Σιγοντάρουν από κοντά κανάλια, ραδιόφωνα και εφημερίδες, που με έκπληξη είχαμε δει να μιλάνε ακόμα και για ταξικότητα της εκπαίδευσης, με αφορμή τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΟΛΜΕ και, πιο πριν, την εμπεριστατωμένη μελέτη της ΕΣΑΚ ΔΕΕ. Τώρα, τα ίδια «σέρνουν το χορό» για τα «ευεργετήματα» της κυβέρνησης, αναδεικνύοντας ιδιαίτερα την προσωρινή και πάλι, μόνο για φέτος, «δεύτερη ευκαιρία», για τους αποτυχόντες της Γ` Λυκείου.

Αυτό σημαίνει μεγαλύτερες κρησάρες για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Σημαίνει αποχώρηση από τη βασική εκπαίδευση - που, μάλιστα, επιχειρείται να φανεί ότι γίνεται οικειοθελώς - στην υποβαθμισμένη τεχνική εκπαίδευση παραγωγής μισοειδικευμένων, απασχολήσιμων, φτηνής αναλώσιμης πρώτης ύλης για τις «μηχανές» των κεφαλαιοκρατών.

Για άλλη μια φορά, μέσα και από τους τελευταίους ελιγμούς τακτικής του υπουργείου, αποδεικνύεται το δίκαιο του αγώνα των μαθητών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων, που όλα αυτά τα χρόνια διεκδίκησαν μια άλλη ριζικά διαφορετικά προσανατολισμένη Παιδεία. Οσο και αν προσπαθούν τώρα διάφορα κανάλια ενημέρωσης να πείσουν ότι οι μαθητές αγωνίστηκαν για το εξεταστικό ή άλλα μερεμέτια, η διεκδίκηση του άλλου δρόμου για την Παιδεία προβάλλει όσο ποτέ αναγκαία.

Η ποιοτική και ποσοτική διεύρυνση της αναγκαίας και αναντικατάστατης γενικής μόρφωσης των νέων μέχρι τα 18 τους χρόνια, μέσα από ένα Ενιαίο 12χρονο βασικό υποχρεωτικό σχολείο, χωρίς ταξικούς φραγμούς, αποσυνδεδεμένο από το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, είναι σήμερα ακόμα πιο ώριμη. Οι εργαζόμενοι, οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί που είδαν όλα αυτά τα χρόνια το «κράτος της εφαρμογής των νόμων», με τους εισαγγελείς και τα ΜΑΤ στα σχολεία, με το ιδιώνυμο και τις δίκες, δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες από τα μέτρα της κυβέρνησης. Η εκ βάθρων αναμόρφωση της Παιδείας προσαρμοσμένη στις λαϊκές ανάγκες μπορεί να επιβληθεί μόνο μέσα από την ένταση νέων, πιο συντονισμένων, πιο αποφασιστικών κοινωνικοπολιτικών αγώνων, για μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική.