Κυριακή 29 Δεκέμβρη 2002
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατριδογνωμόνιο
Ο κολοσσός του αίματος

Τα πρώτα Χριστούγεννα μετά την 11η Σεπτεμβρίου μουδιασμένα και με έντεχνα καλλιεργημένο το διεθνές πένθος, κάποιοι από μας επιμέναμε ότι η τραγωδία των δίδυμων πύργων της Ν. Υόρκης και του αμερικανικού Πενταγώνου - για το οποίο δε γίνεται ποτέ κουβέντα βεβαίως - «βολεύει» αφάνταστα τους εμπόρους των εθνών και τους θανατολάγνους των πολέμων, τους ιμπεριαλιστές όπου γης. Από τότε ακούστηκαν πολλά κι έγιναν τα χειρότερα σε βάρος των λαών. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν, οι οβίδες που πέφτουν βροχή στη... φάτνη της Βηθλεέμ, το θέατρο στη Μόσχα να παγώνει σαν αίμα μαύρο των ανυποψίαστων στόχων.

Φέτος, τούτες οι «γιορτές» έρχονται να επισημοποιήσουν την πολεμική πολιτική και να λειτουργήσουν ως καταλυτικός φονιάς του πολιτισμού, αφού οι ταγοί του κόσμου έβγαλαν απ' τα θηκάρια όλα τα τρομοκρατικά προσχήματα ολέθρου.

Ανάμεσα στην ευτελιστική καταιγίδα θεαμάτων, τους επαγγελματίες Αϊ-Βασίληδες, τη διευκρίνιση ότι το πνεύμα των ημερών είναι το... άγιο πνεύμα του μάρκετινγκ, με πτώματα παιδιών από «άτακτες» χώρες να ξεβράζονται στις ακτές μας, με το άστρο το φοβερό της πείνας να οδηγεί τους μάγους του χρήματος κατευθείαν στη βία και την κηδεία των ανθρώπων, τα κτήνη απλώνουν το μακρύ τους χέρι και κουρδίζουν τα υπερσύγχρονα πολεμικά παιχνίδια τους.

Δεν έχω τρυφεράδες περισσευάμενες να πω φέτος. Δεν έχω λόγια αγάπης, έξω απ' τα κρυμμένα και μυστικοπαθή που δεν πρέπει να πάρουν μυρουδιά ούτε οι εξουσίες ούτε οι εκκλησίες - κλήροι της Γης. Γιατί τότε χαθήκαμε. Τι να πούμε δηλαδή όσοι πήραμε εγκαίρως το... μήνυμα των δίδυμων πύργων; Πως γκρεμίστηκαν για να στηθούν στη θέση τους τα δυο γιγάντια ποδάρια, ένα αμερικάνικο κι ένα ευρωπαϊκό, του κολοσσού του αίματος;

Με θλίψη ολότελα αντιεορταστική μαθαίνω πως πανηγυρίζουν δυο εκκλησίες στην Αυστραλία παρακαλώ! Καθολικοί και προτεστάντες τρίβουν, λέει, τα χέρια τους γιατί φέτος ειδικώς συρρέουν κατά χιλιάδες στις εκκλησίες οι πιστοί τρομοκρατημένοι απ' όσα συμβαίνουν. Χρήμα με ουρά φέρνουν οι μάγοι του πολέμου. Και στο Ιράκ, ενώ η ορχήστρα της Βαγδάτης παίζει Μπαχ με κεριά να φωτίζουν τις παρτιτούρες (προς αποφυγή των γιορταστικών προληπτικών βομβαρδισμών και προπολεμική οικονομία, κόβεται το ρεύμα), οι καλλιτέχνες δηλώνουν πως ο πόλεμος και δώδεκα χρόνια εμπάργκο «σκότωσαν την ικανότητά μας να γελάμε».

Σύντροφοι, με σκιάζει πιο πολύ ένας κόσμος χωρίς γέλιο παρά η εξυπηρέτηση της αίρεσης των ραελιακών που παράγει κλώνους ανθρώπων από τα πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου. Αυτές τις γιορτές της δυτικής κουλτούρας της αγοράς δεν τις παγκοσμιοποίησαν τυχαία. Τις έστησαν σαν τεράστιο πανηγύρι οι φονιάδες των λαών με την πρόθεση να εισπράξουν και την τελευταία δεκάρα των απελπισμένων ονείρων για μια ειρηνική ζωή καλύτερη, υπέροχη για όλους. Σκοτώνουν τα θαύματα των ανθρώπων συστηματικά, επίσημα και με τη βούλα. Ετσι που τα θαύματα της πολεμικής τους «τέχνης» να είναι τα μόνα που επιτρέπονται.

Αν στις πολιτικές εκπομπές της ελληνικής γιορταστικής TV συναγωνίζονται στο κλέψιμο της προσοχής μας οι σουξεδάδες των ημερών, στις συζητήσεις των κομμουνιστών κυριαρχούν τα βάσανα που έρχονται, όπως αυτά που ήρθαν κι έμειναν, κάθε φορά που ο κολοσσός του αίματος βγαίνει σεργιάνι.

Δεν είναι γιορτές αυτές. Θανατερό προανάκρουσμα είναι απ' τη Βαγδάτη ως την Κορέα, απ' τη Νάμπλους ως τη Βενεζουέλα, από το Γκρόζνι ως το Μπουένος Αϊρες, από την Ουαγκαντούγκου ως το Σίδνεϊ.

Τον Κολοσσό της Ρόδου τον έριξε σεισμός. Τον κολοσσό του αίματος θα τον σταματήσει μόνο λαϊκός σεισμός, ξεσηκωμός και πολιτικά ανατρεπτικός αγώνας. Αλλιώς ο βηματισμός του θα μετριέται με ματωμένες πάνες μικρών που θα τυλίγουν λιωμένα βρέφη από τις βόμβες μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Και μια υπενθύμιση προς τον κόσμο των αφελών αστών: Πριν αγοράσετε αντιασφυξιογόνα μάσκα στο σκύλο σας, σκεφτείτε αν θα προλάβετε να του τη φορέσετε. Καλή Πρωτοχρονιά.


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ