Ο απαγχονισμός του Σαντάμ Χουσεΐν τα ξημερώματα του Σαββάτου, που έκανε το γύρο του κόσμου μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας, βρίθει συμβολισμών, με τη σπουδή που έγινε. Οτι και αν ειπωθεί για την παρωδία της διαδικασίας της δίκης και της εκτέλεσης, είναι σωστό. Αλλωστε αυτοί που προχώρησαν στη δολοφονία του, είναι οι ίδιοι που έχουν πνίξει το Ιράκ στο αίμα. Πρώτα και κύρια οι Αμερικανοβρετανοί ιμπεριαλιστές, η «συμμαχία των προθύμων», που δίνουν εξετάσεις σ' αυτούς και οι δοσίλογοι, το ντόπιο κατοχικό καθεστώς.

Ο Σαντάμ Χουσεΐν, ήταν ένας πολιτικός που είχε εγκαθιδρύσει ένα στυγνό αυταρχικό αντιλαϊκό καθεστώς και στηρίχτηκε στο παρελθόν με όλα τα μέσα από τις ΗΠΑ, οικονομικά, στρατιωτικά, πολιτικά, ήταν άνθρωπός τους. Αλλά αυτό το γεγονός σε τίποτα δεν μπορεί να δώσει την παραμικρή νομιμοποίηση στην καταδίκη του και εκτέλεσή του. Η τύχη του έπρεπε να ήταν υπόθεση του ιρακινού λαού και σε καθεστώς ελεύθερο για τον ίδιο και όχι ιμπεριαλιστικής κατοχής. Είναι επίσης κροκοδείλια τα «δάκρυα» διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ, που υποτίθεται τώρα μετά την εκτέλεση, ψελλίζουν διάφορα, περί «λάθους» ή περί «μη συμβατής πράξης με τα ανθρώπινα δικαιώματα» ή τις «δυτικές αξίες». Η προσπάθεια αυτή (από τους αστούς ηγέτες της Γαλλίας, Ιταλίας, της χώρας μας και άλλων) που πιθανά θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, είναι άλλη μια απόπειρα «να θολώσουν τα νερά». Οπως τότε πριν τρία χρόνια, που ξεκινούσε το ματοκύλισμα στο Ιράκ από τους Αμερικανοβρετανούς, και οι άλλοι ιμπεριαλιστές δήθεν διαφωνούσαν, αλλά διευκόλυναν την επέμβαση. Αρκεί μόνο να σημειώσουμε τις βάσεις στη Γερμανία, στην Ιταλία και την Ελλάδα (βάση της Σούδας) και τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξαν στην ιμπεριαλιστική επίθεση.

Φυσικά όλες αυτές οι δυνάμεις, που τάχα διαφοροποιούνται, δεν είναι... μωρές παρθένες. Απλά επιχειρούν να περάσουν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια στην ευρεία μέση Ανατολή με άλλη τακτική. Γι' αυτό και οι εργαζόμενοι, όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι, δεν πρέπει να δώσουν καμία βάση στις υποτιθέμενες «ευαισθησίες» τους. Αυτές είναι για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των λαών. Οι λαοί πρέπει να κάνουν οι ίδιοι πράξη το δικαίωμά τους να αποφασίζουν για την τύχη τους, για το καθεστώς που θέλουν να ζήσουν, χωρίς ξένες επεμβάσεις.

Η περίπτωση του Σαντάμ, που αξιοποιήθηκε από τους ιμπεριαλιστές, όταν το επίτασσαν τα συμφέροντά τους, αξιοποιείται και σήμερα για τον εκφοβισμό των λαϊκών κινημάτων. Επιχειρείται να επιβληθεί η λογική ότι ο «ισχυρός επιβάλλει τη θέλησή του, ό,τι και αν γίνει». Αλλωστε και με την εκτέλεσή του, τον ιρακινό λαό που αντιστέκεται θέλησαν να τιμωρήσουν. Ενώ φαίνεται ότι ένας από τους απώτερους στόχους τους για το ίδιο το Ιράκ, είναι να προχωρήσουν τα σχέδια διαμελισμού του. Ηδη τα πρώτα σενάρια διχοτόμησης ή και τριχοτόμησης έχουν βγει στο προσκήνιο. Αυτό που θα κρίνει τελικά τις εξελίξεις είναι το πόσο θα δυναμώσει η πραγματική αντίσταση του ιρακινού λαού ενάντια στους ιμπεριαλιστές. Και η διεθνής αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο λαό του Ιράκ είναι υπόθεση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος.