Τα μέτρα αυτά δεν αντιμετωπίζουν τον «ιό», που ευθύνεται για τη σοβαρή «αρρώστια» του ΕΣΥ. Και ο «ιός της ασθένειας» είναι η κυβερνητική πολιτική που περικόπτει τις κρατικές δαπάνες για τη δημόσια υγεία και ενισχύει την εισχώρηση και την ασύδοτη δράση και κερδοσκοπία ιδιωτών του μεγάλου κεφαλαίου στο χώρο. Αυτή η πολιτική έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και βοηθητικό προσωπικό, καθώς και σε κτιριακές εγκαταστάσεις και μηχανολογικό εξοπλισμό στα νοσοκομεία. Και είναι προφανές ότι χωρίς τους απαραίτητους ανθρώπους και την αναγκαία υποδομή κανένα σύστημα υγείας δεν μπορεί να λειτουργήσει, ικανοποιώντας πλήρως τις ανάγκες των ασθενών.

Λέει, π.χ., ο υπουργός ότι οι υπηρεσίες υποδοχής και πληροφοριών στις εισόδους των νοσοκομείων θα λειτουργούν σε 24ωρη βάση. Ομως, αυτό απαιτεί πλήρη μηχανοργάνωση και εκπαιδευμένο προσωπικό που δεν υπάρχουν. Λέει, επίσης, ότι θα τηρείται απαρέγκλιτα το ωράριο του επισκεπτηρίου, ενώ, ήδη, σε αρκετά νοσοκομεία δεν επιτρέπεται η παρουσία συνοδών, ή αποκλειστικών νοσοκόμων στους ασθενείς. Ομως κι αυτό το μέτρο δεν μπορεί να προχωρήσει, λόγω της μεγάλης έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, ικανού να αναλάβει την πλήρη κι αποκλειστική εξυπηρέτηση των ασθενών. Ισχυρίζεται, ακόμα ότι θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην καθαριότητα των χώρων, στη σίτιση των ασθενών και του προσωπικού και στην ένδυση των εργαζομένων. Πώς θα εξασφαλιστούν όλα αυτά όταν η καθαριότητα έχε δοθεί σε ιδιωτικά συνεργεία και υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις εργαζομένων στα μαγειρεία, στα πλυντήρια, στα σιδερωτήρια και στα ραφεία των νοσοκομείων;

Ηδη, μάλιστα, σε αρκετά νοσοκομεία, διάφοροι - από προέδρους και διευθυντές κλινικών, μέχρι φύλακες εισόδων και υπηρετούντες στην ασφάλεια των νοσοκομείων - θέτουν σε εφαρμογή αυτά τα αυταρχικά μέτρα, επιδεικνύοντας, μάλιστα, «υπερβάλλοντα ζήλο», με αγενή συμπεριφορά προς τους ασθενείς και, κυρίως, προς τους συγγενείς τους, που νιώθουν το νοσοκομείο σαν απροσπέλαστο και «εχθρικό» έδαφος....