Μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλούν οι διαφαινόμενες διευθετήσεις σε όλο το πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, που στοιχειοθετούν πράξεις ισοδύναμες με αλλαγές συνόρων και ανατροπή του υφιστάμενου στάτους στο Αιγαίο, όπως αυτό κατοχυρώνεται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τα όσα φέρεται να έχουν καταλήξει, υπό τη μορφή συμφωνίας, οι κυβερνήσεις Ελλάδας - Τουρκίας, όσα έχουν ήδη δρομολογηθεί σε επίπεδο ΝΑΤΟικών διευθετήσεων, αλλά και η στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ να μην ασκήσουν επί χρόνια δικαιώματα που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο, όπως τα 12 μίλια και ο ορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στο Αιγαίο.

Τις ανησυχίες εντείνει το γεγονός ότι κριτήριο και οδηγός για τις εξελίξεις και τις επιλογές που γίνονται είναι η δίψα των πολυεθνικών μονοπωλίων και της ντόπιας αστικής τάξης για εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων, αλλά και οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί στην ευρύτερη περιοχή, στο πλαίσιο του νέου στρατηγικού δόγματος του ΝΑΤΟ. Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι αποτελεί στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης η ελληνοτουρκική και με καπέλο του ΝΑΤΟ συνδιαχείριση, σε επίπεδο άμυνας και ασφάλειας, του Αιγαίου, όπως και η συνεκμετάλλευση των φυσικών του πόρων, σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζει η μεγιστοποίηση της κερδοφορίας των πολυεθνικών της ενέργειας.

Καμία σχέση δεν έχουν όλα αυτά με τη βελτίωση του επιπέδου ζωής του ελληνικού και του τουρκικού λαού. Εξάλλου, όπου πετρέλαιο, μυρίζει αίμα των λαών, πόλεμοι και φτώχεια, όπως, π.χ. σε Ιράκ, Νιγηρία, Ιράν κ.α. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για προσπάθεια επίλυσης κάποιων υπαρκτών ελληνοτουρκικών προβλημάτων, όπως αυτό της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ, αλλά για επαναχάραξη συνόρων και συρρίκνωση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων σε βυθό, θάλασσα και αέρα, με σοβαρές επιπτώσεις στην ίδια την ασφάλεια και την εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας. Οι διευθετήσεις αυτές εμπεριέχουν το σπέρμα μελλοντικών εντάσεων που τροφοδοτούνται από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.

Και μόνο το γεγονός ότι τέτοιες διευθετήσεις επιταχύνονται σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι και τα πλατιά λαϊκά στρώματα δέχονται μια χωρίς προηγούμενο επίθεση σε εναπομείναντα δικαιώματα και κατακτήσεις τους, δείχνει πως η επίθεση του κεφαλαίου είναι ενιαία και στόχο έχει να ισχυροποιήσει τη θέση των μονοπωλίων σε όλα τα επίπεδα. Από δω προκύπτει η ανάγκη να δυναμώσει ο λαός την αντιιμπεριαλιστική του πάλη σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Να στοχοποιήσει την ίδια την αστική τάξη, τα κόμματά της και την εξουσία της. Ορος απαράβατος για να διευθετηθούν οριστικά προς όφελος του ελληνικού και του τουρκικού λαού τα ζητήματα που αφορούν στο Αιγαίο είναι να φύγουν από τη μέση το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, να πετάξουν οι δύο λαοί από το σβέρκο τους την εξουσία των μονοπωλίων. Εκεί πρέπει να κατατείνει η λαϊκή πάλη, γι' αυτήν την προοπτική παλεύει το ΚΚΕ.