1. Εχοντας χάσει το χιούμορ μου, παρακολουθώ καιρό τώρα, οργισμένος, τους ατέλειωτους κύκλους των εκπροσώπων του ακροδεξιού ΛΑ.Ο.Σ. από το πρωί έως το βράδυ στην τηλεόραση. Γαυγίζοντας επί παντός επιστητού, εκπροσωπούν τον Θεό, την Πατρίδα, το Καλό. Μετά απ' αυτό το καθημερινό μπαράζ ηλιθιότητας, νομίζω ότι έφτασε η στιγμή να βγάλουμε από την ντουλάπα τον διάβολο, ελπίζοντας ότι η δύναμή του θα προκαλέσει αναστατώσεις και αλλεπάλληλα εγκεφαλικά στον Καρατζαφέρη και στη θλιβερή παρέα του.

2. Η επιπολαιότητα σώζει προσώρας τον Ελληνα από τα δύσκολα και τα βαθιά. Απορρίπτοντας κάθε έλεγχο στη ζωή, αρχίζοντας από τον ίδιο του τον εαυτό, δίνει το δικαίωμα να τον εκβιάζουν παράγοντες του θεάματος, δηλαδή τα γκαρσόνια της εξουσίας. Απέναντι σ' αυτό το χάλι, μόνο συλλυπητήρια αισθήματα μπορεί να διαβιβάσει ένας νοήμων άνθρωπος προς το Νεοέλληνα, που μονίμως προσπαθεί να ξεχάσει ποιος είναι και καταντάει Ταρτούφος.

3. Η δημοσιογραφία στην Ελλάδα χωρίζεται σε δύο κατηγορίες: Την πρώτη σχηματίζουν σοβαροφανείς μεγαλοδημοσιογράφοι, που εκπροσωπούν αποκλειστικά το κεφάλαιο και τη δεύτερη οι λούμπεν ιμιτασιόν νούλες, προορισμένες να διασκεδάζουν το κατιναριό. Το ενδιαφέρον όμως με τις δύο κατηγορίες είναι ότι πολλές φορές η μία μπλέκεται με την άλλη τόσο καλά, που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος.

4. Θεολογική γεωμετρία: Εχθρός του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο Γιωργάκης, αλλά ο πατέρας του. Δεν είναι ο πατέρας του, αλλά ο παππούς του. Δεν είναι ο παππούς του, αλλά το προπατορικό αμάρτημα.

5. Η κυβέρνηση, μετά τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, δε θ' αργήσει να καταφύγει στη δύναμη του αφορισμού. Φυσικά, εναντίον μας. Η δυτική κοινωνία, έχοντας εξαντλήσει όλα τα μέσα που της παρέχει η δύναμη της επιστήμης και της τεχνικής, στρέφεται πια στην επιθετική θεολογία, τη μαγγανεία και τους εξορκισμούς. Ας θυμηθούμε ένα απόσπασμα με τις «τρομερές» λέξεις από το τυπικό του αφορισμού: «... να κληρονομήσει την λέπραν του Γιεζή και την αγχόνη του Ιούδα και των θεομάχων Ιουδαίων, των συσταυρωσάντων τον Κύριο της Δόξης, και προκοπήν μηδέποτε ίδοι, έχων και τας αράς των από αιώνος αγίων και των οσίων και θεοφόρων πατέρων... Υπάρχων έξω της του Χριστού Εκκλησίας και της των Χριστιανών συναναστροφής και συνομιλίας. Μηδείς εκκλησιάσει αυτόν ή αγιάσει ή θυμιάσει ή αντίδωρον αυτώ δω ή συμφάγει ή συμπίει ή άλλως συναναστραφεί και χαιρετίσει αυτόν... Οι πέτρες και ο σίδηρος λυθήτωσαν και τα ξύλα ομοίως, αυτός δε μηδαμώς. Σχισθείσα η γης καταπίοι αυτόν, πατάξαι αυτόν ο Κύριος τη ψυχή, τη ανεμοφθορία και τη ώχρα...».

6. Δεν είμαστε έρμαια ενός μεγάλου έρωτα, μιας ιδέας ή ενός έργου. Είμαστε έρμαια μιας τηλεόρασης που μας περιέχει.

7. Αρχίζω να μην πιστεύω αυτά που βλέπω. Μεσημέρι, στην εκπομπή της μια - γνωστή για τις επιδόσεις της στην αθλιότητα - κυρία τηλεπαρουσιάστρια παρουσίασε δύο σιαμαίες εξ Αμερικής σε συνθήκες τσίρκου. Η εκπομπή δεν κόπηκε στον αέρα, όπως θα έπρεπε, και η ζωή κύλησε γαλανόλευκα, ελληνικά, όπως στο ποίημα του αξέχαστου φίλου μου Θωμά Γκόρπα: «Γαλανόλευκη / γαλανόλευκα λεωφορεία πάνε μαύρους επιβάτες / γαλανόλευκες ιδέες σάπιων / γαλανόλευκοι μασκαράδες / ο 7ος ο λόχος με τη γαλανή / γαλανόλευκες κορδέλες των μεγαλοσταύρων δεινοσαύρων / γαλανόλευκα και μαύρα κατάμαυρα σαν πίσσα / πατριωτικά συνθήματα ανδραγαθήματα των φουκαράδων. / Τα παιδάκια παίζουν μέχρι να μαζευτεί ο ήλιος / τ' ακούμε και δουλεύουμε τα βλέπουμε να μαζεύουν / παπαρούνες άγριες μαργαρίτες και σκυλάκια / ενώ το γαλανόλευκο της μέρας άρχισε να το τρώει το μαύρο. / Η γαλανόλευκη τυλίγει νεκρούς που υπήρξαν φίδια / η γαλανόλευκη σφίγγει ζωντανούς σαν φίδι / η γαλανόλευκη του ευζωνικού η ματωμένη / σημαία σύμβολο όπως οι τελείες στις υπογραφές των μασόνων / όπως οι νεκροί των εργατικών αγώνων / όπως τα «λάθη» των κομμάτων / όπως οι ρυτίδες και τ' άσπρα μαλλιά των αιώνων».