Κυριακή 30 Μάρτη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 22
ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Η Θύελλα, σας βεβαιώνω, δε θα υπογράψει!

Σας έχω μιλήσει για τη Θύελλα, τη βαφτιστήρα μου. Μιλάμε για αγρίμι! Οταν βάλει κάτι στο μυαλό της δεν πείθεται με τίποτα! Οταν, δε, νευριάσει σοβαρά, δεν αφήνει τίποτα όρθιο. (Ο χαρακτήρας της μου «ενέπνευσε» το όνομα). Η Θύελλα, λοιπόν, όπου να 'ναι θα πιάσει τα έξι. Μια ηλικία οριακή, σύμφωνα με τις τελευταίες αποφάσεις της ΕΕ. Αποφάσεις που αποδέχτηκε πλήρως η ελληνική κυβέρνηση, παρότι το σύνταγμά μας άλλα προστάζει!..

Με το δημοτικό όλοι ελπίζουμε να τα καταφέρουμε. (Με το νηπιαγωγείο έχουμε αποτύχει. Μια πηγαίνει, μια δεν πηγαίνει. «Είμαι κουρασμένη», λέει και τελείωσε). Από καιρό τώρα, λοιπόν, έχουμε αρχίσει τον αγώνα για το πρώτο της πραγματικό σχολείο (δημοτικό). Ούτε στο χορό πάει, παρότι ήταν επιλογή της. Ολη η οικογένεια, λοιπόν, έχει πέσει επάνω της, για να την προετοιμάσει για το δημοτικό. Από αυτήν την προσπάθεια έχουμε κιόλας τα πρώτα θετικά σημάδια. «Θα πάω», μας λέει. «Θα πάω γιατί μου αρέσει η Νίτσα (μια δασκάλα που γνωρίζει και ελπίζει - και εμείς ελπίζουμε - να είναι η δική της δασκάλα).

Πιστεύω πως κάθε υγιώς σκεπτόμενη οικογένεια πράττει όπως ακριβώς πράττουμε και εμείς. Είμαστε υποχρεωμένοι να εξημερώσουμε το αγρίμι. Είμαστε υποχρεωμένοι να το τιθασεύσουμε και να το κάνουμε υπάκουο! Στα πλαίσια αυτής της αποστολής κάναμε και την πρώτη απόπειρα να το ...προσαρμόσουμε προς τις Κοινοτικές Οδηγίες. (Το σύνταγμά μας, αφού το έχει γραμμένο η κυβέρνηση, δε θα το γράφαμε εμείς); Πήραμε, λοιπόν, μελάνια και χαρτιά. Πολλά μελάνια και πολλά χαρτιά. Χαχανίζοντας και κάνοντας αστεία βουτήξαμε ο ένας μετά τον άλλον, δήθεν παίζοντας, τα μεγάλα δάχτυλα στο μελάνι και ύστερα κολλήσαμε τα αποτυπώματά μας πάνω στις λευκές κόλλες! «Κοίτα» σχέδιο φώναξε με θαυμασμό ο ένας. «Ωραίο σχήμα», ο άλλος. «Το δικό μου είναι υπέροχο», ο τρίτος. «Ελα και εσύ, αγάπη μου», είπε η μάνα της.

Ξέρω, δεν μπορείτε να καταλάβετε, γιατί δεν έχετε δει τη Θύελλα νευριασμένη! «Αυτά είναι σαχλαμάρες», φώναξε! «Μου ζητάτε να λερώσω τα χέρια μου! Και μετά να τρίβω, να τρίβω! Αυτά δεν είναι ζωγραφική είναι ηλιθιότητες! Βλακείες! Εγώ δε μαυρίζω το δάκτυλό μου»!

«Ε, πώς δε βουτάς, γλυκιά μου», της λέει η μάνα της, ενώ παράλληλα την τραβάει μαλακά προς τις μελάνες και τις άσπρες κόλλες. «Ολοι βουτήξαμε! Ακόμα και ο νουνός, που σ' αγαπάει»! «Κανένας δε με αγαπάει, αφού μου ζητάτε να λερώσω τα χέρια μου! Και γιατί, παρακαλώ, να τα λερώσω; Για να φτιάξω αυτή τη σαχλαμάρα;». Μιλώντας πιάνει την πρώτη κόλλα με το πρώτο αποτύπωμα και τη σκίζει! «Είναι ζωγραφιά αυτή»; ρωτάει και σκίζει το δεύτερο αποτύπωμα. «Αυτό εγώ δεν καταδέχομαι να το κάνω»! ολοκληρώνει και σκίζει και το τρίτο αποτύπωμα.

Την αφήνουμε στα νεύρα της και συνωμοτικά πιάνουμε μια γωνία και αρχίζουμε τον ψίθυρο. «Δε θα υπογράψει»! λέει ο ένας. «Δεν είναι υπογραφή», διορθώνει ο άλλος, «αποτύπωμα είναι»! «Εντάξει, δε θα αποτυπωθεί, δε χάλασε ο κόσμος», τολμάω να πω. «Δεν μπορεί», μου φωνάζει ο πατέρας της, «τρελαθήκατε! Δεν ξέρω τι συνέπειες μπορεί να έχουμε! Η εντολή είναι καθαρή: "Μόλις ολοκληρωθούν οι τελευταίες λεπτομέρειες όλα τα παιδιά της Ελλάδας μόλις πατήσουν τα έξι είναι υποχρεωμένα να καταγράψουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα"».

Πράγματι τα «βιομετρικά διαβατήρια» που ζητάει η Ευρωπαϊκή Ενωση, στο εξής θα βγαίνουν από τη βάση δεδομένων που δημιούργησε η ΕΕ, τη μεγαλύτερη βάση δεδομένων που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. Η ΕΕ, αυτή η Σπιναλόγκα, αυτή η σύφιλη του φιλελευθερισμού, στον «κοινό αγώνα της» με την άλλη μεγαλύτερη αρρώστια, την Αμερική, και με πρόσχημα «την πρόληψη της τρομοκρατίας», υποχρεώνουν τα κράτη να προσαρμόσουν τις νομοθεσίες τους και στη συνέχεια αυτά να υποχρεώσουν τα εξάχρονα παιδιά να καταγράψουν τα αποτυπώματά τους! Τα αποτυπώματά τους που δεν αλλοιώνονται, σε αντίθεση με τα άλλα χαρακτηριστικά των παιδιών που αλλοιώνονται με το χρόνο (πρόσωπο, κλπ.). Αυτή η βιομετρική καταγραφή γίνεται στο πλαίσιο της θέσπισης ακόμα αυστηρότερων αντιτρομοκρατικών νόμων!

«Εγώ, δεν υπογράφω», φωνάζει η Θύελλα που κρυφάκουγε και τραβάει με δύναμη το τραπεζομάντιλο με τις μελάνες και τα χαρτιά και τα σκορπάει στο χαλί και στο πάτωμα. «Εγώ δεν υπογράφω», ξαναλέει δυνατά και χώνεται στο δωμάτιό της, βροντώντας την πόρτα! Η Θύελλα, σας βεβαιώνω, δε θα υπογράψει!


Του Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ