Με αφορμή την - παρά λίγο - παραίτηση των δυο οικονομικών εισαγγελέων, που κατήγγειλαν παρεμβάσεις στο έργο τους, και τη δίωξη σε βάρος του γενικού γραμματέα του υπουργείου Οικονομικών, ο οποίος ελέγχεται για υπόθεση συγκάλυψης φοροδιαφυγής, αναζωπυρώθηκε η συζήτηση περί «διαφάνειας» και «διαφθοράς» στο αστικό σύστημα. Ανεξάρτητα από το ποιοι εμπλέκονται στις καταγγελίες των πρώτων και το πόσο βάσιμες είναι οι κατηγορίες για το δεύτερο, η όλη συζήτηση μεθοδεύεται με τρόπο τέτοιο ώστε να αποπροσανατολίζει από το βασικό και να κουκουλώνει το κύριο. Και μόνο το γεγονός ότι το συγκεκριμένο θέμα κυριαρχεί στην αστική ειδησεογραφία τις ίδιες μέρες που συγκυβέρνηση - τρόικα και πλουτοκρατία τροχοδρομούν το επόμενο βάρβαρο πακέτο μέτρων πρέπει να υποψιάσει διπλά το λαό.

Αξιοποιώντας τις δυο υποθέσεις, τα αστικά επιτελεία ενισχύουν το ιδεολόγημα ότι αιτία της κρίσης και των μέτρων που εξοντώνουν το λαό είναι η «διαφθορά» και οι «στρεβλώσεις» στον τρόπο λειτουργίας του πολιτικού συστήματος και των αστικών θεσμών. Παρουσιάζουν, δηλαδή, σαν παθογένεια και όχι σαν σύμφυτη με τον καπιταλισμό τη διαπλοκή του κεφαλαίου με τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του. Αυτή η σύμφυση έχει τη «νόμιμη» εκδοχή της, που είναι τα προνόμια και οι φοροαπαλλαγές προς τις μεγαλοεπιχειρήσεις, αλλά και την «παράνομη», όπως είναι η φοροδιαφυγή και η συγκάλυψή της από τους μηχανισμούς του αστικού κράτους. Την ίδια ώρα, μισθωτοί, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι και μικροί αγρότες ξετινάζονται φορολογικά και κυνηγιούνται ανελέητα, αν από αδυναμία πληρωμής φανούν έστω και προσωρινά ασυνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις.

Τι λένε όλες αυτές τις μέρες τα κανάλια και ο αστικός Τύπος, αναπαράγοντας την κυβερνητική προπαγάνδα; Οτι αν οι εισαγγελείς κατονομάσουν δυο - τρεις πολιτικούς που προσπάθησαν να επηρεάσουν το έργο τους και η υπόθεση Καπελέρη καταλήξει στην απόδοση συγκεκριμένων ευθυνών, τότε θα έχει γίνει ένα σοβαρό βήμα για την «κάθαρση» του πολιτικού συστήματος. Λένε μάλιστα ότι μια τέτοια εξέλιξη είναι η μόνη ικανή να κατευνάσει τη λαϊκή αγανάκτηση. Ομολογούν δηλαδή ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να κρύψουν από το λαό ότι πίσω από το δέντρο των συγκεκριμένων υποθέσεων, υπάρχει το δάσος της φοροαπαλλαγής και φοροδιαφυγής του κεφαλαίου, που είναι όψεις της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής.

Αυτή την πραγματικότητα, κανένας «θεσμός» και καμιά «διαφάνεια» δεν μπορεί να την αντιστρέψει κι ας σκούζουν οι αστοί μαζί με τους οπορτουνιστές ότι το «φάρμακο» είναι να αφεθεί η Δικαιοσύνη να κάνει απερίσπαστη τη δουλειά της. Πρόκειται για την ίδια ταξική Δικαιοσύνη που ποινικοποιεί τους εργατικούς αγώνες και την ίδια ώρα αφήνει στο απυρόβλητο τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους μεγαλοοφειλέτες, επικαλούμενη τους νόμους που φτιάχτηκαν για να τους προστατεύουν. Αυτό το κράτος είναι σάπιο μέχρι το μεδούλι, επειδή υπηρετεί τα συμφέροντα μιας τάξης αντιδραστικής και ένα σύστημα ιστορικά ξεπερασμένο. Καμιά «διαφάνεια» και κανένας αστικός θεσμός δεν πρόκειται να γλιτώσει τους εργαζόμενους και το λαό από το μαρτύριο των βάρβαρων μέτρων. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η κοινωνικοποίησή τους και η αντικατάσταση των θεσμών της αστικής εξουσίας από το κράτος της εργατικής τάξης.