανεργία, η αναγκαστική εσωτερική μετανάστευση με προωθητικό μηχανισμό μια λειψή κι αντιδημοκρατική παιδεία σπρώχνει τα παιδιά νωρίς νωρίς στη μέγκενη της πιο πρόσφορης μεγαλούπολης.

Εδώ στους Φούρνους, οι Βρυξέλλες και τα ευρωπαϊκά προγράμματα έφτασαν νωρίς. Τα γρι - γρι παραδόθηκαν για μερικά, τότε φαίνονταν ζεστά, εκατομμύρια. Που φαγώθηκαν σε λίγα χρόνια, τα σπίτια έμειναν χωρίς εισόδημα και πραγματική δουλιά, οι ψαράδες έγιναν ιδιοκτήτες καφενείων κι άδειων ενοικιαζόμενων δωματίων όπου το νερό μαζεύεται μια ώρα το πρωί σε κάθε δεξαμενή και διανέμεται κατά την κρίση της επιβίωσης.

Σε συνθήκες εκσυγχρονισμού και παγκοσμιοποίησης, τους Φούρνους και την Ικαρία, η πολιτική ηγεσία τους θυμούνται όταν μετράνε προεκλογικά κουκιά, όταν ο λοχίας πρέπει να ελέγξει τα άρβυλα και το αυτόματο που κοιμάται κάτω απ' το μαξιλάρι κάθε θαλασσινού ακρίτα, που αποκτά πρόσωπο χειροκροτητή, όταν ο κ. Σημίτης ή ο κ. Καραμανλής, ο όποιος, θα μοιράσει όσα λείπουν στα λόγια.

Γιατί, σύντροφοι, σ' αυτήν την άλλη Ελλάδα, όπου τα αγόρια και τα κορίτσια της ΚΝΕ φέρνουν και κρατάνε πάντα το μήνυμα της αισιόδοξης αντίστασης στη γλυκερή αλλοτρίωση και τους φριχτούς κινδύνους της υποδούλωσης στις κάθε είδους εξαρτήσεις, το κράτος κυνηγάει με τον τρόπο του, με το «πρόστιμο», τον «έλεγχο», το «δάνειο», τη «γραφειοκρατία», τις «ακραίες» καιρικές συνθήκες, μόνο τον ντόπιο πληθυσμό, ώσπου να εκλείψει και μαζί του και το όποιο πρόβλημα. Ο τουρίστας, ο μεγάλος που θα διαβεί την περιοχή, θα εισπράξει μονάχα την εντύπωση των παρθένων φυσικών παραδείσων για λίγες μέρες. Η καθημερινή κόλαση των δυσκολιών, των αντιξοοτήτων και των σύγχρονων καιρών είναι μόνο για τους νησιώτες. Ραντεβού εδώ στους Φούρνους το Δεκέμβρη δώσαμε χωρίς να πάρουμε άδεια Βρυξελλών. Καλό χειμώνα...