Το αγαθό της Υγείας | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Το αγαθό της Υγείας

Η ουρά της μεγάλης προσμονής στα ιατρεία του ΙΚΑ και στις λίστες των δημόσιων νοσοκομείων είναι η κατάληξη του «κυβερνητικού ΕΣΥ» - που ποτέ δεν υπήρξε, όπως διαπίστωσαν πριν λίγες μέρες αρκετοί από εκείνους που το θεσμοθέτησαν πριν 20 χρόνια. Κι όταν γίνει κατορθωτή η προσπέλαση, τότε έρχεται το ράντζο στο διάδρομο του νοσοκομείου ή οι λεγόμενες παραπληρωμές, για να μπορέσει ο άρρωστος να έχει μια καλύτερη τύχη.

Αυτή την παραπληρωμή την έκαναν επίσημη πολιτική τα κόμματα του δικομματισμού την τελευταία δεκαπενταετία. Αρχισαν στα εξωτερικά ιατρεία με το «γαλάζιο» χιλιάρικο - που έγινε τρία «πράσινα» ευρώ - και συνεχίζουν με τις διατιμήσεις των νοσηλίων σε κάθε επίπεδο. Μάλιστα η «εκσυγχρονιστική» έκδοση της εμπορευματοποίησης είναι το απογευματινό χαράτσι, με τη λειτουργία των ιδιωτικών ιατρείων στα δημόσια νοσοκομεία.

Νόμιμες και «παράνομες» πληρωμές οδήγησαν τον άρρωστο να χώνει όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώνει στην ώρα της ανάγκης τα 44 από τα 100 ευρώ που ξοδεύονται συνολικά για τις υπηρεσίες υγείας στη χώρα μας. Είναι το βαρύτερο χαράτσι που πληρώνει ο άρρωστος σε όλη την Ευρώπη. Είναι ένα απαγορευτικό μέγεθος για τα φτωχά νοικοκυριά, τους άνεργους, τους άπορους, τους μετανάστες και όσους δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.

Κι όμως η κυβέρνηση κομπορρημονεί περί του αδιαπραγμάτευτου δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της Υγείας, την ώρα που φέρνει το ένα μετά το άλλο τα νομοσχέδια στη Βουλή με τα οποία συμπληρώνεται και ενισχύεται η εμπορευματοποίηση του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος Υγείας. Και η αξιωματική αντιπολίτευση «καταγγέλλει» ότι θα κάνει αλλαγές με τα ίδια ακριβώς κυβερνητικά υλικά.

Και οι δυο ομνύουν στη συμπληρωματικότητα και τον «υγιή ανταγωνισμό» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας και διάφορα συναφή. Κανένας δε μιλά για δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, με δημόσιο χαρακτήρα.

Και οι δυο αντιμετωπίζουν τα νοσοκομεία ως επιχειρήσεις και δεν αναγνωρίζουν την Υγεία ως κοινωνικό αγαθό, που αποτελεί αποκλειστική υποχρέωση του κράτους, όπως προβλέπει ακόμα και το ισχύον Σύνταγμα.

Και οι δυο υποκλίνονται στις επιταγές των Βρυξελλών που θέλουν την Υγεία ένα «πολύ δυναμικό και ταχέως αναπτυσσόμενο τομέα της οικονομίας, με ουσιαστικό δυναμικό για περαιτέρω συμβολή στην οικονομική μεγέθυνση και στις ευκαιρίες απασχόλησης», όπως αναφέρει η τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την κοινωνική κατάσταση.

Κι όταν λένε «οικονομική μεγέθυνση» εννοούν την «επιχειρηματική μεγέθυνση» στο χώρο της Υγείας. Μεγέθυνση, που οδηγεί σε νέες εκχωρήσεις των υπηρεσιών του δημόσιου τομέα και νέες αγοραπωλησίες από τους επιχειρηματίες. Που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη οικονομική αιμορραγία στην ώρα της ανάγκης για να καλυφθούν τα κάθε είδους αλισβερίσια της πιο χυδαίας εμπορευματοποίησης ενός κοινωνικού αγαθού.

Το αίτημα για ένα ενιαίο δημόσιο σύστημα Υγείας που θα έχει ως κορωνίδα την πρόληψη και θα παρέχει δωρεάν υπηρεσίες Υγείας σε όλα τα επίπεδα, προβάλλει ως άμεση και επιτακτική αναγκαιότητα και θα πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο καθημερινής διεκδίκησης του λαϊκού κινήματος. Μπορεί και πρέπει να γίνει πόλος συσπείρωσης των κοινωνικών δυνάμεων και μοχλός για τη συνειδητοποίηση των αναγκαίων γενικότερων αλλαγών, ώστε να γίνει πραγματικότητα.

Επίσης θα πρέπει να αποτελέσει και κριτήριο επιλογής στις επόμενες εκλογές. Και το ΚΚΕ έχει την καθάρια και λαγαρή θέση για ένα δημόσιο σύστημα υγείας με δωρεάν υπηρεσίες.