Ο λαός μας λέει πως ο διάολος έχει πολλά ποδάρια. Στη περίπτωση των εξελίξεων για τη δανειακή σύμβαση επιβεβαιώνεται. Η δικτατορία των μονοπωλίων εμφανίζεται με τη στολή «κοινοβουλευτική δημοκρατία» - χωρίς να αλλάζει την ουσία της: Δικτατορία των μονοπωλίων. Δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά τα τελευταία 24ωρα κάθε όρκος πίστης στον κυρίαρχο λαό έχει πεταχτεί κυριολεκτικά στα σκουπίδια. Ο καβγάς γίνεται κατευθείαν για το... πάπλωμα. Και το «πάπλωμα» είναι η δανειακή σύμβαση. Την ονομάζουν σωτηρία της χώρας, αλλά δεν είναι τίποτα άλλο από σύμβαση - σφαγείο για το λαό, δέσμευση για 10 - 15 χρόνια.

Για να εφαρμοστεί αυτό που ο λαός καταλαβαίνει ότι είναι η καταστροφή του, το αστικό πολιτικό σύστημα καταφεύγει σε ένα διαρκές ζικ-ζακ, που όμως καταλήγει σε ένα και μόνο «διά ταύτα»: Να αφαιρεθεί από το λαό και το παραμικρό δικαίωμα να αποφασίσει για το πώς θα είναι η ζωή του τα επόμενα χρόνια, να υπάρξει με τη μια ή την άλλη μεθόδευση κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τη δανειακή σύμβαση. Το θέατρο - παράσταση χειρίστου είδους - που παίχτηκε παράλληλα στη σκηνή της Βουλής και στα πάνελ των τηλεοπτικών σταθμών είχε ένα και μόνο στόχο: Αυτή η Βουλή, αφήνοντας απέξω τη θέληση του κυρίαρχου λαού, να δώσει τη λύση που επείγεται το κεφάλαιο. Να εγκρίνει τη δανειακή σύμβαση. Κι αφού πάρουν την έγκριση, τότε ο «κυρίαρχος λαός» να διαλέξει ποιος από τους εκλεκτούς της αστικής τάξης θα κρατά το βούρδουλα τα επόμενα χρόνια. Ε, λοιπόν, αυτή η Βουλή δεν δικαιούται, δεν νομιμοποιείται να βάλει θηλιά στο λαιμό του λαού. Δεν δικαιούται να εγκρίνει μέτρα που για πολλά πολλά χρόνια θα βυθίσουν στα τάρταρα την εργατική τάξη.

Τη λύση στο πρόβλημα καλείται να τη δώσει το οργανωμένο λαϊκό κίνημα, πριν απ' όλα η εργατική τάξη. Επιταχύνοντας τις διαδικασίες για την ανασύνταξη του κινήματός της, ειδικότερα εκεί που πονά το κεφάλαιο, μέσα στους χώρους δουλειάς. Εκεί όπου συντελείται η όλο και πιο βάρβαρη εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, εκεί πρέπει να υψωθούν τα ισχυρότερα τείχη αντίστασης στην πολιτική του κεφαλαίου, αλλά και να μπουν γερές οι βάσεις για την αντεπίθεση. Ετσι, που η εργατική τάξη να βγαίνει στο προσκήνιο αγωνιζόμενη, όχι για να διαλέξει δυνάστη ή έστω να απαλύνει την εκμετάλλευση, αλλά διεκδικώντας όλον τον πλούτο που παράγει, διεκδικώντας και την πολιτική εξουσία για τον εαυτό της. Το άμεσο σύνθημα - αίτημα των ημερών είναι: Διάλυση της Βουλής, υπηρεσιακή κυβέρνηση, εκλογές. Κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, λαϊκή οργάνωση και πάλη που να επιβάλει λύσεις για τα λαϊκά συμφέροντα. Αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερής διαγραφή του χρέους με λαϊκή εξουσία.

Το οργανωμένο εργατικό λαϊκό κίνημα έχει το λόγο. Το ΚΚΕ έκανε και χτες το βράδυ από την πλατεία Συντάγματος καθαρό σε ποια πλευρά έχει ταχθεί. Είναι η ώρα που κάθε άνθρωπος του λαού επιβάλλεται να πάρει θέση. Το οργανωμένο λαϊκό κίνημα έχει τη δύναμη να σαρώσει την εξουσία των μονοπωλίων, όποια κι αν είναι η απόφαση των κομμάτων της πλουτοκρατίας μέσα στη Βουλή.