Παρασκευή 30 Μάρτη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Στον αγώνα ... ανελαστικά

Περίπου πριν από 15 χρόνια, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ θεσμοθέτησε τη μερική απασχόληση στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις αποφάσεις στην ΕΕ και την κατάμαυρη «Λευκή Βίβλο» της. Το ΠΑΣΟΚ συνέχισε επάξια το έργο της. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι «ζουν με το κομμάτι», με μισό μεροκάματο, μισό ένσημο, μισή ασφάλιση, για μισό μήνα, για μισό χρόνο. Είναι μεγάλη η γκάμα της μερικής απασχόλησης, που στην πορεία εμπλουτίστηκε, διευρύνθηκε και συμπυκνώθηκε στον όρο «ελαστική» απασχόληση. Φρόντισαν γι' αυτό οι κυβερνήσεις του δικομματισμού και οι ΣΥΝοδοιπόροι τους, οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες των εργαζομένων, το μεγάλο κεφάλαιο και οι ηγεσίες των «μικρομεσαίων» κολαούζων του. Ωράρια «λάστιχο», ζωή «λάστιχο», με το συμφέρον του εργοδότη να κυριαρχεί και να του δίνει το δικαίωμα να απασχολεί τον εργαζόμενο από μία ώρα την ημέρα, έως 12 και παραπάνω ώρες, από μία μέρα το μήνα έως ένα μήνα το χρόνο, όποτε το θελήσει, για όσο το θελήσει.

Πρόσφατα, ανακοινώθηκαν τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, σύμφωνα με τα οποία η μερική απασχόληση στο εμπόριο εκτινάχτηκε προς τα πάνω, φτάνοντας στο 5,8%. Πολλές χιλιάδες από αυτές τις θέσεις εργασίας αντικατέστησαν θέσεις πλήρους απασχόλησης. Προχτές, ο ΣΕΛΠΕ (πολυκαταστήματα) έκανε μια ακόμη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, παίρνοντας τη σκυτάλη από τον ΣΕΒ, την ΕΣΕΕ και τους υπόλοιπους θιασώτες της στρατηγικής της Λισαβόνας. Απαίτησε κατάργηση κάθε ορίου στις απολύσεις στους «μη ανταγωνιστικούς» κλάδους, προεξόφλησε έκρηξη ανεργίας στον ανερχόμενο κλάδο των υπηρεσιών. Ζήτησε περισσότερη «ελαστικοποίηση» και πάνω απ' όλα απαίτησε τη λήψη μέτρων για την επιβολή της, καθώς το μεγαλύτερο πρόβλημά τους δεν είναι τόσο το όποιο νομοθετικό «κενό», όσο οι ισχυρές αντιστάσεις των ίδιων των εργαζομένων.

Η θεσμοθέτηση δεν τους αρκεί πια. Ο ευθύς εξαναγκασμός είναι το επόμενο στάδιο, όπως και η διεύρυνση. Τα νέα ιδεολογήματά τους είναι η «ευελφάλεια», η εκτρωματική έννοια που υποτίθεται ότι συνδυάζει την ασφάλεια με την «ευελιξία». Λένε τώρα ότι αν εξασφαλιστεί το εισόδημα του εργαζόμενου θα γίνει αποδεκτή η απελευθέρωση των απολύσεων και η διεύρυνση της «ελαστικότητας». Αλλά δε μιλούν για το πόσο θα είναι αυτό το εισόδημα. Οι ίδιοι, εξάλλου, αρνούνται οποιαδήποτε συζήτηση για «ελαστικοποίηση» των κερδών τους, σ' αυτό είναι άκρως «ανελαστικοί». Από μια άποψη, δείχνουν το δρόμο. Το ίδιο και περισσότερο ανελαστικοί πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι στο θέμα της μόνιμης και σταθερής δουλιάς, των εργασιακών σχέσεων, με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο, των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, με καθολική δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση και του μεροκάματού τους ικανού να τους εξασφαλίζει πλήρη κάλυψη όλων των αναγκών. Το ίδιο ανελαστικοί πρέπει να εμφανιστούν απέναντι στην παγίδα του «κοινωνικοεταιρισμού» και των «κοινωνικών διαλόγων». Το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα το έχει κάνει ήδη πράξη κι αγώνα. Τα συνδικάτα που αποτελούν το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) δίνουν τη μάχη, με την ίδια επιμονή που δείχνει ο ταξικός αντίπαλος. Χτες, έγινε μια ακόμη απεργία. Την πρώτη του Απρίλη οι εμποροϋπάλληλοι κάνουν τη γενική τους συνέλευση και η μαζικότητα σε αυτήν αποτελεί ακόμη μια πράξη αντίστασης. Νέοι αγώνες σχεδιάζονται, που χρειάζονται περισσότερους ακόμα αγωνιστές.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ