Παρασκευή 3 Σεπτέμβρη 2004
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Ο στόχος της επίθεσης

Την αρχή έκανε η κυβέρνηση, εκφράζοντας τη δυσαρέσκειά της για το πανό που κρέμασαν οι κομμουνιστές στην Ακρόπολη. Το «σήμα εκκίνησης» έλαβαν «καιροφυλακτούντες» δημοσιογράφοι και δημοσιογραφούντες, που ανέλαβαν, αμέσως, δράση. Ετσι, μέρες τώρα, γινόμαστε μάρτυρες μιας πολύπλευρης και κλιμακούμενης επίθεσης σε βάρος του ΚΚΕ. Είναι, δε, χαρακτηριστικό ότι οι συμμετέχοντες στην επίθεση είναι ευρείας πολιτικής «γκάμας» - από «βέροι δεξιοί» και «ήπιοι κεντρώοι», μέχρι «ανησυχούντες αριστεροί» - στελέχη και μέλη οι περισσότεροι της «κλίκας των αντικομμουνιστών», που έχει έδρα την Αθήνα και παρακλάδια στην επαρχία.

Το «μοτίβο» των επιθέσεων είναι οι κατηγόριες για παραβίαση της ιερότητας του χώρου της Ακρόπολης και για προσβολή της Ελλάδας διεθνώς. Είναι, όμως, φανερό ότι αυτές οι κατηγόριες δεν αντέχουν στη λογική, καθώς δεν προσβάλλει ένα πανό που αναγράφει την αλήθεια και εκφράζει τα αισθήματα του λαού. Το αντίθετο, δείχνει ότι υπάρχουν Ελληνες - εν προκειμένω οι κομμουνιστές - που σέβονται την Ακρόπολη, όχι μόνο ως αρχαίο σύμβολο του πολιτισμού, αλλά και ως σύγχρονο φάρο στον αγώνα για την παγκόσμια ειρήνη, που τιμούν την Ελλάδα, αρνούμενοι να σκύψουν το κεφάλι στους ισχυρούς της Γης κι αγωνιζόμενοι για την Ελευθερία και την Ανεξαρτησία των λαών.

Τι κρύβεται, όμως, πίσω από την επίθεση κατά του ΚΚΕ; Είναι μόνον ο αντικομμουνισμός - «έξις, δευτέρα φύσις» για μερικούς και «επαγγελματική ενασχόληση» για άλλους - που ωθεί τους επιτιθέμενους; Πιστεύουμε πως αφορμή αποτελεί το πανό στην Ακρόπολη, αιτία είναι η ίδια η ύπαρξη και δράση του ΚΚΕ. Η άρχουσα τάξη της χώρας μας, οι πολιτικοί εκπρόσωποί της και, βεβαίως, οι ξένοι πάτρωνες, δεν μπορούν να χωνέψουν ότι υπάρχει στην Ελλάδα - μια χώρα - μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ - ένα κομμουνιστικό κόμμα, που δεν αμφισβητεί απλώς τις πολιτικές επιλογές τους, αλλά αντιμάχεται, μέχρι την ανατροπή του, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Το γεγονός, μάλιστα, ότι αυτό το κόμμα δεν είναι περιθωριακό κι ανυπόληπτο, αλλά έχει βαθιές ρίζες, σοβαρή απήχηση και σημαντική επιρροή στον ελληνικό λαό, ενώ τυγχάνει και διεθνούς αναγνώρισης, καθώς συμμετέχει δραστήρια στις προσπάθειες για την ανασύνταξη και την αντεπίθεση του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, τους κάνει να προβληματίζονται περισσότερο. Οι ντόπιοι υπηρέτες των ξένων αφεντάδων στενοχωριούνται σφόδρα, βλέποντας ότι το ΚΚΕ χαλάει την εικόνα μιας «νέας» Ελλάδας, η οποία συμπεριφέρεται σαν «τίμιος εταίρος» στην Ευρωπαϊκή Ενωση και σαν «σύντροφος» στην Αμερική.

Το ΚΚΕ καταφέρνει να πείθει ότι το καπιταλιστικό σύστημα, παρά την οικονομική ενδυνάμωσή του, την ιδεολογική ενίσχυσή του, τη νομική θωράκισή του, την πολιτική κατοχύρωσή του, παραμένει ευάλωτο στην επίθεση ενός μαζικού λαϊκού κινήματος, με σταθερό προσανατολισμό και καθαρούς στόχους. Αυτή η διαπίστωση ανησυχεί και φοβίζει τους διαχειριστές του συστήματος, που οργανώνουν τη δράση τους για την αντιμετώπιση του «κομμουνιστικού κινδύνου». Ετσι, βλέπουμε να επανέρχεται ο «ξεχασμένος» αντικομμουνισμός και να λαμβάνονται μέτρα για την παρεμπόδιση της πολιτικής δράσης του. Μόνιμος στόχος τους, λοιπόν, παραμένει, να «φύγει από τη μέση» το ΚΚΕ. Οχι και τόσο εύκολος, όπως δείχνει η 86χρονη ιστορία του...


Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ