Προσωπικά ανέλαβε ο πρωθυπουργός του Ιράκ το συντονισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεων των ιρακινών δυνάμεων κατά ενόπλων σιιτών στη Βασόρα. Η, εκ μέρους του, έκφραση αποφασιστικότητας μπορεί να έγινε αντικείμενο θετικών σχολίων από την Ουάσιγκτον, αλλά δεν αποδεικνύεται, μέχρι στιγμής, ιδιαιτέρως αποτελεσματική. Οι συγκρούσεις επεκτάθηκαν και σε άλλες πόλεις, η «πλέον ασφαλής περιοχή», η Πράσινη Ζώνη, γίνεται καθημερινά στόχος όλμων, απαγόρευση κυκλοφορίας επιβλήθηκε σχεδόν παντού. Οι κατοχικές δυνάμεις, τελικά, ενεπλάκησαν, με αεροπορικές επιδρομές, κατ' αρχάς...

Οι συγκρούσεις που μαίνονται από τις αρχές της βδομάδας χαρακτηρίζονται ως ιδιαίτερα κρίσιμες για το μέλλον της κυβέρνησης Μάλικι. Μιας κυβέρνησης στηριζόμενης, σχεδόν αποκλειστικά, στη σιιτική πλειοψηφία, που κατηγορήθηκε πολλάκις για απροθυμία ελέγχου της δράσης σιιτών παραστρατιωτικών στους κόλπους των δυνάμεων ασφαλείας της κατά σουνιτών. Η ισχυρότατη σιιτική οργάνωση «Ανώτατο Συμβούλιο για την Ισλαμική επανάσταση στο Ιράκ», αλλά και ο σιίτης ηγέτης Μουκτάντα Σαντρ υπήρξαν από τους κύριους υποστηρικτές της, με την εκεχειρία του δεύτερου να θεωρείται κομβικής σημασίας για τη σταδιακή ηρεμία στο νότο.

Εντούτοις, η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» που ακολουθούν οι κατοχικές δυνάμεις, ανακαλύπτοντας διαρκώς νέους συμμάχους και εγκαταλείποντας παλαιότερους, φαίνεται, τελικά, να υποδαύλισε δεόντως και έναν ενδο-σιιτικό ανταγωνισμό εξουσίας, που εκφράστηκε με διώξεις κατά του σαντρικού «στρατού του Μεχντί» και πυροδότησε τις τωρινές συγκρούσεις. Θύμα, και πάλι, ο ιρακινός λαός, που βρίσκεται εγκλωβισμένος σε πόλεις - πεδία μαχών, χωρίς νερό, τρόφιμα, φάρμακα, ιατρική βοήθεια.