Κυριακή 29 Μάη 2005
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 29
ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Number one και number zero!

Το ζήτημα είναι να έχεις την εξυπνάδα και να μπορείς να πιάνεις το σφυγμό της ζωής. Να αντιλαμβάνεσαι κατά πού φυσάει ο άνεμος και να τρέχεις. Δεν έχει καμία σημασία αν είσαι πρόεδρος του κρατικού τηλεοπτικού σταθμού, δήμαρχος, υπουργός, πρωθυπουργός, Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πατριάρχης! Ολοι αυτοί οι τίτλοι, εσύ ξέρεις, δε σου προσφέρουν καμία αξία. Η αξία έρχεται αν στήσεις τη φάτσα σου δίπλα στο κορίτσι number One. Τότε, με μιας, η δημοτικότητά σου, εξαπολύεται στους ουρανούς. Παίρνεις αίγλη από την αίγλη της. Λάμψη από τη λάμψη της! Γίνεσαι και εσύ number one. Και αν δε χοροπηδάς, αν δε βγάζεις κραυγές, αν δεν ανεβαίνεις πάνω στα τραπέζια, είναι, γιατί εσύ πρέπει να δείχνεις σοβαρός. Είναι γιατί εσύ πρέπει να μας ξεγελάς!

Μπράβο σου, κύριε! Ξέρεις να πιάνεις το ταύρο από τα κέρατα. Ολοι εμείς, που είχαμε αντιρρήσεις, τι κερδίσαμε; Επεσε πάνω μας ο όγκος του 82%, του τηλεμερίδιου της ΝΕΤ, και μας ξάπλωσε! Μόλις κάναμε να αρθρώσουμε λέξη, μας κολλούσαν στη μούρη το σύνθημα του προέδρου της ΕΡΤ: «ε, ε, ε, ο, ο, ο, το πήραμε το πήραμε το ευρωπαϊκό»! Τι αθλιότητα! Και αμέσως, για να μας συντρίψουν ολοκληρωτικά, πρόσθεταν τις ευχές του πατριάρχη, το τηλεγράφημα - αναγνώριση, της εθνικής προφοράς της «ομάδας», από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την πρόσκληση - τιμής σε δεξίωση, του πρωθυπουργού. Κύριοι, ηττηθήκαμε κατά κράτος. Μας κάνατε κουρέλια. Δεν κατορθώσαμε να εκτιμήσουμε σωστά το γεγονός, όπως εσείς. Δεν πιάσαμε το σφυγμό της ζωής, όπως τον πιάσατε εσείς. Είμαστε για τον Καιάδα.

Εσείς, και όχι μόνον εσείς, βέβαια, αλλά και όλα τα άλλα γνωστά πρόσωπα, αυτά τα σαΐνια, που με μιας πεταλώνουν τον ψύλλο, μόλις κατάλαβαν κελεπούρι, έπεσαν πάνω του με τα τέσσερα. Μεγάλοι «σταρ» των ειδήσεων, όλα τα πρώτα ονόματα της τηλεοπτικής βιομηχανίας, στα πόδια της. Ελενα, ο ένας. Ελενα ο άλλος! Και από ατσάλι να ήταν το κορίτσι θα λύγιζε! Ζώστηκε, λοιπόν, τη σημαία, και τράβηξε να κατατροπώσει τους Αγαρηνούς! Τράβηξε, για ένα ταξίδι, που κανένας δε γνωρίζει το τέλος. Αλλά ποιος νοιάζεται, για τις ανθρώπινες ψυχούλες; Τι αξία έχουν τα μελαγχολικά όνειρα μιας μετανάστριας;

Θα είναι κατηγόρια, άραγε, αν σας πω, πως γεμίσατε αναβολικά αυτό το χαμογελαστό κορίτσι. Ποιος απλός άνθρωπος, και μάλιστα στην ηλικία της, δε θα ένιωθε σαν την Ιφιγένεια, και δε θα έβαζε το κεφάλι του στην γκιλοτίνα, όταν έβλεπε και άκουγε ανθρώπους της δικής σας «αναγνωρισιμότητας» (δεν τολμώ να πω αξίας), να την εκθειάζουν με ακατονόμαστες υπερβολές. Και κουφή να ήταν θα λύγιζε! Ομως, δε βαριέσαι, στον πόλεμο, όλοι το ξέρουμε, υπάρχουν παράπλευρες απώλειες. Παράπλευρη απώλεια είναι, το μέτρο που χάθηκε. Παράπλευρη απώλεια είναι, το κύρος της χώρας, που βγήκε σε τηλεοπτικό πλειστηριασμό. Παράπλευρη απώλεια είναι που χάθηκε το χάσμα ανάμεσα στο σοβαρό και το γελοίο. Παράπλευρη απώλεια είναι και αυτό το κορίτσι!

Οχι, εγώ δε θα στραφώ εναντίον της. Χωρίς να παραγνωρίζω, πως και αυτή έχει τις ευθύνες της. Καιρός είναι, επιτέλους, να σκεφτεί ποιος, και γιατί, έστειλε τους δικούς της στα ξένα. Και, επίσης, να σκεφτεί, αν όλη αυτή η προσπάθεια, που καταβάλλει, θα εμποδίσει άλλους Καρδιτσιώτες, να τραβήξουν για το Γκέτεμπουργκ; Να σκεφτεί, και πολύ σοβαρά, μάλιστα, αν με την τέχνη της, με αυτού του είδους τα τραγούδια, που τραγουδάει, θα εμποδίσει τους πάσης φύσης ξεριζωμούς; Πολλά ζητάω; Δεν τα ζητάω εγώ, η ζωή τα ζητάει! Και αυτή, η μετανάστρια, πρέπει να αποφασίσει.

Ομως, όποιες και αν είναι οι ευθύνες της Ελενας (είδατε, άρχισα και εγώ να πονηρεύω - μιλάω σαν να είναι οικείο μου πρόσωπο, όπως κάνετε εσείς), οι δικές σας ευθύνες είναι ανεπανόρθωτες. Με τη φυσική παρουσία σας και με τα «πόστα» σας, μεταφέρατε την ελαφρότητα στην επιφάνεια. Τη μεταφέρατε και της δώσατε κύρος, από το κύρος, που η κακή συγκυρία, για τη χώρα, σας έδωσε. Δεν είναι αστεία πράγματα αυτές οι συμπεριφορές. Είναι πράξεις, που στιγματίζουν!


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ



Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ