Τα τρομοκρατικά αντεργατικά μέτρα που εφαρμόζει το μεγάλο κεφάλαιο μέσα στους χώρους δουλιάς φαίνεται πως δεν του φτάνουν για να κρατάει υποταγμένους τους εργάτες. Ετσι, επιστρατεύει μια ακόμα μέθοδο συνεχούς παρακολούθησης, αυτό της στρατολόγησης «πελατών» - χαφιέδων με πρόσχημα την «ποιοτική εξυπηρέτηση», αλλά με πραγματικό στόχο τον εκφοβισμό των εργαζομένων και την ένταση της εκμετάλλευσης. Οπως αποκάλυψε ο «Ρ» το Σάββατο, πρόκειται για μια παγκόσμια πρακτική, η οποία υιοθετείται και αξιοποιείται και στη χώρα μας με κύριους «θιασώτες» της ιδιοκτήτες μεγάλων αλυσίδων σούπερ - μάρκετ, μεγάλων εμπορικών αλυσίδων, ξενοδοχείων, κλπ.

Εταιρείες που δραστηριοποιούνται σ' αυτόν τον τομέα προσλαμβάνουν ανέργους για δουλιά, αλλά η δουλιά είναι η εμφάνισή τους ως «πελατών», οι οποίοι, επί πληρωμή και για λογαριασμό άλλων επιχειρήσεων, πραγματοποιούν εφόδους στους χώρους δουλιάς και αξιολογούν δήθεν την ποιότητα της εξυπηρέτησης. «Η υπάλληλος στο ταμείο παρόλο που ήταν ευγενική και τυπική, δηλαδή μου μιλούσε στον πληθυντικό, δε γύρισε ούτε μια στιγμή να με κοιτάξει ή να μου χαμογελάσει»! Η παραπάνω διαπίστωση ανήκει σε «πελάτη» - χαφιέ, όπως προκύπτει από έρευνα εταιρείας και είναι χαρακτηριστική των κριτηρίων που τίθενται.

Οι «πελάτες» - χαφιέδες παραδίδουν τις «αξιολογήσεις» τους στους ενδιαφερόμενους εργοδότες, οι οποίοι με τη σειρά τους παίρνουν τα «κατάλληλα» ...μέτρα για τη συμμόρφωση των εργαζομένων σύμφωνα με τα πρότυπα της επιχείρησης. Η δραστηριότητά τους ονομάζεται «μυστικές αγορές» (mystery shopping) και οι ίδιοι «μυστικοί πελάτες» (mystery shoppers). Στη διαδικασία αυτή επιστρατεύονται μέχρι και φοιτητές, αφού πανεπιστημιακά ιδρύματα τους στέλνουν στις συγκεκριμένες εταιρείες, προκειμένου να κάνουν την πρακτική τους στο χαφιεδισμό!

Με το νέο αυτό επικίνδυνο μέτρο, σε συνδυασμό και με πολλά άλλα, όπως την εγκατάσταση πολλαπλών καμερών σε όλο και περισσότερους χώρους δουλιάς, ακόμα και τη χρονομέτρηση εργασιών, η εργοδοσία έχει στόχο να δημιουργήσει εργαζόμενους-«ρομπότ». Εργαζόμενους οι οποίοι υπό την παρακολούθηση καμερών, υπό το φόβο του «πελάτη» - χαφιέ, υπό το άγχος του χρονομέτρου, θα δουλεύουν ασταμάτητα για να μην απολυθούν. Θα δουλεύουν κάτω από αντίξοες και άθλιες συνθήκες, «με το χαμόγελο στα χείλη», πάντα έτοιμοι σ' ό,τι τους ανατεθεί, για ένα μισθό πείνας, για μισό ασφάλιστρο, για μισή ζωή, προκειμένου να θησαυρίζουν οι εκμεταλλευτές τους.

Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ότι η δημοκρατία στους τόπους δουλιάς είναι κενό γράμμα. Το μαρτυρούν όχι μόνο τα μέσα παρακολούθησης και «αξιολόγησης», αλλά και οι εντεινόμενες απολύσεις για συνδικαλιστικούς λόγους, η επιβαλλόμενη σιωπή απέναντι σε κάθε αντιδραστικό μέτρο της εργοδοσίας. Η κατάσταση γίνεται ολοένα και πιο εφιαλτική. Σε όσα συμβαίνουν σε βάρος τους, αλλά και σε όσα σχεδιάζονται, οι εργαζόμενοι έχουν ένα και μόνο «όπλο» να αντιτάξουν. Αυτό της συσπείρωσης στα ταξικά τους σωματεία, της συλλογικής και οργανωμένης δράσης ενάντια στους εκμεταλλευτές και στους πολιτικούς εκφραστές τους, τις γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις και τους συνοδοιπόρους τους, τις συμβιβασμένες ηγεσίες στο συνδικαλιστικό κίνημα.