Ενδεικτικός του στόχου που θέλουν να επιτύχουν τα κόμματα μέσα από τα αποτελέσματα των επικείμενων δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών, είναι και ο δρόμος τον οποίον πορεύονται προς αυτές. Το ΚΚΕ, σε αντίθεση με τις υπόλοιπες δυνάμεις - που αναζητούν μέσα από τον τηλεοπτικό λόγο να διασταυρώσουν τα ξίφη τους προσπερνώντας εσκεμμένα την ουσία της εκλογικής αναμέτρησης ή προβάλλοντας μόνο πρόσωπα - έχει επιλέξει την προσέγγιση των λαϊκών στρωμάτων, τον ουσιαστικό διάλογο μαζί τους για τα προβλήματα, την ενημέρωση για τις θέσεις και τη στρατηγική του.

Μια στρατηγική που αναδεικνύει την πολιτική σημασία των εκλογών, τη σημασία, μέσα από την Αυτοδιοίκηση, να εκφραστεί η αντίθεση στην κυρίαρχη πολιτική που υλοποιούν τα κόμματα του δικομματισμού και οι συνοδοιπόροι τους. Οταν, για τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις, το ζήτημα είναι ποια παράταξη, ποιος δήμαρχος ή νομάρχης θα διαχειριστεί καλύτερα την ασκούμενη πολιτική, για το ΚΚΕ και για τα αγωνιστικά ψηφοδέλτια που θα καταρτιστούν σε όλη τη χώρα, το ζητούμενο είναι πώς θα ανοίξει ο δρόμος για να ανατραπεί αυτή η πολιτική, πώς οι εκλεγμένοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση θα συμβάλουν σε αυτό, λειτουργώντας ως σύμμαχοι και υπερασπιστές των αγώνων των εργαζομένων.

Με αυτή την έννοια, το ΚΚΕ διαφοροποιείται σημαντικά από τις υπόλοιπες δυνάμεις. Διαφοροποίηση που, πέρα από την πολιτική της αφετηρία, έχει την έκφρασή της και στην καθημερινή πολιτική δράση τόσο των δημοτικών και νομαρχιακών αρχών όσο και των συλλογικών οργάνων του θεσμού της Αυτοδιοίκησης. Αρκεί να υπογραμμίσουμε ότι μια σειρά αντεργατικών αποφάσεων που στήριζαν και στηρίζουν την ασκούμενη αντιλαϊκή πολιτική, αποτελούν όχι μόνο «έργο», αλλά και πολιτική επιχειρηματολογία, του ανώτατου συλλογικού οργάνου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Κεντρικής Ενωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας, η ηγεσία της οποίας πρόσκειται σε ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΣΥΝ.

Θυμίζουμε πως η ΚΕΔΚΕ χειροκρότησε την εφαρμογή της μερικής απασχόλησης, δηλαδή την ανασφάλιστη και μισή δουλιά. Οπως επιδοκίμασε και τη μεταφορά κοινωνικών αρμοδιοτήτων του κράτους στους δήμους, χωρίς τους αντίστοιχους πόρους, στο όνομα δήθεν της ισχυροποίησης του θεσμού. Αλλά και τη σύμπραξη του δημοσίου τομέα με το ιδιωτικό κεφάλαιο για την εκτέλεση έργων. Στο μεταξύ, το συλλογικό όργανο «παλεύει» για τη «λύση» στο πρόβλημα της πενιχρής οικονομικής χρηματοδότησης των δήμων, με την προώθηση της φορολογικής εξουσίας, της δυνατότητας δηλαδή των δήμων να επιβάλλουν και να εισπράττουν φόρους!

Να, λοιπόν, ένας ακόμη λόγος για τον οποίο ΠΑΣΟΚ, ΝΔ αλλά και ΣΥΝ επιλέγουν άλλους δρόμους για να δώσουν την εκλογή μάχη του Οκτώβρη του 2006. Η άμεση επαφή με τον κόσμο απαιτεί και εξηγήσεις για το τι έκαναν οι εκπρόσωποί τους την τετραετία που πέρασε, για το πώς στάθηκαν απέναντι στα προβλήματά του, για το τι αποφάσεις έλαβαν... Η δυσαρέσκεια του κόσμου απέναντι σε αυτή την αντιλαϊκή πολιτική είναι σημαντικό να εκφραστεί και στην κάλπη, ώστε οι εργαζόμενοι, με συμπληρωματικά εφόδια αγωνιστικές δημοτικές και νομαρχιακές αρχές, να παλέψουν για επίλυση προβλημάτων τους αλλά και την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης, για να αναδειχτούν δυνάμεις που θα εκπροσωπούν γνήσια τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της νεολαίας, των γυναικών.