Πριν ακόμα στεγνώσει το μελάνι στις αποφάσεις της τελευταίας Συνόδου του ΝΑΤΟ, η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να στείλει στρατιωτική δύναμη στη Βουλγαρία για να στελεχώσει ένα από τα τέσσερα νέα Battlegroups που συγκροτεί το ΝΑΤΟ. Πρόκειται για τις γνωστές ετοιμοπόλεμες δυνάμεις που αναπτύσσονται περιμετρικά της Ρωσίας, με έδρα όλες τις ΝΑΤΟικές χώρες της «πρώτης γραμμής», από τη Βαλτική μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.

Προστίθεται έτσι ένας ακόμη κρίκος στη μακρά αλυσίδα της ελληνικής εμπλοκής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στα σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ απέναντι στους ανταγωνιστές τους. Και δεν είναι μόνο αυτό: Θυμίζουμε πως στο τραπέζι παραμένει η αποστολή αντιπυραυλικών συστημάτων από την Ελλάδα, στο πλαίσιο της «ευρωατλαντικής αλληλεγγύης» στην Ουκρανία και για την εκκαθάριση του ελληνικού οπλοστασίου από ρωσικά υλικά.

Ολα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν την τεραστίων διαστάσεων διακίνηση ΝΑΤΟικού στρατιωτικού υλικού που γίνεται αυτές τις μέρες από την Ελλάδα, με τα λιμάνια, τα τρένα και τους δρόμους να έχουν μετατραπεί σε «πολεμικές» υποδομές για τις ανάγκες της ευρωατλαντικής συμμαχίας.

Και ενώ η συμμετοχή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα «βλέπουν» ως ελληνική εμπλοκή μόνο την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία από την κυβέρνηση της ΝΔ! Ακόμα και σ' αυτό, η ...διαμαρτυρία ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η κυβέρνηση το κάνει χωρίς προηγούμενη απόφαση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ!

Η μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό προγεφύρωμα, όμως, είναι και δική του στρατηγική. Οι συμφωνίες με τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, που επιτρέπουν στα καμιόνια να πηγαινοέρχονται φορτωμένα με άρματα μάχης από τη χώρα μας προς τη Ρουμανία και την Πολωνία, έχουν και τη δική του υπογραφή. Οπως και εκείνες που έχουν κάνει τη Σούδα ορμητήριο για τα ΝΑΤΟικά κατασκοπευτικά, και τα ελληνικά πλοία πρωταγωνιστές σε ΝΑΤΟικές αποστολές υποστήριξης του πολέμου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με την κυβέρνηση, σηκώνουν ψηλά τη σημαία της αναβάθμισης του ρόλου της ΕΕ και της «πιο αυτοτελούς» συμμετοχής της στις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις, με επέκταση της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και της Πολιτικής Αμυνας, όπου ανάμεσα σε άλλα προβλέπεται και η συγκρότηση ευρωστρατού. Γι' αυτό η στάση τους δεν διαφέρει απέναντι στη «Στρατηγική Πυξίδα» της ΕΕ, που προωθεί περαιτέρω τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και την αύξηση των πολεμικών προϋπολογισμών των κρατών - μελών, όπως και της Ελλάδας.

Εχουν το θράσος μετά απ' αυτά να επικαλούνται την «ανάγκη για ειρήνη»! Τέτοια όμως δεν μπορεί να υπάρξει για τους λαούς, με τις κάννες των ΝΑΤΟικών γεμάτες μπαρούτι. Με τους ανταγωνισμούς να κλιμακώνονται σε όλο τον κόσμο «για τ' αφέντη το φαΐ», δηλαδή για τις σφαίρες επιρροής, τις αγορές και τους δρόμους Ενέργειας, με τη συμμετοχή και της χώρας μας.

Καμία «ασφάλεια και σταθερότητα» δεν υπάρχει για τον λαό στο σχέδιο αναβάθμισης της χώρας σε ενεργειακό κόμβο για τα συμφέροντα και τα κέρδη της αστικής τάξης, που περνάει μέσα από τη βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους, τη μετατροπή της σε πολεμικό ορμητήριο. Την ίδια ώρα μάλιστα που στο όνομα της «ΝΑΤΟικής συνοχής», τα κυριαρχικά δικαιώματα μπαίνουν «ενέχυρο» στα παζάρια με την Τουρκία, κάτω από ευρωατλαντική «ομπρέλα».

Γι' αυτό έχει μεγάλη αξία το «όχι στον πόλεμο - να σταματήσει κάθε ελληνική εμπλοκή», που θα ακουστεί ξανά σήμερα από τα στόματα χιλιάδων εργαζομένων στην πανεργατική απεργία.

Γιατί πραγματική αλληλεγγύη στον ουκρανικό και στους άλλους λαούς είναι σε κάθε χώρα να δυναμώσει ο αγώνας που βάζει εμπόδια στον πολεμικό σχεδιασμό κυβερνήσεων και αστικών κομμάτων, στα αιματοβαμμένα σχέδια της αστικής τάξης και των διεθνών συμμαχιών του κεφαλαίου, στην πολιτική που εξοντώνει τον λαό για τα κέρδη, σε πόλεμο και ειρήνη.

Γιατί ανάσα στον λαό μπορεί να δώσει μόνο ο αγώνας για να μην πληρώσει αυτός την ακρίβεια και τα «σπασμένα» των πολεμικών κυρώσεων που επιβάλλει ο ένας ιμπεριαλιστής στον άλλο.