Τετάρτη 30 Ιούλη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Είναι συνυπεύθυνοι

Σαρώνει ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ η τροπολογία που προωθεί, εν μέσω θέρους, προς ψήφιση η κυβέρνηση. Καταργεί συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα και βάζει πιο βαθιά στον εργασιακό μεσαίωνα τους εργαζόμενους στις πρώην κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η ενίσχυση της πάλης για ματαίωση αυτής της εξέλιξης.

Στην κατεύθυνση αυτή, όμως, είναι αναγκαίο να εξαχθούν σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα για τις ευθύνες και το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και των ανά ΔΕΚΟ συνδικάτων, όσο και να φαίνονται τώρα λάβρες κατά της κυβερνητικής τροπολογίας για το, ουσιαστικά, υπαρκτό εργασιακό καθεστώς που πάει να νομιμοποιηθεί και με τη βούλα του κράτους, γιατί ήδη υπάρχουν διαφόρων μορφών ελαστικές σχέσεις σ' αυτούς τους χώρους. Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Εμπνέουν την παραμικρή εμπιστοσύνη οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες για να μπουν μπροστά και να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων για να ανατρέψουν την αντεργατική επίθεση; Σε καμία περίπτωση. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Και το πρόβλημα δεν είναι, βέβαια, ότι τα συνδικαλιστικά στελέχη βρίσκονται σε άδεια, όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί με αστείο τρόπο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σε ραδιοφωνική συνέντευξή του. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ΑΠ (ΣΥΝ) έχουν εδώ και χρόνια συναινέσει στην ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, εξαντλώντας τις αντιρρήσεις τους στο ποσοστό της ιδιωτικοποίησης. Εχουν αποδεχτεί τη λογική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας στη λειτουργία των πρώην κρατικών επιχειρήσεων, γεγονός που οδηγεί νομοτελειακά στην κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην εξομοίωση των μισθών προς τα κάτω, στην καθιέρωση ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, μερικής και ανασφάλιστης εργασίας, κ.ο.κ. Εβαλαν πλάτη με την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας στον ΟΤΕ, η οποία τώρα γενικεύεται.

Εχουν τεράστιες ευθύνες. Στην πραγματικότητα είναι συνυπεύθυνες οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις, γιατί με τη στάση τους έβαλαν πλάτη για την αντεργατική τροπολογία που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση. Η τελευταία γνωρίζει πολύ καλά ότι οι αντιδράσεις των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, όπως η παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε χτες στο υπουργείο Οικονομίας, δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στα αντεργατικά σχέδιά της και είναι ντουφεκιές στον αέρα περισσότερο για το θεαθήναι. Επίσης, είναι ευνόητο ότι η κυβέρνηση δε δίνει την παραμικρή σημασία στις απειλές της ΓΣΕΕ περί προσφυγής στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, ακριβώς γιατί η ίδια πολιτική εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και βέβαια «νομιμοποιείται» από τα υπερεθνικά όργανα και τα δικαστήρια...

Η γραμμή συμβιβασμού και συναίνεσης στην κυρίαρχη πολιτική, που ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τις καθιστά ανυπόληπτες στα μάτια και στη συνείδηση των εργαζομένων. Η καλύτερη επιλογή, λοιπόν, που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι εργαζόμενοι στον αγώνα τους είναι η μαζική εγκατάλειψη των συγκεκριμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και η συστράτευση με το ΠΑΜΕ. Μόνο έτσι, μόνο δηλαδή με τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο, μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ανοίξει ο δρόμος που υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μόνο στο πλαίσιο μιας λαϊκής οικονομίας και εξουσίας οι πρώην ΔΕΚΟ, ως κοινωνική ιδιοκτησία, μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ