Κυριακή 4 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Καληνύχτα σας κ. Εισαγγελεύ!

Τα βλέπω στους δρόμους με τις μαλλούρες και τις νεανικές μαγκούρες τους, με τα σπυράκια της εφηβείας στα ξαναμμένα μούτρα τους, με τα μάτια που γελάνε και την αγωνία σφιγμένη σε γροθιές και πιγούνια. Κα - τα - λη - ψίες. Σωτήριο, καρατζαφέρειον έτος 2007 μ' ευτυχώς το Κόμμα του λαού ψηλότερα από ποτέ μεταπολιτευτικά.

Τους βλέπω ιδρωμένους, αγχωμένους, αποφασισμένους, με τη σκιά του αφεντικού που κυνηγάει τη μειωμένη ανταγωνιστικότητα να τσαλακώνει τα ρούχα τους μαζί με την τιμή τους, να στέκονται μπροστά από τα λουκέτα των σχολείων ανάμεσα σε κουστουμάτους άλλους γονείς που γέννησαν ηγέτες κι όχι παιδιά - κατά δήλωσίν τους - απέναντι σε πυροβόλα μικρόφωνα. Είναι οι γενναίοι γονείς. Οι υ - πο - κι - νη - τές.

Σπαρμένα ολούθε να ομορφαίνουν τη ζωή του αγώνα τα πραγματικά άνθη τα μοσχοβολητά, ΚΝίτες και ΚΝίτισσες να βοηθάνε μην περάσει ο φόβος του εισαγγελέα. Να επιμένουν πως ο κίνδυνος από το σοβά στο κεφάλι, την παγωνιά στην αίθουσα και τα κρυοπαγήματα του μυαλού που γεννάνε γάγγραινες κι ονομάζονται σχολικά βιβλία, είναι μεγαλύτερος από τα ιδιώνυμα μαθητοδικεία.

Υστερα είναι οι λιγότεροι, εκείνοι οι δάσκαλοι που δεν πτοούνται. Που μέσα κι έξω από τις τάξεις επιμένουν να κρατάνε τα μυαλά και τα στόματα των παιδιών ορθάνοιχτα στη σκέψη, στην απόφαση, στην επιλογή, στη γνώση. Καθηγητές αλλά και γονείς και προπάντων ερ - γα - ζό - με - νοι οι ίδιοι αντιστέκονται στην άθλια παραγωγή δούλων κι άβουλων υποτακτικών για την τροφοδοσία της καπιταλιστικής μηχανής του κέρδους.

Η πλειοψηφία των σχολικών συγκροτημάτων της χώρας που προσμετράται ως συνταγματικώς κατοχυρωμένη δημόσια και δωρεάν Παιδεία είναι μια συνεχώς εγκληματική πράξη κατά του παρόντος και του μέλλοντος της χώρας. Η αθλιότητα είναι σχέδιο κι αποτέλεσμα του εκμεταλλευτικού συστήματος και θέσει παιδοκτόνος. Εδώ, σ' αυτήν την «υποδειγματική» σύγχρονη κόλαση γίνονται οι καταλήψεις. Μόνον εδώ. Το φυσικό κι απαιτητέο σχολικό παράδεισο από πλευράς μέσων τον έχουνε πάντα για ιδιωτικό.

Ζήτωσαν οι καταληψίες. Η φωνή των απαιτητικών, των διεκδικητικών, των αντιστασιακών ονείρων. Και πάνε δυο χρόνια τώρα που μουγκανίζω με οργή. Οσετία. Οσετία. Θύτες και θύματα. Στη χώρα του Λένιν και του Στάλιν και των άθλιων σημερινών επιγόνων τους, θυμάμαι την τραγωδία στο σχολείο με τους Τσετσένους φονιάδες να μετατρέπουν σε νεκροταφείο μια πόλη, μια χώρα. Η κυνικότερη, πιο αποτρόπαια μαζική παιδοκτονία. Αλλοι ξέχασαν. Αυτοί που οπλίζουν τέτοια χέρια για σύγχρονα μεταλλαγμένα κρεματόρια νέων...

Ομως πίσω από την τραγωδία, σ' αυτήν την πρώην σοβιετική επαρχία, σ' έναν τόπο ορεινό και σκληρό, εγώ θυμάμαι και το σχολειό. Με γιγάντια αυλή. Με μεγάλες αίθουσες. Με δέντρα. Με τραπεζαρία. Με γυμναστήριο κλειστό, με παρκέ ματωμένο και μαρτυρικό που αντηχούσε ακόμα αθλητικές νεανικές κραυγούλες. Δημόσιο και δωρεάν σχολείο. Κι ένας δάσκαλος που έπεσε, στον 21ο αιώνα, νεκρός για να υπερασπιστεί την ιδέα παιδί - σχολείο - μέλλον.

Κύριε εισαγγελεύ, τα παιδιά ζητάνε ένα τέτοιο σχολείο. Οχι μια σφαγή με το μπαμπάκι σα να είναι εγκληματίες. Για σκεφθείτε το: «φθορά ξένης ιδιοκτησίας» υπάρχει μόνο σε ταξικό καθεστώς. Ποτέ σε λαϊκό. Εκεί τα παιδιά δεν έβγαζαν, δε βγάζουν και δε θα βγάζουν τα μάτια τους μόνα τους. Απλώς θα τα έχουν ανοιχτά. Καληνύχτα σας τηρητές του ...Συντάγματος.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ