Σε άτυπη ενημέρωση για τη σημερινή επίσκεψη του Ελληνα υπουργού Αμυνας στις ΗΠΑ και τη συνάντηση με τον Αμερικανό ομόλογό του, η ελληνική πλευρά αναφέρει ότι «η συνάντηση περιλαμβάνει μια ευρύτερη επισκόπηση της κατάστασης στη Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή και την Βόρειο Αφρική». Σύμφωνα με την ίδια ενημέρωση, «από ελληνικής πλευράς προτεραιότητα αποτελεί η επιβεβαίωση του στρατηγικού χαρακτήρα της Ελλάδος, καθώς και ο σταθεροποιητικός ρόλος της στην ευρύτερη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων. Η χώρα μας αποτελεί έναν αξιόπιστο εταίρο στην περιοχή, με σταθερή και διαχρονική σχέση και συμβολή στην εμπέδωση της ειρήνης, της συνεργασίας, της ασφάλειας και της σταθερότητας».

Αλήθεια, σε ποια «σταθερότητα» στα Βαλκάνια και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο έχουν συμβάλει διαχρονικά οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα; Τα παραδείγματα της τελευταίας μόνο 20ετίας βγάζουν μάτι. Η Ελλάδα αποτέλεσε ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στις αλλεπάλληλες επεμβάσεις για το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, που αναζωπύρωσε τα εθνικιστικά μίση στα Βαλκάνια και πυροδότησε νέες εντάσεις και ανταγωνισμούς, με τη χάραξη νέων συνόρων, προσαρμοσμένων στις σύγχρονες ανάγκες των μονοπωλίων. Από αυτές της τις υπηρεσίες η αστική τάξη της Ελλάδας κέρδισε μερίδιο από τις βαλκανικές αγορές και φτηνά εργατικά χέρια, αλλά ο λαός δεν είδε κανένα όφελος. Αντίθετα, μεγάλωσαν οι κίνδυνοι ανάφλεξης στην περιοχή, με δεδομένους τους ανταγωνισμούς που συνεχίζονται ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα για επέκταση της επιρροής τους.

Ποια «σταθερότητα» διασφάλισε η συμμετοχή της ελληνικής αστικής τάξης στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε βάρος της Λιβύης; Το μόνο που εξυπηρέτησε ήταν η ανακατανομή των δρόμων και των πηγών ενέργειας ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, με το λιβυκό λαό να σπαράζεται. Το ίδιο έγινε και με το Ιράκ, το Αφγανιστάν. Ακόμα και στο Κυπριακό, η συμμετοχή της Ελλάδας στη διασφάλιση της ιμπεριαλιστικής «σταθερότητας» δεν έφερε τη δίκαιη λύση του ζητήματος, αλλά με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε νομιμοποίηση της διχοτόμησης του νησιού. Το ίδιο θα γίνει και με την αναβάθμιση της συμμετοχής της χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση σε βάρος του λαού της Συρίας, που επιδιώκουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ, έστω και με ανταγωνιστικά συμφέροντα μεταξύ τους και με τη Ρωσία.

Μάλιστα, στην ενημέρωση που διένειμε, το ελληνικό υπουργείο Αμυνας λέει ότι στη συνάντηση των υπουργών Ελλάδας - ΗΠΑ «θα εξετασθούν οι γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις και οι προοπτικές βελτίωσης της στρατηγικής συνεργασίας των δύο χωρών, για την εξασφάλιση της περιφερειακής ομαλότητας στην ευρύτερη περιοχή». Δηλαδή, πολεμική προετοιμασία με την πρόθυμη συμμετοχή της Ελλάδας. Οι εξελίξεις χτυπάνε καμπανάκι κινδύνου για τον ελληνικό και τους άλλους λαούς της περιοχής. Η βαθύτερη ενσωμάτωση στις συμμαχίες, στα σχέδια και τα δόγματα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων μετατρέπει το λαό σε θύτη και θύμα. Το εμπόδισμα κάθε ιμπεριαλιστικής επέμβασης με λαϊκή πάλη, η αποδέσμευση από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς με ανατροπή της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, είναι η μόνη εγγύηση για σταθερότητα υπέρ των λαών.