Τρίτη 5 Γενάρη 2010
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Στόχος ο «εχθρός λαός»

Το πρόσφατο περιστατικό με την κακοποίηση του μετανάστη από τη Χιλή, που κρατούνταν στο Αστυνομικό Τμήμα της Ακρόπολης, έδειξε για άλλη μια φορά μέχρι πού μπορούν να φτάσουν τα λεγόμενα κρούσματα κατάχρησης εξουσίας από τα αστυνομικά όργανα, τα οποία βέβαια έχουν εντολές να εφαρμόζουν πολιτικές μηδενικής ανοχής στη ράχη των μεταναστών, των προσφύγων, αλλά και γενικότερα. Αλλωστε, με μηδενική ανοχή αντιμετώπισαν τους μεταλλεργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, με μηδενική ανοχή αντιμετωπίζουν όσους «ελέγχουν» καθημερινά στους δρόμους - ιδιαίτερα πριν από συγκεντρώσεις και κινητοποιήσεις - ή όσους προσάγουν σωρηδόν ως εν δυνάμει εγκληματίες. Ετσι «φτιάχνονται» οι άνθρωποι των μηχανισμών προστασίας του πολίτη. Γιατί χωρίς τέτοιους, καταστολή δύσκολα γίνεται. Και όσα λέει ο Μ. Χρυσοχοΐδης για πάταξη της «αυθαιρεσίας» είναι για το θεαθήναι. Δικές του κατασκευές και της κυβέρνησής του από την προηγούμενή του θητεία στη «Δημόσια Τάξη» είναι, έτσι τους θέλουν, για να εφαρμόζουν την πολιτική της μηδενικής ανοχής.

Το περιστατικό ήρθε ακριβώς τη στιγμή που το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη (όπου προστασία σημαίνει τσάκισμα των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών και προστασία των πλουτοκρατών από τους λαϊκούς αγώνες) εγκαινίασε το θεσμό του αστυνομικού της γειτονιάς. Ξεκινώντας την εφαρμογή της πολιτικής της προληπτικής καταστολής που εξήγγειλε από τον περασμένο Οκτώβρη η κυβέρνηση. Επιδίωξη, η ένταση της αστυνομοκρατίας, η ανοχή και αποδοχή της από τα λαϊκά στρώματα και η καλλιέργεια ψυχολογίας χαφιεδισμού, στο όνομα της αντιμετώπισης της εγκληματικότητας. Το κράτος των αστών με τα κατασταλτικά του όργανα από τώρα και στο εξής θα επιδιώκει τη συμμετοχή των ανθρώπων του μόχθου στον ...αγώνα για την πάταξη της εγκληματικότητας, ενώ όλ' αυτά τα μέτρα στρέφονται εναντίον τους.

Με το βλέμμα στραμμένο στον εσωτερικό εχθρό και χρησιμοποιώντας με έντεχνο «επικοινωνιακό» τρόπο το έγκλημα, που είναι συνυφασμένο με τον καπιταλισμό (άλλωστε, οργανωμένο έγκλημα χωρίς οργανωμένη επιχείρηση δεν μπορεί να υπάρξει), η κυβέρνηση καθιερώνει τη λεγόμενη συμμετοχικότητα στην καταστολή για να επιβληθεί αυτή η πολιτική αντιμετώπισης των «κρίσεων». «Κρίσεις», όμως, για το καθεστώς αποτελούν και οι απεργίες, οι καταλήψεις, η συνδικαλιστική δράση, οι λαϊκοί αγώνες. Σε στενή συνεργασία με τις αρχές θα βρίσκονται τα Τοπικά Συμβούλια Πρόληψης Παραβατικότητας, το Κεντρικό Συμβούλιο Πρόληψης Παραβατικότητας, οι Δημοτικές Αστυνομίες, οι τοπικοί φορείς, που θα κάνουν «συλλογή και αξιοποίηση πληροφοριών αστυνομικού ενδιαφέροντος». Δημιουργούν πρόθυμους που θέλουν να συνεργαστούν πιο στενά με τις αρχές ασφαλείας. Χαφιέδες δηλαδή. Το ...πακέτο της καταστολής περιλαμβάνει «επιχειρησιακές βελτιώσεις» για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων αλλά και «προγράμματα προστασίας κρίσιμων υποδομών», όπου σε μια σειρά δημόσιων ή ιδιωτικών επιχειρήσεων θα επιβληθούν διαρκή «μέτρα ασφάλειας». Που σημαίνει ότι το δικαίωμα να κινητοποιηθούν και να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι στους αντίστοιχους χώρους όχι μόνο αμφισβητείται αλλά και εμποδίζεται αφού το ποινικοποιούν.

Τα παραπάνω μέτρα θέτουν σε στενότερο αστυνομικό κλοιό τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των εργαζομένων. Η πλουτοκρατία θωρακίζει περισσότερο την εξουσία της. Αυξάνει και εντείνει την καταστολή ενάντια στο μαζικό λαϊκό κίνημα. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν τα μέτρα τους και να αντισταθούν παλεύοντας μέσα από το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα ενάντια στην πολιτική αυτή.


Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ