Αυτή η μάχη με το χρόνο είναι, κατακαλόκαιρο, κυριολεκτικά θεριστική. Γιατί με νόμους τερατωδώς ασαφείς και λεπτομερώς επικοινωνιακά προσεγμένους πασχίζει να αποκτήσει κοντρόλ όχι απλώς του κράτους, ρηχού ή βαθέος αδιάφορο, αλλά ακόμα και της ανάσας των πολιτών, που πρέπει με το νόμο και την τάξη να μετρηθεί, να αξιολογηθεί, να τιμολογηθεί και να μπει σε ένα απ' τα δύο κατάστιχα, δηλαδή των χρήσιμων ή των άχρηστων υπηκόων μιας αυτοκρατορικής κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας. Πρέπει ταχύτατα να εκπαιδευτούμε, πριν κουρευτούμε έχοντας πάει για μαλλί, να μη βελάζουμε απλώς ως πρόβατα, αλλά ως αρμονική χορωδία προβάτων.
Πού να χωρέσει, για παράδειγμα, η μάχη με το χρόνο που δίνει μια γυναίκα 52 ετών με βάση την υποψία των γιατρών ότι έχει καρκίνο στο πάγκρεας, στο χρόνο που της προσφέρεται για να κάνει σε κρατικό νοσοκομείο επειγόντως ένα ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα ελέγχου. Στο ένα νοσοκομείο και στο δεύτερο τα μηχανήματα ήταν χαλασμένα... Στο τρίτο που κατέφυγε, το κοντινότερο ραντεβού ήταν για τον Νοέμβριο. Η λύση σ' αυτήν τη μάχη με το χρόνο τη δικιά της, από θέση αδύναμη και καθόλου αυτοδύναμη ήταν ο ιδιωτικός τομέας. Με λεφτά. Κι όπου ήταν ανοιχτά, λόγω διακοπών. Καρκίνος - χρόνος - διάγνωση, ήττα χωρίς μάχη από οικονομικώς άοπλη νοικοκύρισσα, που πρέπει να λέει κι ευχαριστώ που δεν της είπαν ότι δεν μπορεί να ζητάει άσυλο αντί για δάνειο ή χορηγό.
Καλό Αύγουστο κι από φθινόπωρο τα σπουδαία της διαπραγμάτευσης του χρόνου της ζωής των άλλων.