Η αυτοτελής κομματική παρέμβαση αρκετές φορές κατανοείται μόνο στη μια της πλευρά. Δηλαδή αν «φαίνεται» το Κόμμα μέσα στους χώρους, με τα υλικά του, τις ανακοινώσεις του, τις περιοδείες του, τη διάδοση της εφημερίδας και την οικονομική. Οπωσδήποτε αυτά είναι κάποια βασικά ζητήματα, τα οποία οφείλει μια ΚΟΒ να σχεδιάζει και αποφασιστικά να υλοποιεί.

Ομως, η αυτοτελής κομματική παρέμβαση κυρίως αφορά το πώς το κάθε κομματικό μέλος παλεύει πρωτοπόρα ως κομμουνιστής μέσα στη δουλειά του, έτσι ώστε γύρω του να συγκεντρώνει έναν πυρήνα πρωτοπόρων εργατών, πώς δουλεύει μαζί τους καθημερινά με στόχο να τους κάνει μαχητές στρατευμένους στην υπόθεση της εργατικής εξουσίας, να δημιουργεί νέους κομμουνιστές. Αυτό αφορά όλα τα μέλη του Κόμματος, ενώ ειδικό βάρος πέφτει πάνω στους συντρόφους που είναι εκλεγμένοι στα όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος, αφού είναι σύντροφοι με μεγάλο κύρος και δεσμούς με εργαζόμενους.

Το δυνάμωμα της αυτοτελούς παρέμβασης του Κόμματος μέσα στους χώρους δουλειάς θα έχει συμβολή στην ανάπτυξη αγώνων, στην οργάνωση των εργαζομένων στα ταξικά συνδικάτα. Παράδειγμα: Ρεαλισμός της υποταγής ή πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών. Οσο και αν μέσα από τη δράση μας στο Συνδικάτο αναδεικνύουμε τη μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στις συνθήκες εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων σήμερα και στα τεράστια κέρδη των ξενοδόχων, συναντάμε συνεχώς μπροστά μας την αδυναμία πλατιές μάζες εργαζομένων να ακολουθήσουν τα αιτήματα που βάζουμε. Αυτό το θέμα δεν μπορεί να απαντηθεί από το Συνδικάτο, ούτε μπορεί να λυθεί με τη συμμετοχή στην απεργία και το συλλαλητήριο. Είναι θέμα στο οποίο κάθε ΚΟΒ πρέπει να ανοίξει πλατιά διαφωτιστική δουλειά, που θα εξηγεί τον τρόπο λειτουργίας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που θα εξηγεί ότι εκμετάλλευση σημαίνει ιδιοποίηση της ξένης εργασίας και ότι οι όροι κατάργησης της εκμετάλλευσης βρίσκονται στην κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, στην κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και στον κεντρικό σχεδιασμό της παραγωγής.

Η αυτοτελής κομματική παρέμβαση οφείλει να απασχολεί σταθερά τη συνεδρίαση της ΚΟΒ και των καθοδηγητικών οργάνων. Να υπάρχει διαρκής ανησυχία για το πώς στήνει πυρήνες κομμουνιστών μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Ενα θέμα καταρχήν είναι το ποιοι τον αποτελούν. Αρκετές φορές καθυστερούμε, υπάρχουν συγχύσεις σχετικά με το ποιος μπορεί να είναι στον πυρήνα. Βασική δύναμη του πυρήνα μας είναι τα κομματικά και ΚΝίτικα μέλη, ακόμα και ο ένας οπαδός βοηθά να εντάσσεται σε αυτή τη δουλειά. Στην πορεία θα δημιουργούνται και νέες περιπτώσεις. Εκεί που δεν έχουμε μέλη πρέπει να χρεώσουμε «απ' έξω» μια ομάδα σταθερή και να συγκροτήσουμε πυρήνα με τον πρωτοπόρο κόσμο που η ομάδα μας θα πιάσει επαφή.

Οι κομματικοί πυρήνες χρειάζεται να έχουν θεματολογία και περιεχόμενο δράσης. Για παράδειγμα, βοήθησε σε μεγάλο ξενοδοχείο η συχνή σύσκεψη με τους οπαδούς μας, στην οποία συζητούσαμε τις γενικές εξελίξεις αλλά και τις εξελίξεις μέσα στη δουλειά, την παρέμβαση της εργοδοσίας, τα ιδεολογήματα που πρέπει να απαντήσουμε. Συζητούσαμε πώς θα προετοιμάσουμε τις απεργιακές μάχες, ποια ζητήματα θα σηκώσουμε μέσα στο χώρο, πώς θα αντιπαρατεθούμε με την πλειοψηφία του ΔΣ που στοιχίζεται πίσω από τις ανάγκες της εργοδοσίας. Στο βαθμό που βάζαμε στόχους να πιάσουμε τμήματα και εργαζόμενους οι οπαδοί δραστηριοποιούνταν, εκπαιδεύονταν στη συζήτηση, έλυναν και δικούς τους προβληματισμούς. Η επιμονή σε αυτή την κατεύθυνση συνέβαλε τελικά στη στρατολογία. Βελτίωσε τους δείκτες της εφημερίδας και της οικονομικής. Επίσης, εκφράστηκε στις αρχαιρεσίες τόσο του κλαδικού όσο και του επιχειρησιακού. Οι κομματικοί πυρήνες μπορούν να φροντίζουν για την ανάπτυξη αγώνων μέσα στους χώρους, να πρωτοστατούν ώστε οι εργάτες να οργανώνονται σε σωματεία και να έχουν σταθερή συμμετοχή σε αυτά.

Η επιμονή στη λειτουργία των πυρήνων με τις συχνές συσκέψεις βοηθά την ΚΟΒ να εντοπίζει ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους και δεν αφορούν στενά τον εργασιακό χώρο. Ομως είμαστε ακόμη αδύναμοι να σχεδιάζουμε και παρεμβαίνουμε με το σύνολο της πολιτικής μας. Π.χ. τα ζητήματα της εκπαίδευσης απασχολούν πολλούς εργαζόμενους μέσα στους μεγάλους χώρους, απασχολούν με έντονο τρόπο τις γυναίκες. Παρά το γεγονός ότι στα μαζέματα των πυρήνων έρχονται προβληματισμοί, δεν φροντίσαμε να διαδώσουμε τη θέση για το ενιαίο 12χρονο σχολείο.

Η ΚΟΒ οφείλει να παρακολουθεί το πώς διατάσσεται η δύναμη του Κόμματος μέσα στα τμήματα και να φροντίζει ώστε αυτή να μεγαλώνει. Χρειάζεται να βάζουμε στόχους, ή όταν διαπιστώνουμε ότι είμαστε τελείως έξω από ένα τμήμα, π.χ. όροφοι - καμαριέρες, να παίρνουμε μέτρα αυτό να λυθεί. Τα μέτρα πρέπει να αφορούν και το ποιος θα χρεωθεί να πιάσει επαφή και το πώς, με ποιο τρόπο, ποια ζητήματα θα ανοίξει, λαμβάνοντας υπόψη τη σύνθεση κάθε τμήματος (ηλικία, εργασιακές σχέσεις, γυναίκες/άντρες). Για παράδειγμα, το προηγούμενο διάστημα συζητήσαμε με ελαστικά απασχολούμενους εργαζόμενους ένα άρθρο της ΚΟΜΕΠ που αφορούσε την επίπτωση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στην Υγεία. Η πρωτοβουλία αυτή βοήθησε να πιάσουμε νέες επαφές εκεί που ήμασταν αδύναμοι. Οι πυρήνες συμβάλλουν στην ανανέωση των δεσμών της ΚΟΒ με εργαζόμενους, στην παρέμβαση σε τμήματα που η ΚΟΒ δεν έχει πρόσβαση. Είναι ανάγκη να επιμείνουμε δείχνοντας εμπιστοσύνη και βάζοντας στόχο στους οπαδούς μας.

Κάθε ΚΟΒ οφείλει να έχει μια όσο γίνεται πιο αντικειμενική εικόνα σχετικά με την παρέμβαση της εργοδοσίας στο χώρο ευθύνης της, για να μπορεί να ξεδιπλώνει ένα πιο εύστοχο σχέδιο, να μπορεί να καταλαβαίνει ποιοι παράγοντες επιδρούν στη διαμόρφωση συνείδησης. Με ποια επιχειρήματα απευθύνεται η εργοδοσία και με ποιους τρόπους. Ας πάρουμε για παράδειγμα το Προσφυγικό. Σε μεγάλο ξενοδοχείο της Αθήνας η εργοδοσία από την αρχή ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δράση. Σε κάθε τμήμα καλούσε τους εργαζόμενους να συλλέξουν τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα. Την ίδια στιγμή παρουσίαζε όλους τους κινδύνους από την κατάσταση που διαμορφώνεται στην Αθήνα με τους πρόσφυγες και κυρίως ότι πρέπει να φύγουν από το λιμάνι, γιατί χαλάνε τη βιτρίνα του τουρισμού, ότι όσο δεν παίρνονται μέτρα κινδυνεύει ο τουρισμός κι οι θέσεις εργασίας. Αυτή η δράση έβαλε εμπόδια στις δυνάμεις μας να οργανώσουν την ταξική αλληλεγγύη («αφού μαζεύει η εργοδοσία» έλεγαν οι περισσότεροι). Ομως, το κυριότερο είναι ότι δούλεψε σε επίπεδο συνείδησης ύπουλα ζητήματα που αφορούν: ταξική αλληλεγγύη /φιλανθρωπία, όλοι μαζί στα σοβαρά προβλήματα. Σε αυτό δεν δείξαμε καλά αντανακλαστικά, π.χ. να πρωτοστατήσουμε για να οργανωθεί πραγματικά η ταξική αλληλεγγύη σε κόντρα με τη φιλανθρωπία της εργοδοσίας, να αναδείξουμε ότι ενώ η εργοδοσία μαζεύει κουβέρτες και γάλατα, είναι ένα διεθνές μονοπώλιο που μπροστά στη διασφάλιση της κερδοφορίας του και της ανταγωνιστικότητας δεν λογαριάζει την ανθρώπινη ζωή.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο. Την τετραετία από το προηγούμενο συνέδριο μέχρι σήμερα, το Κόμμα έδωσε σκληρές μάχες σε όλους τους τομείς. Αναμετρηθήκαμε με την αστική ιδεολογία και τους μηχανισμούς της στους χώρους που δρούμε ταυτόχρονα με τη μάχη για ιδεολογική και πολιτική ενίσχυση των γραμμών μας, καθώς και τη μάχη για την ανάπτυξη των δυνάμεών μας στους χώρους που ιεραρχούμε. Σε όλες τις μάχες, η ΚΝΕ βρέθηκε με τις δυνάμεις της στο πλευρό του Κόμματος, κάνοντας σοβαρή προσπάθεια διαπαιδαγώγησης των μελών της, διαμόρφωσης ενός δυναμικού που προσπαθεί να ανταποκρίνεται στα σύνθετα καθήκοντα της εποχής μας. Αυτό που αποτυπώνεται στις Θέσεις ότι μετράμε αργά και βασανιστικά βήματα σε πολλούς και κρίσιμους τομείς δουλειάς, αλλά είμαστε ακόμα πίσω από την αντιστοίχιση με τα καθήκοντα και τις ανάγκες των καιρών είναι ορατό σε κάθε μας βήμα. Η υλοποίηση των καθηκόντων που έχουμε μπροστά μας, όσον αφορά την προετοιμασία των δυνάμεών μας για να δρουν κάτω από όλες τις συνθήκες, σωστά τονίζουμε ότι δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με μικροαστική ανυπομονησία, αλλά ούτε και να δημιουργούνται ταυτόχρονα τάσεις επανάπαυσης λόγω του ότι φαίνεται στις σημερινές συνθήκες υποτιθέμενης ταξικής «ειρήνης», ότι δεν αλλάζει τίποτα.

Οι συνέπειες της αντεπανάστασης, της 8χρονης κρίσης και μιας σειράς από άλλους παράγοντες είναι σίγουρο και ορατό ότι επιδρούν και στις δικές μας δυνάμεις. Tο καθήκον της αφομοίωσης του Προγράμματος και όλων των επεξεργασιών που βασίζονται σε αυτό, δεν μπορεί να γίνει ξέχωρα από την προσπάθεια για δράση, από την προσπάθεια για δημιουργία δεσμών με πλατύτερες δυνάμεις από την εργατική τάξη και κυρίως από τις νεότερες παραγωγικές ηλικίες, από την προσπάθεια για δημιουργία εστιών αντίστασης και αγώνων, ξέχωρα από την προσπάθεια σε κάθε χώρο να δημιουργείται μια πρωτοπορία, η οποία θα αποκτά τα χαρακτηριστικά που λέμε εμείς, ξέχωρα από την προσπάθεια για τη στρατολογία, αλλά και του πιο σύνθετου καθήκοντος, της οικοδόμησης γερών Οργανώσεων σε κάθε χώρο, ξέχωρα από την προσπάθεια για καλή παρακολούθηση και μελέτη των εξελίξεων, αλλά και τη μελέτη και τη διεξαγωγή συμπερασμάτων που πρέπει να κάνουν τα όργανα για το χώρο που έχουν στην ευθύνη τους να καθοδηγούν. Είναι ζητήματα που πρέπει να μας προβληματίσουν, το κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ και πρώτα και κύρια τα στελέχη. Οι εξελίξεις κρύβουν δυναμική, μεγάλες συγκρούσεις για τις οποίες πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα.

Θέλω μέσα από ένα παράδειγμα να κάνω προσπάθεια να αναδείξω κάποια ζητήματα.

Σε πολλές περιπτώσεις εξετάζουμε και μας προβληματίζει το ζήτημα του πώς θα δουλέψουμε με βάση τις εξελίξεις σε συνδυασμό με τη θέση του Κόμματος για ένα ζήτημα, το πώς θα την ανοίξουμε σε ένα χώρο που ιεραρχούμε ώστε να είμαστε γειωμένοι, γνωρίζοντας την κατάσταση που επικρατεί αλλά και προσπαθώντας να βάλουμε συγκεκριμένους στόχους, παίρνοντας και ως δεδομένο αυτό που σωστά μπαίνει στις Θέσεις ότι τα τομεακά όργανα αποτελούν πολύτιμους κρίκους της καθοδηγητικής δουλειάς. Η πείρα που θέλω να αναδείξω έχει να κάνει με μια προσπάθεια που κάναμε να σηκώσουμε μια εκδήλωση για την τεχνική - επαγγελματική εκπαίδευση, ρίχνοντας βάρος στις σχολές μαθητείας και κατάρτισης. Αρχικά πήγαμε στο Τομεακό και έγινε συζήτηση με βάση τη θέση μας για την ΤΕ/Ε, έγινε αντιληπτό το γιατί είναι χώρος τον οποίο ιεραρχούμε και θέλουμε να έχουμε παρέμβαση και δυνάμεις, γιατί έχει σημασία αυτή η εκδήλωση να αποτελέσει αφορμή στο να δημιουργήσουμε πολιτικούς δεσμούς. Το Τομεακό μελέτησε στη συνέχεια τη θέση μας και αρθρογραφία από το «Ριζοσπάστη», έφτιαξε σημείωμα με το οποίο κατέβηκε και συζήτησε στις ΟΒ και στην ομάδα παρέμβασης. Δηλαδή το ότι η οργάνωση επέλεξε ένα ζήτημα που θα ιεραρχήσει στην πολιτική της παρέμβαση, εξοπλίστηκε, καθόρισε τα ιδεολογήματα που πρέπει να απαντήσει στους σπουδαστές, είδε ποιες είναι οι εξελίξεις στους κλάδους με βάση τις ειδικότητες, καθόρισε συγκεκριμένους στόχους, είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσει ενθουσιασμό και την αντίληψη ότι αυτό που συζητάμε μπορεί να γίνει. Μέσα από τη συζήτηση με τους σπουδαστές φάνηκε ότι αυτό που λέμε βρίσκει ανταπόκριση. Η όλη παρέμβαση με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά είχε σαν αποτέλεσμα να αποκτήσουμε δεσμούς. Βγαίνει δηλαδή το συμπέρασμα ότι η οργάνωση μέσα από τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό και τη συνειδητοποίηση της αποστολής της μπόρεσε να ανταποκριθεί, αυτή η δραστηριότητα είχε και σαν αποτέλεσμα την αύξηση της μελέτης εκείνη την περίοδο. Ομως τα βήματα που θέλουμε να μετράμε δεν γίνονται ούτε μία κι έξω, αλλά ούτε και μένουν σταθερά αν δεν αποτιμάς τη δράση, ώστε να βγάλεις συμπεράσματα και να καθορίζεις τη συνέχεια της δουλειάς, για το πώς π.χ. θα βαθύνεις πολιτικούς δεσμούς, θα στρατολογήσεις, θα βάλεις στόχους και στο κίνημα. Είναι ένα παράδειγμα που μπορεί να μην ανταποκρίνεται πλήρως, αλλά δείχνει όλα τα ζητήματα που μπαίνουν στις Θέσεις σε σχέση με τη λειτουργία των οργάνων, για το πώς καταφέρνουν να προσαρμόζουν τις γενικές κατευθύνσεις στο χώρο τους, πώς καταφέρνουν στη συνέχεια να γενικεύσουν τη συζήτηση και την πείρα που έρχεται από την εξειδίκευση της δουλειάς, το πώς μετράνε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της δουλειάς και θέτουν εκ νέου στόχους και δίνουν συνέχεια. Προφανώς και δε λέμε ότι στην προσπάθεια αυτής της παρέμβασης τα κάναμε όλα καλά ή ότι δεν μπήκαν μπροστά αδυναμίες που έπρεπε να λύσουμε ή ότι ξαφνικά το ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο ανέβηκε κατακόρυφα, αλλά φάνηκε ότι μέσα από έναν τέτοιο τρόπο δουλειάς είχαμε κάποια αποτελέσματα. Το να ανεβάσουμε τη δουλειά μας ένα μπόι παραπάνω ιδιαίτερα σε επίπεδο στελεχών μπορεί όντως να δώσει μεγάλη ώθηση, είναι δουλειά όμως κοπιαστική, απαιτεί σκέψη, γνώση των δυσκολιών και των συνθηκών, ικανότητα για το πάρσιμο μέτρων που βοηθούν να ανταποκρινόμαστε άσχετα από τις δυσκολίες.

Θεωρώ ότι οι Θέσεις για το 20ό Συνέδριο καθώς και στη συνέχεια η υλοποίηση της απόφασης μπορεί όντως να επιτελέσει καθοριστικά στο βασικό καθήκον για ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος, για κόμμα παντός καιρού που παρεμβαίνει σε όλες τις συνθήκες χωρίς να λυγίσει, που αποκτά την ικανότητα να καθοδηγεί την εργατική τάξη ώστε στις κατάλληλες συνθήκες να τσακίσει τον καπιταλισμό όπως η φωτιά το σίδερο, βάζοντάς τον στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας.

Ζήτω το 20ό Συνέδριο!

Σκοπός του παρόντος κειμένου είναι να φωτιστούν κάποιες πλευρές της δουλειάς μας στα νησιά των Κυκλάδων, οι ιδιαιτερότητες που αυτά παρουσιάζουν, οι δυσκολίες στη λειτουργία και παρέμβαση του Κόμματος που αυτές προκαλούν και να μπει και ένας προβληματισμός για τον τρόπο που θα τις ξεπεράσουμε, αξιοποιώντας τη γενικότερη εμπειρία του Κόμματος όπως αυτή διατυπώνεται και στις Θέσεις του Συνεδρίου.

Πρώτο και βασικό χαρακτηριστικό των νησιών αυτών είναι η γεωγραφική τους απομόνωση. Αυτό δημιουργεί, προφανώς, μια σειρά προβλημάτων πρωτίστως στη λειτουργία της Τομεακής Οργάνωσης. Η επικοινωνία μεταξύ των νησιών, αλλά και με την ηπειρωτική χώρα, είναι δύσκολη, καθώς τα δρομολόγια των πλοίων, ειδικά το χειμώνα, είναι αραιά, ακριβά και πολλές φορές χρονοβόρα. Η άμεση επαφή των Οργανώσεων γίνεται έτσι προβληματική, όπως φυσικά και οι συνεδριάσεις του Τομεακού. Προκύπτουν, κατά συνέπεια, μια σειρά ζητήματα που δεν βοηθούν στη συχνή συνεδρίαση του οργάνου, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την παρακολούθηση της καθημερινής δράσης των ΚΟΒ, της παρακολούθησης των τοπικών εξελίξεων, της έγκαιρης συγκέντρωσης και μελέτης της πείρας και φυσικά της εξαγωγής συμπερασμάτων. Παράμετροι οι οποίοι δρουν ανασταλτικά στο να επεξεργαστούμε και να ενσωματώσουμε έγκαιρα και αποδοτικά στην τακτική μας τα νέα στοιχεία που προκύπτουν. Πρόβλημα το οποίο γιγαντώνεται, καθώς κάθε νησί έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, στα οποία θα πρέπει να προσαρμόζουμε την επιχειρηματολογία μας ώστε αποτελεσματικότερα να συσπειρώσουμε κόσμο γύρω από αιχμιακά ζητήματα και μέσω και αυτών να προβάλουμε την πολιτική του Κόμματος. Το γεγονός, επίσης, ότι οι ΚΟΒ στην περιοχή είναι, κατ' ανάγκη, εδαφικές, αυξάνει ακόμη περισσότερο την ευθύνη του Τομεακού στην καθοδήγηση και το σωστό εξοπλισμό τους. Μια ΚΟΒ ενός νησιού χρειάζεται να παρεμβαίνει, πολλές φορές το ίδιο χρονικό διάστημα, σε πολλά και διαφορετικά αντικείμενα. Ετσι π.χ. μια ΚΟΒ στη Σύρο χρειάζεται να παρεμβαίνει στο ναυπηγείο, στο πανεπιστήμιο, στο νοσοκομείο κ.α. ή αντίστοιχα στην Τήνο, στα super market, τους αγρότες κ.α., με τις αντίστοιχες κλαδικές Οργανώσεις να βρίσκονται πολλά ναυτικά μίλια μακριά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη βοήθεια που αυτές μπορούν να προσφέρουν. Συνεπώς, κάθε ΚΟΒ στα νησιά αυτά αναλαμβάνει αυξημένα καθήκοντα και θα πρέπει τόσο οι σύντροφοι όσο και ο κομματικός περίγυρός μας να είναι επαρκώς εξοπλισμένοι για το σύνολο των πεδίων δράσης μας, ο προγραμματισμός να πατάει στις υπάρχουσες δυνάμεις και συνθήκες και να υπάρχει αυστηρός μα εποικοδομητικός έλεγχος, με ποιοτικά κριτήρια. Είναι απαραίτητο να δυναμώσει τόσο σε επίπεδο Τομεακών Οργάνων όσο και μέσα στις ΚΟΒ η συζήτηση για ζητήματα και πλευρές της δράσης μας από τα οποία μπορεί και πρέπει να βγαίνουν συμπεράσματα, τα οποία θα μας βοηθήσουν στην εξειδίκευση, στον καλύτερο προγραμματισμό και τον εξοπλισμό μας. Η βελτίωση της λειτουργίας των Τομεακών, όπως αυτή περιγράφεται στις Θέσεις, σε συνδυασμό με την αμφίδρομη ποιοτική βελτίωση της λειτουργίας των ΚΟΒ, μπορεί να δώσει μεγαλύτερη ώθηση στην ικανότητα παρέμβασής μας με την πολιτική του Κόμματος, στο να γίνουν ακόμη πιο γερές οι Κομματικές Οργανώσεις στα νησιά.

Η ανάπτυξη του πνεύματος της πρωτοβουλίας στον καθένα από εμάς αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία, ακριβώς λόγω και των προαναφερθέντων προβλημάτων στην επικοινωνία των νησιών μεταξύ τους αλλά και με την ηπειρωτική χώρα. Ο κάθε σύντροφος και κατά συνέπεια και η κάθε ΚΟΒ θα πρέπει να διακατέχονται από μια συνεχή δημιουργική ανησυχία για το πώς θα βελτιώσουμε στοιχεία της δουλειάς μας, πώς δεν θα γινόμαστε ουρά των εξελίξεων, αλλά αντίθετα θα τις προλαβαίνουμε και θα επιδρούμε σε αυτές. Οι χαλαρότεροι ρυθμοί ζωής, η μικρή και κλειστή κοινωνία, η έλλειψη μαζικών φορέων ή η μη λειτουργία αυτών, η έλλειψη μαζικών εργασιακών χώρων είναι κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά γνωρίσματα των νησιών μας, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν τον καθένα από εμάς στην επανάπαυση και στο ρουτίνιασμα, κάτι το οποίο καθρεφτίζεται, προφανώς, και στην ίδια τη δράση της Οργάνωσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, υπάρχει ο κίνδυνος να εμφανιστούν και σταδιακά να αποκρυσταλλωθούν και στις γραμμές μας λανθασμένες αντιλήψεις, όπως ότι οι συσχετισμοί στην τοπική κοινωνία είναι αμετάβλητοι και «ό,τι είναι να γίνει θα γίνει κεντρικά στις μεγάλες πόλεις». Εχουμε αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις, όπου οι σύντροφοι αφήνονται να τους «παρασέρνει το ρεύμα», δρουν επιλεκτικά και παθητικά, χαμηλώνουμε πολύ τον πήχη των απαιτήσεών μας και κινδυνεύουμε τελικά αν τα φαινόμενα αυτά δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα, μια Οργάνωση να μετατραπεί απλά σε τοπικό εκλογικό μηχανισμό, με καθαρά καμπανιακή δράση. Πέρα από τα οργανωτικά μέτρα που θα πρέπει να εφαρμόσουμε ή να ενισχύσουμε για την αποφυγή τέτοιων φαινομένων, είναι ζήτημα το πώς και εμείς οι ίδιοι αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας, τι αντιστάσεις έχουμε, αλλά και πόσο κοπιάζουμε να τις αναπτύσσουμε κολυμπώντας ενάντια στο ρεύμα, πόσο παραμένουμε συνεπείς με το στόχο που θέτει το Κόμμα, αλλά και την ικανοποίηση των όρων για την επίτευξή του.

Αυτά ως αναφορά σε κάποιες από τις πτυχές της κομματικής δράσης στην περιοχή, η οποία και προφανώς δεν γίνεται να περιγραφεί στο σύνολό της μέσα σε αυτό το μικρό κείμενο.

Το Κόμμα μας κάνει συνεχώς βήματα προς τα εμπρός και σε αυτή την κατεύθυνση κινούνται και οι Θέσεις της ΚΕ, με συμπεράσματα τα οποία πατάνε γερά στην πραγματικότητα και προτάσεις που δείχνουν με σαφήνεια το δρόμο που πρέπει να χαράξουμε ώστε η δράση μας να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις και το χαρακτήρα της εποχής. Πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια μας, σύντροφοι, γιατί έχουμε δουλειά μπροστά μας.

Η εξέλιξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομίας, η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων, θα επιδράσουν άμεσα στις προσφυγικές - μεταναστευτικές ροές, στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με τους εγκλωβισμένους στη χώρα πρόσφυγες και μετανάστες, με τη δημιουργία συνθηκών μόνιμης διαβίωσης στη χώρα για ένα τμήμα τους. Αυτές οι εξελίξεις θα έχουν επίδραση στη ζωή της εργατικής τάξης. Τόσο του ντόπιου πληθυσμού που βρίσκεται γύρω από τις περιοχές που συγκεντρώνονται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, όσο και γενικότερα των εργαζομένων της χώρας. Ενδεχομένως η κατάσταση του μόνιμου εγκλωβισμού και των συνεπειών του να επιδράσει στο κίνημα της εργατικής τάξης.

Οι προβλέψεις για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία δείχνουν πως θα υπάρξει μία τάση για αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης, όμως οι δυσκολίες ελεγχόμενης απαξίωσης κεφαλαίου, η μετατόπιση του κέντρου οικονομικής ισχύος από ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία προς την Κίνα, κάνουν αυτές τις εκτιμήσεις αβέβαιες. Φέρνουν στην επιφάνεια τάσεις προστατευτισμού των εθνοκρατικών καπιταλιστικών οικονομιών, της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας. Ο προστατευτισμός όμως δεν θα εκφραστεί μονάχα ως προς τα εμπορεύματα της εκάστοτε καπιταλιστικής οικονομίας απέναντι σε μια ανταγωνίστρια, βάζοντας εμπόδια στη διακίνηση «αλλοδαπών» εμπορευμάτων, όπως συνέβη με τον κινεζικό χάλυβα στην Ευρώπη. Θα εκφραστεί και με εμπόδια στην κίνηση του εμπορεύματος που λέγεται εργατική δύναμη. Κάτι που συμβαίνει ήδη στους κόλπους της ΕΕ, όπως στις χώρες του Βίσεγκραντ, που ύψωσαν τείχη απέναντι στις τεράστιες προσφυγικές ροές, καθώς και στις ΗΠΑ με τις διακηρύξεις του νέου Προέδρου για τη στάση απέναντι στους Μεξικανούς μετανάστες. Για αυτό ο εγκλωβισμός θα πάρει μόνιμα χαρακτηριστικά στην Ελλάδα. Είναι πιθανό η εξέλιξη μιας ανεξέλεγκτης ροής ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού να δημιουργούσε μια γρήγορη και όχι ελεγχόμενη απαξίωση του εμπορεύματος εργατική δύναμη στις χώρες που δέχονται τις αθρόες προσφυγικές ροές, με συνέπεια το αστικό κράτος να βρεθεί σε κατάσταση μη ελεγχόμενη. Στην περίπτωση που δεν θα έρθουν οι επιθυμητοί ρυθμοί ανάκαμψης για την αστική τάξη στην ΕΕ, είναι πιθανόν οι πλεονάζοντες και υπεράριθμοι πρόσφυγες που θα βρίσκονται στα κράτη - μέλη της ΕΕ να εκδιωχθούν πάλι προς τα πίσω. Δεν θα έχουν τι να τους κάνουν, δεν θα μπορούν να τους εντάξουν στην παραγωγική διαδικασία, με αποτέλεσμα να είναι κίνδυνος για ριζοσπαστικοποίηση (με την επαναστατική έννοια) όταν συναντηθούν με το εργατικό κίνημα.

Η πιθανότητα μιας μεμονωμένης πολεμικής εμπλοκής ή μιας πιο γενικευμένης στη γύρω περιοχή επίσης θα δημιουργήσει νέο κύμα προσφύγων και μεταναστών. Η Ελλάδα, που βρίσκεται στην πύλη εισόδου και εξόδου του «τόξου» που γύρω του διαδραματίζονται οι πολεμικές συγκρούσεις, είναι ο χώρος του μόνιμου εγκλωβισμού των προσφύγων και μεταναστών. Οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης, η χρόνια αναγκαστική απόσπαση από την παραγωγική διαδικασία, η οποία είναι αναγκαία για τον εργαζόμενο, θα δημιουργήσουν και δημιουργούν έδαφος για να αναπτυχθεί ο αγώνας των ίδιων των εγκλωβισμένων για τα στοιχειώδη δικαιώματά τους όπως σίτιση, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και σε αρκετές των περιπτώσεων αγώνες με πολιτικά αιτήματα για άνοιγμα συνόρων. Ομως αυτήν τη στιγμή οι αντιδράσεις των εκτοπισμένων ελέγχονται σε μεγάλο βαθμό, με την καθοριστική παρέμβαση των ΜΚΟ και άλλων μηχανισμών.

Για την συμμετοχή των προσφύγων και μεταναστών στο εργατικό κίνημα

Χρειάζεται λοιπόν να συνδεθούν και αυτοί στο εργατικό κίνημα. Θα μείνουν εδώ, θα δουλεύουν με τις πιο αισχρές συνθήκες, θα ζουν εδώ, θα αγωνίζονται για καλύτερη ζωή εδώ. Πρέπει να δούμε πιο αποφασιστικά την συμπόρευση μαζί τους στο εργατικό κίνημα. Να κάνουμε παραπάνω βήματα, όπου μαζί με την έκφραση αλληλεγγύης να προχωρήσουμε στην από κοινού οργάνωση του αγώνα ντόπιοι και ξένοι εργάτες, γιατί έχουμε κοινό αντίπαλο τα μονοπώλια, την εξουσία του κεφαλαίου, τον καπιταλισμό. Να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους μέσα στις κοινότητές τους με την εκπαίδευση τον προσφυγόπουλων, να στηρίξουμε τον αγώνα που κάνουν για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης με επίμονη προσπάθεια. Με κοινό συντονισμό σωματείων και πρωτοπόρων στοιχείων από πρόσφυγες, να μπούμε μπροστά στην ανάπτυξη κοινών αγώνων, με συμπόρευση μαζί τους, να συναντηθούμε μαζί τους στην πάλη για διεκδίκηση αξιοπρεπών χώρων διαβίωσης. Το μεγαλύτερος μέρος των εκτοπισμένων είναι νέοι και παιδιά. Χρειάζεται ιδιαίτερη δουλειά του κόμματος και της ΚΝΕ στους νέους εργαζόμενους, μαθητές και φοιτητές εναντίον της ύπουλης προπαγάνδας της ναζιστικής Χ.Α. και άλλων αντιδραστικών δυνάμεων. Οι κομμουνιστές πρέπει να πρωτοστατήσουν ώστε τα εργατικά σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι και οι μαθητικές κοινότητες να σταθούν δίπλα στους πρόσφυγες και μετανάστες και να αναπτύξουν πρωτοβουλίες κοινής δράσης.

Να αναπτυχθεί κοινός αγώνας ανατροπής του καπιταλισμού με πρόσφυγες και μετανάστες, γιατί η αντικαπιταλιστική πάλη, η πάλη ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης και στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, είναι απαραίτητη για να ξεριζωθούν οι αιτίες που εμποδίζουν τους λαούς να ζήσουν με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, να γίνουν νοικοκύρηδες στον τόπο τους.

Το ενδεχόμενο εμπλοκής της Ελλάδας σε πόλεμο θα φέρει τους πρόσφυγες στην ίδια κατάσταση από όπου προσπάθησαν να ξεφύγουν.

Στο ενδεχόμενο πολέμου η αστική τάξη θα τους εκμεταλλευτεί. Μπορεί να τους χρησιμοποιήσει σαν ανθρώπινη ζώνη για άμυνα ή μπορεί να τους επιστρατεύσει με διάφορους τρόπους, όπως με εργασία για τους σκοπούς του πολέμου, κάτω από την σημαία για Ειρήνη, κάτι το οποίο επιζητούν και αυτοί, για αυτό άλλωστε έφυγαν από τον πόλεμο. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, ο όγκος των προσφύγων και μεταναστών θα χρησιμοποιηθεί στις καταστάσεις αυτές. Οταν έδωσαν όλο το βιος τους για να ξεφύγουν από τον πόλεμο και ξαναπέφτουν στην ίδια κατάσταση, στα νησιά του Αιγαίου, στην πρώτη γραμμή του μετώπου, όταν μπροστά υπάρχει γκρεμός και πίσω ρέμα εμείς από τώρα να δούμε το να σπέρνουμε τις δικές μας ιδέες για επαναστατική ανατροπή στους κόλπους τους, για να καρποφορήσουν τότε ή σε όποια άλλη στιγμή, όπου και αν βρίσκονται.

Αρκετά οι λαοί μάτωσαν για να χαραχτούν με το αίμα τους οι δρόμοι μεταφοράς του ενεργειακού πλούτου. Η εργατική τάξη στη χώρα, η οργανωμένη πρωτοπορία, δεν πρέπει να τους αφήσουμε εκτός της δράσης μας. Εχουν την θέση τους μέσα στην εργατική - λαϊκή πάλη για να βγει η χώρα από τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο με την εργατική τάξη νικήτρια.