Η ψήφος στις 4 του Οκτώβρη είναι μια κρίσιμη από κάθε άποψη ψήφος. Οχι όμως για τους λόγους που προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους και το λαό οι δυνάμεις του δικομματισμού, οι παραφυάδες τους και τα κόμματα - δορυφόροι του αστικού πολιτικού συστήματος. Η κρισιμότητα της ψήφου μετριέται με διαφορετικά κριτήρια σε ό,τι αφορά την πλουτοκρατία και τα κόμματά της από τη μια, τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα από την άλλη. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ λένε πως η ψήφος είναι κρίσιμη επειδή ο τόπος χρειάζεται ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση. Προσπαθούν ο καθένας για λογαριασμό του κόμματός του να δημιουργήσουν ψευτοδιλήμματα στο λαό, αναπαράγοντας την τρομοκρατία της «ακυβερνησίας».

Γιατί επιδιώκουν ισχυρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση; Επειδή είναι κόμματα της πλουτοκρατίας. Και η πλουτοκρατία επιδιώκει διαχρονικά σταθερές κυβερνήσεις με πολιτική πυγμή, οι οποίες θα προωθούν απρόσκοπτα τους αντεργατικούς νόμους που έχουν ανάγκη για την κερδοφορία τους τα μονοπώλια. Θέλουν «κοινωνική συναίνεση», ήπιο κλίμα και ένα εργατικό κίνημα σε ρόλο συνομιλητή και συνεργάτη με τη μεγαλοεργοδοσία. Την ίδια στρατηγική, με διάφορες επιμέρους παραλλαγές στην έκφρασή της, υπηρετούν τόσο ο ΛΑ.Ο.Σ., όσο και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Κι αυτοί λένε πως η ψήφος στις εκλογές είναι κρίσιμη. Για ποιο λόγο όμως ζητούν από το λαό να τους ψηφίσει; Οπως οι ίδιοι διακηρύττουν, για να μπορέσουν σε περίπτωση μη αυτοδύναμης κυβέρνησης να παίξουν συμπληρωματικό ρόλο στο δικομματισμό.

Δίκαια θεωρούν τα κόμματά τους συγγενή στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, γιατί και αυτά ομνύουν στο συμφέρον του κεφαλαίου, δεν έχουν στρατηγική εναντίωσης στην κερδοφορία του. Από αυτήν την άποψη, είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους είτε στον έναν, είτε στον άλλο εταίρο του δικομματισμού, προκειμένου να μη «σκαλώσει» πουθενά η λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έρχεται να συμπληρώσει το σκηνικό. Το επιβεβαιώνει η ίδια η κρίση που περνάει και η οποία είναι κρίση στρατηγικής. Είναι κόμμα με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα, με ισχυρούς δεσμούς με το αστικό σύστημα, που δεν μπορεί να αμφισβητήσει την κυρίαρχη αντιλαϊκή στρατηγική. Οι ζυμώσεις συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και η προσήλωση στον ευρωμονόδρομο είναι δύο από τα βασικά στοιχεία που το επιβεβαιώνουν.

Μόνο αντίπαλο δέος απέναντι σε όλους αυτούς είναι το ΚΚΕ. Με το πρόγραμμα και τη στρατηγική του, που χτυπάει στην καρδιά της την καπιταλιστική κερδοφορία. Με την πολιτική πρόταση διεξόδου και ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο πάλης που μπορεί να αποτελέσει το συνεκτικό κρίκο στην αναγκαία όσο ποτέ ενιαία πάλη της εργατικής τάξης, των μικρών εμπόρων και αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Με την ντομπροσύνη και την ακεραιότητά του, αφού ποτέ δεν κορόιδεψε το λαό. Το ΚΚΕ λέει πως η ψήφος στις εκλογές είναι κρίσιμη, γιατί από την κάλπη θα εξαρτηθεί κατά πόσο την επόμενη μέρα το εργατικό λαϊκό κίνημα θα μετρήσει βήματα τέτοια που θα του επιτρέπουν από καλύτερη θέση να οξύνει την αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι να μειωθεί η δύναμη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Γιατί ισχυρό ΚΚΕ σημαίνει πρώτα απ' όλα δυνατό κίνημα!