Η δημοσιογραφία έχει «γεννήσει», διεθνώς, στον 20ό αιώνα, πλήθος συγγραφέων. Λίγους, όμως, αληθινά μεγάλους. Μεταξύ αυτών κορυφαία θέση κατέχει ο Ερνστ Χεμινγουέι (1899-1961), ο οποίος, αν και Αμερικανός, υπήρξε και παραμένει ο πιο πολυμεταφρασμένος και πολυδιαβασμένος στην Ευρώπη. Οχι τυχαία, βέβαια, καθώς η δράση του σε μέτωπα του πολέμου, η προοδευτική σκέψη του και το έργο του συμπορεύτηκαν με μεγάλες δραματικές καμπές της ευρωπαϊκής ιστορίας στον 20ό αιώνα, όπως οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι και ο αγώνας του ισπανικού λαού κατά του φρανκικού φασισμού, για να μην αναφέρουμε τους βιωματικούς δεσμούς του με την Κούβα και τον αγώνα του λαού της για απαγκίστρωσή του από το «βρόχο» αμερικανοκίνητων δικτατόρων και μαφιόζων. Στις δεκαετίες του 1960 και 1970, τα λίγα (και σποραδικά εκδομένα) έργα του νομπελίστα Χεμινγουέι που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα είχαν μεγάλη απήχηση, ιδίως στο προοδευτικό αναγνωστικό κοινό, λόγω της ακατάβλητης λογοτεχνικής αξίας τους, αλλά και του αντιπολεμικού και κοινωνικού περιεχομένου τους. Ο Χεμινγουέι, δεκαοκτάχρονος αρχίζει να δημοσιογραφεί σε εφημερίδα του Κάνσας Σίτι. Παρότι λόγω κακής όρασης δε στρατεύτηκε, αντιπαλεύοντας τον Α΄ ιμπεριαλιστικό πόλεμο, το 1918 πήγε εθελοντής στο ιταλικό μέτωπο, όπου τραυματίστηκε σοβαρά από οβίδα. Από τα βιώματά του στο μέτωπο εμπνεύστηκε το «Αποχαιρετισμός στα όπλα» (1929). Δουλεύοντας στη Γαλλία ως ανταποκριτής αμερικανικών εφημερίδων, παρακινούμενος από φίλους του διάσημους εκπατρισμένους Αμερικανούς και Βρετανούς συγγραφείς (Φιτζέραλντ, Γ. Στάιν, Μ. Φορντ, Πάουντ, κ.ά.), επιδίδεται στην ποίηση και πεζογραφία. Το 1925 εκδίδει το «Στην εποχή μας», την πρώτη συλλογή διηγημάτων, και το 1926 το πρώτο του αριστούργημα «Κι ο ήλιος ανατέλλει (φιέστα)».

Οι φίλοι της αληθινής λογοτεχνίας μπορούν, πλέον, να γνωρίσουν τα άπαντα του έργου του, από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Η έκδοσή του έγινε με τρία βιβλία, με πρώτο το «Κι ο ήλιος ανατέλλει (φιέστα)» (μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος), το οποίο τον καταξίωσε. Στο μυθιστόρημα αυτό, με θέμα την παρακμιακή αστική κοινωνία, «γέννημα» της οποίας ήταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Χεμινγουέι, καθιερώνοντας τον όρο «χαμένη γενιά», με τη λιτή, κυριολεκτική γραφή του (η δημοσιογραφική του πείρα επέδρασε σ' αυτό) και τον κριτικό ρεαλισμό του, με αντιήρωες μια ομάδα Αμερικανών και Αγγλων εμιγκρέδων στην Ευρώπη, αποτύπωσε παραστατικά την ψυχολογική και ηθική κατάπτωση που προκάλεσε η σήπουσα αστική κοινωνία.