Η κατάσταση στην Αίγυπτο με τις καθημερινές λαϊκές διαμαρτυρίες αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο το πόσο απάτη ήταν όλες οι κορόνες που σηκώθηκαν από ιμπεριαλιστές, αστικές πολιτικές δυνάμεις και διάφορους οπορτουνιστές για την περίφημη «Αραβική άνοιξη», που ξεκίνησε το Δεκέμβρη του 2010 στην Τυνησία. Αυτή η διαδικασία που συνεχίστηκε με την Αίγυπτο, την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη και εξελίσσεται στη Συρία χαρακτηρίστηκε από τις παραπάνω δυνάμεις ως «επανάσταση». Στην Αίγυπτο επίσης να θυμίσουμε ότι πρωτοστάτησαν χειραγωγώντας την εύλογη λαϊκή διαμαρτυρία μυστικές υπηρεσίες ιμπεριαλιστικών χωρών και στελέχη πολυεθνικών όπως ο υπεύθυνος της διαδικτυακής «Google» στη Βόρεια Αφρική.

Καθημερινά αυτό που αποκαλύπτεται είναι αυτό που από την πρώτη στιγμή μόνο το ΚΚΕ είπε στη χώρα μας. Οτι η «Αραβική άνοιξη» - που έχει εξελιχθεί για τους λαούς σε «Αραβικό χειμώνα» - είναι ο αστικός εκσυγχρονισμός που στήριξαν οι ιμπεριαλιστές και τα διεθνικά μονοπώλια, ώστε να γίνει ακόμη πιο ελεύθερη η δράση τους στην εκμετάλλευση του πλούτου πολλών χωρών και η εξασφάλιση των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας. Στην «ευρεία Μέση Ανατολή», που περιλαμβάνει ουσιαστικά όλη τη βόρεια Αφρική, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Μέση Ανατολή και φτάνει ως το Ιράν διαγκωνίζονται μονοπωλιακοί όμιλοι των ΗΠΑ, χωρών της ΕΕ, της Κίνας, της Ρωσίας και άλλων.

Σήμερα με το νέο καθεστώς στην Αίγυπτο των «Αδελφών Μουσουλμάνων» και του προέδρου Μούρσι, που προέκυψε από την ανατροπή του Μουμπάρακ και στηρίζεται από ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν ακριβώς τα ίδια προβλήματα που αντιμετώπιζαν και πριν. Η κίνηση δε του Μούρσι να επιδιώξει υπερεξουσίες και να διαμορφώσει νέο σύνταγμα προσαρμοσμένο στον ισλαμικό νόμο, όξυνε την κατάσταση. Φυσικά σε αυτούς που διαμαρτύρονται για τα μέτρα που παίρνουν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» περιλαμβάνεται και μερίδα αστικών δυνάμεων που θέλουν να γίνουν «χαλίφης στη θέση του χαλίφη» για να πάρουν αυτές τη διαχείριση του συστήματος, ώστε να διαιωνίζεται η εκμετάλλευση του εργαζόμενου λαού και του φυσικού πλούτου και να τον διαπραγματευτούν για τα δικά τους συμφέροντα με τα διεθνικά μονοπώλια.

Τα γεγονότα στην Αίγυπτο, και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ισχυρό επαναστατικό αγωνιστικό κίνημα και Κομμουνιστικό Κόμμα, δείχνουν ότι όσο οι εργάτες, πρώτα και κύρια, και τα άλλα εκμεταλλευόμενα στρώματα μπαίνουν κάτω από τις σημαίες των αστών με όποιον μανδύα (κοσμικό ή θρησκευτικό), όσο δεν έχουν οδηγό την ταξική πάλη, όσο δεν συγκρούονται με τους εκμεταλλευτές τους και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, δεν μπορούν να περιμένουν καλύτερες μέρες. Από τις τυφλές συγκρούσεις χτες στο Κάιρο μεταξύ υποστηρικτών και αντιπάλων του Μούρσι, οι εργαζόμενοι δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε. Οι αστοί αντίθετα κερδίζουν χρόνο, καθυστερώντας τη λαϊκή αφύπνιση. Στην Αίγυπτο και σε κάθε χώρα που βιώνει την καπιταλιστική βαρβαρότητα είναι κρίσιμο ζήτημα να μπει επί τάπητος η ανάγκη να περάσουν τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος στα χέρια αυτών που τον παράγουν.