Ούτε «απρόβλεπτο» αποτέλεσμα, ούτε «νέο κόμμα», ούτε «νέο πρόσωπο», ούτε η Χαλιμά που έλεγε τα παραμύθια ήταν από την Τουρκία... Καιρό τώρα, «καρφώνεται» το σχέδιο να διοχετευτεί η δεδομένη δυσαρέσκεια του τουρκικού λαού. Είχε προηγηθεί η περίπτωση Ερμπακάν, αλλά δεν είχε μεσολαβήσει η τόσο βαθιά οικονομική κρίση και ο «κίνδυνος» ανάπτυξης διεκδικητικού κινήματος έξω από τα καλούπια του ιμπεριαλισμού και της άρχουσας τάξης στην Τουρκία.

Αρχισαν με το στήσιμο του μύθου για τον ηγέτη. Παραλίγο ποδοσφαιριστής, που σπουδάζει τόσο σε ισλαμικό Πανεπιστήμιο, όσο και Διοίκηση Επιχειρήσεων και γι' αυτό «νοικοκυρεύει» το Δήμο της Πόλης. Ετοιμη και η προίκα του παλιού κόμματος της «Ευημερίας», που διαθέτει οργανώσεις σε κάθε γωνιά της χώρας συνδεδεμένες με μηχανοργάνωση με το κέντρο, που κάνει λαϊκά συσσίτια, που διαθέτει λαϊκά σχολεία... Μόνο το όνομα άλλαξαν και ήταν έτοιμο.

Συνδυάζει τη φιλολαϊκή ρητορεία, τον ισλαμισμό, τη φιλοευρωπαϊκή κατεύθυνση και την ετοιμότητα για πειθαρχία στις εντολές του ΔΝΤ. Με άλλα λόγια, είναι η ιδανική περίπτωση για να μπορέσει να περάσει με τις λιγότερες πιθανές λαϊκές αντιδράσεις τα χατίρια του μεγάλου κεφαλαίου. Ταυτόχρονα φυσικά, φροντίζουν να τον έχουν «δεμένο», τόσο προσωπικά, όσο και με την ίδια την ύπαρξη και το χαρακτήρα του κόμματός του μέσω του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Αρα, και έτοιμο για περισσότερους συμβιβασμούς, που θα ήταν από μόνος του διατεθειμένος να κάνει. Ακόμα και τη δυνατότητα των λεγόμενων συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, δεν μπορεί να την κάνει μόνο του το κόμμα «Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης» και από την αρχή είναι υποχρεωμένο να έρθει σε συζητήσεις - συμβιβασμούς με το κόμμα του Μπαϊκάλ. Αλλο δεδομένο «καλούπωμα», δηλαδή, και από εκεί.

Για παράδειγμα, ενώ σε όλα φάνηκε ιδιαίτερα «καλά διαβασμένος» και από την αρχή είπε όλα όσα ήθελαν να ακούσουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, πράγμα που αμέσως τού το αναγνώρισαν με τους εκπροσώπους τους, ταυτόχρονα «τα μάσησε» λίγο με τον πόλεμο στο Ιράκ... Για να βγαίνει, βέβαια, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και να τον υποδέχεται με τόση χαρά, κάτι θα ξέρει περισσότερο, ή κάτι θα ελπίζει πως κρατάει σίγουρα στα χέρια του...