Τρίτη 5 Μάρτη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Περί διαπλοκής...

«Εκεί, όλα ανοίγουν από την Επιτροπή Ανταγωνισμού. Και ανοίγουν όλα, επειδή υπάρχει αντιμονοπωλιακή και αντιτράστ νομοθεσία. Και η ύπαρξη αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας είναι υπέρ της δημοκρατίας και της ανάπτυξης της χώρας, αλλά είναι και υπέρ της υγιούς επιχειρηματικότητας». Ποιο είναι το «εκεί», που με τόσο πάθος ενοράται ο ομιλητής; Οι ΗΠΑ... Ποιος είναι ο ομιλητής; Ο Ν. Κωνσταντόπουλος, ο πρόεδρος του ΣΥΝ, στη συζήτηση που έγινε την περασμένη Παρασκευή στη Βουλή, με αφορμή δύο Ερωτήσεις στην Ωρα του Πρωθυπουργού περί «θεσμικής θωράκισης από τη διαπλοκή».

Χρειάζεται καμιά άλλη απόδειξη, εκτός από αυτές τις λίγες γραμμές, του ότι οι υποστηρικτές του εκμεταλλευτικού συστήματος βρίσκονται πλέον οριστικά στον κόσμο του παράλογου; Από εκεί αντλούν ιδεολογία, από εκεί επιχειρήματα, από εκεί και παραδείγματα σαν το παραπάνω. Ενα παράλογο, φυσικά, που πάντα έχει την ίδια «λογική». Τη με κάθε τρόπο στήριξη και, το κυριότερο, διαιώνιση του συστήματος της εκμετάλλευσης. Σ' αυτήν την αποστολή, μπαίνουν σε χρήση όλα τα μέσα και έτσι καταλήγουμε σε απίθανη επιχειρηματολογία - αρλουμπολογία, σαν την παραπάνω διατύπωση.

Στον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό, τα μονοπώλια συνυφαίνονται με το αστικό κράτος, άρα η διαπλοκή είναι σύμφυτη με το σύστημα. Για να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά, πρέπει να αντιμετωπιστεί το ίδιο το σύστημα, που έχει την πηγή του, όχι στη διαπλοκή, αλλά στην εκμετάλλευση. Στο όνομα αυτής της εκμετάλλευσης και της αύξησής της, είναι που γίνεται και η διαπλοκή. Οι ιδιαίτερες μορφές που παίρνει είναι συνάρτηση των διαφορετικών επιδιώξεων και κινήτρων των ξεχωριστών τμημάτων του κεφαλαίου, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους και διεκδικούν μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους και, άρα, και μεγαλύτερες δυνατότητες συμμετοχής και επηρεασμού στην εκτελεστική εξουσία.

Αν αφήνονταν πραγματικά μόνοι στον παράλογο μύθο τους περί «ελεύθερης αγοράς», ο αδίστακτος ανταγωνισμός τους, πρώτα, θα τους «κάρφωνε» και, στη συνέχεια, θα τους οδηγούσε στην αυτοκαταστροφή εφ' όλης της ύλης του συστήματος. Γι' αυτό έχουν τους νόμους και τους θεσμούς, τόσο για να διατηρούν και να αυξάνουν την εκμετάλλευση, όσο και για να μπαίνει κατά το δυνατόν μια τάξη (ένας συγκρατημός) στον αυτοκαταστροφικό ανταγωνισμό. Εδώ είναι, όμως, που λένε χαιρετίσματα στη λογική οι υποστηρικτές τους, γιατί, ενώ όλοι είναι σύμφωνοι στο να διατηρηθεί το εκμεταλλευτικό σύστημα, θέλουν τους νόμους και τους θεσμούς να υπηρετήσουν κατά περίπτωση και κατά εποχή τη μία ή την άλλη μερίδα του κεφαλαίου. Εδώ είναι που αρχίζει το γέλιο και μας προκύπτει η μεγαλύτερη ιμπεριαλιστική χώρα, οι ΗΠΑ, σαν πρότυπο «αντιμονοπωλιακής» νομοθεσίας και «δημοκρατίας»...

Τα συμφέροντα των εργαζομένων δε βρίσκονται με τη μια ομάδα ή την άλλη των κεφαλαιοκρατών και των εκτελεστικών τους οργάνων. Βρίσκονται ενάντια στο σύστημα, που η κύρια διαπλοκή του είναι να τους εκμεταλλεύεται.


Παύλος ΑΛΕΠΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ