Πολλά μαύρα σύννεφα μαζεύονται στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο το τελευταίο διάστημα και όλα τα σημεία δείχνουν ότι έρχεται μπόρα. Από πολλές πλευρές, οι εργαζόμενοι, τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα γίνονται αποδέκτες αρνητικών μηνυμάτων. Προχτές ήρθε στο φως και η έκθεση για τη στρατηγική της Λισαβόνας, την οποία θα κληθούν να υιοθετήσουν τα κράτη - μέλη στην εαρινή Σύνοδο Κορυφής τον ερχόμενο Μάρτη. Στην έκθεση προβλέπονται μέτρα που στρέφονται κατά των δημόσιων συστημάτων συντάξεων και υγείας, προωθείται η περαιτέρω απελευθέρωση των μεταφορών, της ενέργειας και των υπηρεσιών. Τα κράτη - μέλη καλούνται να ενισχύσουν τις «ενεργητικές» πολιτικές απασχόλησης, που προσβλέπουν στην επιμήκυνση του εργασιακού βίου και στην επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης. Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, γενικότερα η έρευνα, προσδένονται στις ανάγκες των επιχειρήσεων. Στόχος η αντικατάσταση της εργατικής δύναμης, με φθηνές και διαθέσιμες εργατικές δυνάμεις, οι οποίες θα πλημμυρίσουν την αγορά εργασίας, εντείνοντας εκτός των άλλων και τον «ανταγωνισμό» μεταξύ των ίδιων των εργατών.

Στις κατευθύνσεις αυτές κινείται και η ελληνική κυβέρνηση. Μετά από μια 10μηνη περίοδο γενικών μέτρων, τακτική που μάλλον πρέπει να αποδοθεί στην ανάγκη ανίχνευσης του νέου περιβάλλοντος από το κόμμα της ΝΔ, το τελευταίο διάστημα κλιμακώνονται οι επιθέσεις. Τον πρώτο κιόλας μήνα του χρόνου, η κυβέρνηση άνοιξε μεγάλα θέματα, όπως αυτό της απελευθέρωσης του ωραρίου των καταστημάτων, «συζητούν» την απελευθέρωση των υπηρεσιών στα πλαίσια της σχετικής οδηγίας της ΕΕ, ενώ το υπουργείο Απασχόλησης ξεκινάει τις παρεμβάσεις του στην αγορά εργασίας, με ανατροπές στο καθεστώς των υπερωριών. Το γεγονός ότι η εργατική δύναμη και κατά συνέπεια ο ίδιος ο φορέας της, όταν καταναλώνεται σε καθημερινή βάση επί 10-12 και 14 ώρες φθείρεται και καταστρέφεται ανεπανόρθωτα, αυτό λίγο ενδιαφέρει τους επιχειρηματίες και την κυβέρνηση. Από την άλλη, ο υπουργός Οικονομίας, όπου βρεθεί και όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να ανοίξουν τόσο το Ασφαλιστικό, όσο και το Εργασιακό... Οι δε εξελίξεις στα Δημοσιονομικά, μετά την απόρριψη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή του Προγράμματος Σταθερότητας της ελληνικής κυβέρνησης ως «μη ρεαλιστικό» και η υποβολή νέου, αποτελούν το προοίμιο των επερχόμενων σκληρών μέτρων λιτότητας. Παράλληλα βρίσκεται σε εξέλιξη ο «διάλογος» για την Παιδεία, με στόχο τη μετατροπή των ανωτάτων ιδρυμάτων από χώρους παροχής καθολικής γνώσης, σε υποβαθμισμένες σχολές παροχής μερικής γνώσης, προσαρμοσμένης στον υπάρχοντα καταμερισμό εργασίας.

Είναι φανερό πως είμαστε αντιμέτωποι με μια συνδυασμένη και πολυμέτωπη επίθεση, η οποία στρέφεται κατά της εργατικής τάξης, αλλά και των μικρομεσαίων στρωμάτων της πόλης, των μικρών και μεσαίων αγροτών, όλων των λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται για επίθεση, η οποία αντικειμενικά οξύνει την αντίθεση μεταξύ μιας χούφτας μονοπωλιακών επιχειρήσεων και του λαού, κάτι που θα πρέπει να ληφθεί ασφαλώς υπόψη από το λαϊκό παράγοντα...