Κυριακή 6 Νοέμβρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Ανδροπρεπή γκέτο...

Ακόμα κι αν φτιάχναμε, για να γκρεμίσουμε πανηγυρικά, έναν τεράστιο πύργο της Βαβέλ, από τσιμεντωμένες πιστωτικές κάρτες και τα κόκαλα των φτωχοδιάβολων του πολιτισμένου δυτικού κόσμου πακτωμένων στα γκέτο των μεγαλουπόλεων, δε θα καταφέρναμε να κρύψουμε το σαδισμό - κυριολεκτικά - των «προοδευτικών» που ενσωματώθηκαν στη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Η τηλεόρασή τους, τα έντυπά τους, τα φερέφωνά τους με τις μεταξωτές γραβάτες κομμένες και ραμμένες από ανήλικα αγοράκια και κοριτσάκια του τρίτου κόσμου, ήταν αυτή που ωρυόταν ότι το «όχι» στην Ευρώπη των Γάλλων διακυβεύει το μέλλον της. Οδυρμός τότε. Τώρα που η «εξήγηση» δίνεται από τα κάτω, από την καρδιά της εξαθλίωσης, κανείς δε δείχνει και κανείς δεν κλαίει τον νεαρό μαύρο, μετανάστη τρίτης γενιάς, που λούζει και πυρπολεί μια πενηντάχρονη ανάπηρη Γαλλίδα, τυφλός από απελπισία.

Την ώρα που έπεφτε τάχαμ' δήθεν σαν βόμβα η είδηση ότι οι Αμερικάνοι έχουν στήσει «Γκουαντάναμο» στις νέες αποικίες τους όπως η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Ρουμανία κι η ΕΕ ερευνά το ...θέμα, στη Γαλλία του Σαρκοζί μυρίζει καμένη σάρκα μαύρη κι άσπρη και κίτρινη και κόκκινη. Γκέτο. Λέξη που δε διαγράφηκε ποτέ από τον κατάλογο των πολιτικών εργαλείων των διαχειριστών του καπιταλισμού. Απαγόρευση κομμάτων, δηλαδή των κομμουνιστικών κομμάτων. Μέθοδος που δεν ξεχάστηκε ποτέ από τους ενσωματωμένους και ιδεολογικά στο Nuovo Ordine Seculorum σύστημα (Νέα Τάξη Πραγμάτων λατινιστί, έμβλημα του αμερικανικού δολαρίου εδώ κι έναν αιώνα) διανοούμενους μιας Αριστεράς που ονομαστικοποίησε τις ρίζες της στα διεθνή χρηματιστήρια και τα γκουβέρνα. Το θέαμα των βουλευτών του ΣΥΝ να χειροκροτούν όρθιοι, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τον Ρουμάνο ηγέτη που εισέρχεται στην ΕΕν έχοντας καταστήσει παράνομους τους κομμουνιστές στη χώρα του, έμοιαζε με δρώμενο ηθικής πολιτικής αυτουργίας στα γκέτο. Είναι οι ίδιοι που θεωρούν ότι γινόμαστε ρεζίλι, ως Ευρωπαίοι βεβαίως, όταν εισέρχονται στο κοινοβούλιο εξαπτέρυγα κι ευαγγέλια ως κραυγαλέος αναχρονισμός και εμπόδιο στην ανάπτυξη της πολυπολιτισμικής Ευρώπης των τεμαχισμένων Βαλκανίων.

Η αβάσταχτη ελαφρότητα του οπορτουνισμού φουσκώνει τα πανιά του ανδροπρεπούς και στιβαρού εκσυγχρονισμού. Και δίνει σαν καραμπόλα σε μπιλιάρδο που παίζεται με ανθρώπινα κεφάλια ένα στιλ ανωτερότητας, ένα χυδαίο άλλοθι στα κάθε λογής γκέτο.

Αυτό που τώρα συμβαίνει στη Γαλλία δεν είναι ο Μάης του '68. Δε θα προσφέρει στη δικτατορία και τη νεοαποικιοκρατία των Βρυξελλών ήρωες χρήσιμους και χρυσοφόρους σαν τον Κον Μπεντίτ και το Χαβιέ Σολάνα. Είναι η επανίδρυση, ο εκσυγχρονισμός, η αδειοδοτημένη και χρηματοδοτημένη από τ' αφεντικά της Κομισιόν «aristera» που φωνάζουν εύκολα και τρέχουν στις πρεσβείες «είμαστε όλοι Αμερικανοί», αλλά ποτέ «είμαστε όλοι μαύροι»... Γιατί στην ΕΕ του 21ου αιώνα οι μικροί Λούθερ Κινγκ των γκέτο δεν πρέπει να προλάβουν καν να ψελλίσουν στα 15 τους «I have a dream». Εχω ένα όνειρο...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ