Πέμπτη 3 Φλεβάρη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Εχουν και οι αιτίες ονοματεπώνυμο

Συνεχίζεται ο «κατακλυσμός» των καταγγελιών και των αποκαλύψεων σχετικά με τεκταινόμενα στους χώρους της Δικαιοσύνης, της Εκκλησίας και της ενημέρωσης, αλλά και στις μεταξύ τους διαπλοκές. Εντύπωση, πάντως, προκαλεί το γεγονός ότι από τις σχετικές αποκαλύψεις απουσιάζει παντελώς η εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, η οποία και αναλαμβάνει, διά των σημερινών εκπροσώπων της, την υπόθεση της «κάθαρσης».

Είναι άραγε τόσο αθώες και τόσο ανυποψίαστες οι κυβερνήσεις και η πολιτική τους, γι' αυτό το κουβάρι των σκανδάλων; Ο κοινός νους, μέσα σ' αυτό τον ορυμαγδό των καταγγελιών για δικαστές, παπάδες, δημοσιογράφους, το ελάχιστο που συμπεραίνει είναι: Εβρισκαν και τα 'καναν!

Οσοι τώρα, πραγματικά ή δήθεν, έκπληκτοι διαπιστώνουν τι κρύβεται πίσω από τη βιτρίνα των «ευαγών» θεσμών του αστικού κράτους, οφείλουν τουλάχιστον να παραδεχτούν αυτό που κατ' επανάληψη έχει τονίσει το ΚΚΕ. Οτι, δηλαδή, σε ένα κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στο δόγμα «ο σκοπός (σ.σ. το κέρδος) αγιάζει τα μέσα» και παράγει νόμους για να διαιωνίσει την κοινωνική αδικία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση, το κράτος ούτε θέλει ούτε μπορεί να είναι ουδέτερο. Και είναι τουλάχιστον αφελές να πιστεύει κανείς ότι οι θεσμοί ενός κράτους, που εγγυάται την αναπαραγωγή αυτού του συστήματος, μπορούν να είναι... αθώοι και αγνοί.

Οι παραπάνω επισημάνσεις, δεν υποβαθμίζουν καθόλου τη σημασία των υποθέσεων που ήρθαν στην επιφάνεια με τις πρόσφατες αποκαλύψεις. Η διερεύνησή τους, η πλήρης διαλεύκανση και η παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων είναι γενική απαίτηση. Εχουν σημασία, όμως, για να εκτιμήσουμε τον περιορισμένο χαρακτήρα της όποιας επιχείρησης «κάθαρσης» και της όποιας «θεσμικής» παρέμβασης. Οσο παραμένουν άθικτες τα γενεσιουργά αίτία, τα σκάνδαλα θα βγαίνουν σαν τα κεφάλια της Λερναίας Υδρας.

Ωστόσο, δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μια ακόμη πτυχή αυτής της ιστορίας. Οτι, δηλαδή, ο μοναδικός παράγων που νομιμοποιεί την ανάγκη για το ξεκαθάρισμα αυτών των υποθέσεων είναι η προστασία των λαϊκών συμφερόντων και όχι το όποιο «κλείσιμο λογαριασμών», ο ανταγωνισμός ομάδων συμφερόντων, ο συμψηφισμός, η ανακατανομή των μεριδίων εξουσίας και ελέγχου των «θεσμών» και των μηχανισμών.

Τέλος, κατά «σύμπτωση», και οι τρεις χώροι που βρίσκονται στη δίνη αυτών των σκανδάλων, η Δικαιοσύνη, η Εκκλησία και ο Τύπος, προϋποθέτουν για τη «θεσμική» τους λειτουργία την ανεξαρτησία από το κράτος. Ομως και στις τρεις περιπτώσεις, η διαπλοκή τους με το κράτος, δίνει και το μέτρο της αλληλοεξυπηρέτησης, της διαφθοράς και της επιτυχίας του κοινού σκοπού.


Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ