Τα όσα γίνονται με αφορμή το διατροφικό σκάνδαλο των μολυσμένων - από καρκινογόνες διοξίνες - ολλανδικών προϊόντων, προσφέρονται για τη διεξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων. Η είδηση είναι γνωστή. Το σκάνδαλο ξέσπασε στη χώρα που, βάσει του καταμερισμού της ΕΕ, αποτελεί το ορμητήριο πολυεθνικών, για εξαγωγές αγροτικών και κτηνοτροφικών προϊόντων προς δεκάδες χώρες, κύρια της Ευρώπης. Εκεί, 140 κτηνοτροφικές μονάδες έκλεισαν, αφού τα προϊόντα τους θεωρήθηκαν επικίνδυνα.

Και εδώ; Εδώ, στην Ελλάδα, που είμαστε μία από τις χώρες που καταστρέψαμε την ντόπια παραγωγή και καταναλώνουμε με τη σέσουλα ολλανδικά προϊόντα, τι γίνεται; Ο κάθε λογικά σκεπτόμενος θα φανταζόταν πως σε περιπτώσεις συναγερμού - κι όταν κλείνουν 140 μονάδες είναι συνθήκες συναγερμού - χωρίς πανικό και υστερίες, θα διακόπτονταν αυτόματα οι σχετικές εισαγωγές και θα δινόταν (επίσης αυτόματα) εντολή να σταματήσει αμέσως η διάθεση των προϊόντων που ήδη έχουν εισαχθεί, στην ελληνική αγορά. Από εκεί και πέρα θα παίρνονταν συγκεκριμένα μέτρα για να αποφευχθεί η εμπορία και κυρίως η κατανάλωση επικίνδυνων προϊόντων. Στόχος να υπάρχουν εγγυήσεις καταλληλότητας των, εκ της Ολλανδίας προερχομένων, κρεάτων, γάλακτος και γαλακτοκομικών προϊόντων, αλλαντικών, κονσερβών...

Τι έκαναν, λοιπόν, οι κυβερνώντες για όλα αυτά; Οι απαντήσεις του υφυπουργού ...Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, είναι αποκαλυπτική:

Πρόκειται για απαντήσεις απόλυτα χαρακτηριστικές. Και για τις εισαγωγές και για τους ελέγχους και για την προστασία που υποτίθεται πως προσφέρουν, αυτοί οι άθλιοι πολιτικοί υπηρέτες των μονοπωλίων, προς τους πολίτες - καταναλωτές της χώρας μας. Μόνο που τέτοιες δηλώσεις, οι οποίες αποκαλύπτουν την ουσία και τους στόχους των εφαρμοζόμενων πολιτικών και του συστήματος, δεν πρέπει να ξεχνιούνται από τους εργαζόμενους. Πρέπει να μένουν χαραγμένες στο μυαλό, να γίνονται εργαλείο και όπλο, για να συνειδητοποιείται ότι σωστή λειτουργία του συστήματος σημαίνει μέτρα και ρυθμίσεις που -ακόμα και με τίμημα τη δημόσια υγεία - προστατεύουν την απρόσκοπτη και κερδοφόρα δράση του κεφαλαίου.

Η στήριξη της αγροτικής παραγωγής και του εισοδήματος των αγροτών, σε συνδυασμό με την εξασφάλιση φτηνών και ποιοτικά εγγυημένων αγροτικών προϊόντων, είναι η ουσία της πρότασης που διατυπώνουν οι κομμουνιστές για την ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας. Ο παραγωγικός συνεταιρισμός, ενταγμένος στο πλαίσιο της λαϊκής οικονομίας και στον κεντρικό σχεδιασμό της, μπορεί να γίνει κύτταρο για την αύξηση και τη βελτίωση της ποιότητας στην αγροτική παραγωγή. Αυτού του είδους ο προσανατολισμός της παραγωγικής δραστηριότητας στον αγροτικό τομέα, που θα εξασφαλίζει εισόδημα για τους αγρότες και φτηνά προϊόντα καλής ποιότητας για την κοινωνία, ταυτόχρονα απελευθερώνει, λυτρώνει όλους τους ατομικά εμπλεκόμενους - από τον παραγωγό και τους υπεύθυνους συγκέντρωσης της παραγωγής, μέχρι τους αρμόδιους για την τυποποίηση και διακίνηση των προϊόντων - από τα γρανάζια του κέρδους, που σήμερα συνθλίβουν τους πάντες και τα πάντα, στο όνομα των συμφερόντων του κεφαλαίου.