«Στην ΕΤΜΑ εργάζονται περίπου 650-700 εργάτες που ολοένα λιγοστεύουν, έγραφε η επιστολή. Με τις απολύσεις που κάνει κάθε τόσο, υπάρχει αβεβαιότητα, σπάσιμο νεύρων... Ανέκαθεν επικρατεί μεγάλη τρομοκρατία. Είναι ο σκληρός εργοδότης της μαύρης μπότας του φασισμού... Δεν τολμάς να διεκδικήσεις κάτι, απολύεσαι. Από τα οξέα, που τρυπάνε τα πνευμόνια σου, δεν έμεινε τίποτα, αγωγοί, σωληνώσεις, διαλυθήκανε όλα. Από όπου περπατάς, στάζουνε βρασμένα νερά, επικίνδυνα καυστικά υγρά σού καίνε το κεφάλι. Ο φωτισμός δεν επαρκεί. Σκοτάδι επικρατεί παντού. Οι εξαεριστήρες έχουνε σταματήσει κάτι χρόνια. Δεν τους επισκευάζουν.... Υπάρχει αφόρητη ζέστη. Από 32-38 βαθμούς... Μονίμως το κυνηγητό των εργατών είναι πολύ μεγάλο. Ολοένα πιέζονται να προσφέρουν ακόμη περισσότερο. Οι συνθήκες αυτές δεν είναι ανθρώπινες, είναι για κατσαρίδες... Το 8ωρο η ΕΤΜΑ το έχει καταργήσει εδώ και δύο χρόνια. Δεν πληρώνει τις υπερωρίες με υπεραξία, παρά μόνο απλές ώρες... Εφαρμόζει το ελαστικό ωράριο. Σήμερα δούλεψες 4 ώρες, αύριο 10 ώρες. Ετσι λειτουργεί η ΕΤΜΑ... Μήπως αυτή είναι η ΟΝΕ; Μήπως αυτή είναι η ΕΕ; Μήπως αυτούς εξυπηρετεί η ελληνική κυβέρνηση; Πού πάμε; Αυτό είναι το μέλλον των εργαζομένων; Είμαστε άνθρωποι, δουλεύουμε και παράγουμε. Δε μας αξίζει ένα καλύτερο μέλλον;».