Τώρα που έφτασαν να κουβεντιάζουν για το «ψητό», για την ολοκληρωτική ισοπέδωση και κατάργηση κάθε έννοιας συλλογικών διαπραγματεύσεων και κατώτατων μισθών ώστε να εξασφαλίσουν ακόμα πιο φτηνή εργατική δύναμη για το κεφάλαιο, τώρα έχουν την ανάγκη να επιλέξουν το σκιάχτρο με το οποίο θα επιχειρήσουν να τρομάξουν τους εργαζόμενους. Αυτό που βρήκαν - και οι εκπρόσωποι των τριών κομμάτων της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου άρχισαν ήδη να το κραδαίνουν - είναι ο φόβος να βρεθούμε εκτός ΕΕ, ο τρόμος μην απομείνουμε χωρίς ευρώ, η καταστροφή που θα επέλθει σ' αυτή την περίπτωση.

Ο εκβιασμός και η τρομοκράτηση των πλατιών λαϊκών στρωμάτων αποτελούσαν ανέκαθεν πάγια τακτική προκειμένου να επιβληθούν μέτρα και πολιτικές σε βάρος των πολλών. Μέτρα και πολιτικές που τσαλαπατούσαν τα δικαιώματα των εργαζομένων και των άλλων φτωχών λαϊκών κοινωνικών στρωμάτων, για να περνάνε οι ρυθμίσεις που εξασφάλιζαν ακόμα περισσότερα κέρδη και μεγαλύτερη ισχύ στην οικονομική ολιγαρχία. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου και με τον εκβιασμό της επαπειλούμενης πτώχευσης της χώρας δεν άφησαν τίποτα όρθιο. Μέσα σε ενάμιση χρόνο άρπαξαν από τους εργαζόμενους δεκάδες δισεκατομμύρια, για να χρηματοδοτήσουν τις τράπεζες και τα άλλα παράσιτα του συστήματός τους που βουλιάζουν στην κρίση την οποία οι ίδιοι προκάλεσαν. Και πέρασαν τόσα αντιδραστικά μέτρα που έκαναν τη ζωή εφιάλτη για εκατομμύρια λαϊκά νοικοκυριά.

Τώρα, με την κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ., περνούν στη δεύτερη φάση του σχεδίου τους. Μπορεί στον αφρό να βρίσκεται η συμφωνία του Οκτώβρη για «κούρεμα» ενός μικρού μέρους του χρέους, στόχος τους όμως είναι να κλιμακώσουν την άμεση οικονομική αφαίμαξη των κοινωνικών ομάδων που δεν έχουν εξοντωθεί ακόμα πλήρως και, κυρίως, να καθηλώσουν την τιμή της εργατικής δύναμης στα τρία - τέσσερα κατοστάρικα το μήνα, επίπεδα που θεωρούν ότι θα δώσουν ανάσες στους εκπροσώπους του κεφαλαίου για να ξεπεράσουν την κρίση.

Ωστόσο γνωρίζουν καλά ότι οι εργαζόμενοι δε θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Γι' αυτό και μας εκβιάζουν. Κυβέρνηση και τροϊκανοί μαζί. Τη μια λένε ότι δε θα δοθεί νέο δάνειο, αν δεν προηγηθεί η συμφωνία για το «κούρεμα», την άλλη αφήνουν να εννοηθεί ότι ακόμα και μετά τη συμφωνία, όλα θα κρέμονται από μια κλωστή κ.ο.κ. Και τι είναι αυτό που διακυβεύεται; Η παραμονή, λένε, της χώρας στην ΕΕ και το ευρώ. Είναι τόσο θρασείς, που φτάνουν στο σημείο να εκβιάζουν ότι τάχα θα είναι απώλεια η έξοδος από τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, που στη λαϊκή συνείδηση όλο και πιο πολύ είναι ταυτισμένος με την πτώχευση και τη χρεοκοπία των εργαζομένων. Μας απειλούν ότι θα χάσουμε το ευρώ, όταν στη ζωή έχει αποδειχθεί ότι οι πολιτικές που οδήγησαν στη δημιουργία και ευνοούν την ενίσχυσή του, είναι πολιτικές διαμετρικά αντίθετες στα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων. Πρόκειται για απειλές και εκβιασμούς που θα πέσουν στο κενό. Πολύ περισσότερο που η προοπτική για το λαό και τη χώρα βρίσκεται στην έξοδο από την ΕΕ και τη ζώνη του ευρώ και στη μονομερή διαγραφή του κρατικού χρέους από μια εργατική - λαϊκή εξουσία, που θα κοινωνικοποιήσει τα μέσα παραγωγής και με κεντρικό σχεδιασμό η κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη θα είναι προς όφελος ολόκληρου του λαού.