Η πυκνή σε πολιτικές εξελίξεις χθεσινή μέρα, είναι διδακτική για το λαό και προσφέρεται για ουσιαστικά συμπεράσματα. Η δική του παρέμβαση και πάλη κόντρα στην επίθεση που δέχεται, σε συνδυασμό με τη βαθιά και συγχρονισμένη καπιταλιστική κρίση, τους ανταγωνισμούς που τη συνοδεύουν, έχουν οξύνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει το αστικό πολιτικό σύστημα να τη διαχειριστεί προς όφελος του κεφαλαίου. Συνέπεια αυτών των συνδυασμένων παραγόντων είναι η ένταση της αναμπουμπούλας στο αστικό πολιτικό σύστημα που οδηγεί την αστική τάξη και τα κόμματά της να αναζητούν εναλλακτικές λύσεις στη διαχείριση, προκειμένου να ενσωματώσουν και να παρακάμψουν τον λαϊκό παράγοντα, τη δυσαρέσκειά του για την κυρίαρχη πολιτική.

Μέσα απ' αυτό το πρίσμα πρέπει να ιδωθεί η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να επιταχύνει τις διαδικασίες για πιο επιθετική συναίνεση με τη ΝΔ και τα άλλα αστικά κόμματα, που θα φτάνει μέχρι τη συγκυβέρνηση. Οι αντικειμενικές προϋποθέσεις υπάρχουν, αφού η στρατηγική τους είναι ενιαία ενάντια στο λαό, όπως υπάρχει και αδιαμφισβήτητη συμφωνία μεταξύ τους ότι ο δρόμος ανάπτυξης της Ελλάδας είναι και πρέπει να παραμείνει καπιταλιστικός εντός ευρωζώνης. Τώρα, μπροστά στην αδυναμία που αντιμετωπίζει μια μονοκομματική σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση να διαχειριστεί τη λαϊκή πίεση και τους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της αστικής τάξης, δρομολογούνται αλλαγές για κυβερνήσεις συνεργασίας. Υπάρχει προηγούμενο παράδειγμα,οι διαβουλεύσεις στις 15 Ιούνη μεταξύ ΠΑΣΟΚ- ΝΔ για τη συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.

Ποια είναι τα καινούρια στοιχεία; Πρώτο, ότι με τον πιο εξόφθαλμο τρόπο, το σύνολο σχεδόν των βουλευτών των δύο κομμάτων υπερασπίζονται δημόσια τη συγκυβέρνηση. Ομολογούν μάλιστα κυνικά ότι μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η εφαρμογή της ευρωενωσιακής συμφωνίας που προβλέπει την ελεγχόμενη χρεοκοπία της Ελλάδας, με μέτρα που βυθίζουν το λαό κυριολεκτικά στην εξαθλίωση. Δεύτερο, η ΝΔ αναγκάζεται από τις εξελίξεις να ρίξει και το τελευταίο «αντιμνημονιακό» φύλλο συκής, προαναγγέλλοντας ότι θα ψηφίσει τη νέα δανειακή σύμβαση και ότι θα την εφαρμόσει μέχρι κεραίας, αν της ανατεθεί πρωταγωνιστικός ρόλος στην αστική διαχείριση. Ολη η ψευτοαντιπολιτευτική της τακτική στηριζόταν μέχρι τώρα στο «όχι» που είπε στα κατά καιρούς μνημόνια, παρά το γεγονός ότι στήριξε επί της ουσίας και συνδιαμόρφωσε την πλειοψηφία των ανατροπών που αυτά περιείχαν.

Το ίδιο ισχύει και με τα άλλα αστικά κόμματα, με πρώτο τον ΛΑ.Ο.Σ., ο οποίος με αφορμή και τις τελευταίες εξελίξεις προσπαθεί να αναβαθμίσει το ρόλο του στο αστικό πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ συμπίπτει με όλους τους άλλους στο γεγονός ότι βλέπει λύση στο πολιτικό ζήτημα μέσα από εκλογές και αστική διαχείριση, ενώ χρησιμοποιεί και την συκοφάντηση του ΚΚΕ σαν διαπιστευτήριο για να αναβαθμιστεί στο αστικό πολιτικό σύστημα. Οποια «λύση» κι αν επιλέξουν τελικά να δρομολογήσουν οι αστοί και τα κόμματά τους, στόχος ήταν και παραμένει το τσάκισμα του λαού. Ο,τι είδους κυβέρνηση κι αν σχηματίσουν, ευαγγέλιό της θα είναι οι αποφάσεις της ΕΕ, η παραμονή της χώρας στη λυκοσυμμαχία, η θωράκιση του καπιταλισμού στην Ελλάδα. Νέα βάσανα περιμένουν το λαό, αν με την οργανωμένη πάλη του δε σπάσει το φαύλο κύκλο. Συμπόρευση με το ΚΚΕ, που του είπε πάντα την αλήθεια. Οργάνωση παντού για να έρθουν τα πάνω κάτω προς όφελός του.