Η ένταξη των ΤΕΙ στην ανώτατη εκπαίδευση παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση ως λύση απέναντι στο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί με το καθεστώς και την αποστολή των ιδρυμάτων, στα οποία φοιτούν δεκάδες χιλιάδες σπουδαστές. Αλήθεια, εδώ και τόσους μήνες μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, τι έχει αλλάξει στα ιδρύματα, ποια από τα προβλήματά τους έχουν «λυθεί»; `Η πρέπει να αναρωτηθούμε καλύτερα, πόσα επιπλέον προβλήματα έχουν προκύψει; Από την προηγούμενη βδομάδα ξεκίνησαν κινητοποιήσεις από το εκπαιδευτικό προσωπικό των ΤΕΙ, που βάζει «λουκέτο» στο ένα ίδρυμα μετά το άλλο και με διάφορους τρόπους προβάλλει το αίτημα αναβάθμισης των ιδρυμάτων.

Από το καλοκαίρι που ξεκίνησε η εφαρμογή του νόμου της ανωτατοποίησης μέχρι σήμερα, η καθημερινότητα σπουδαστών κι εκπαιδευτικών όχι μόνο δεν άλλαξε προς το καλύτερο αλλά χειροτερεύει διαρκώς. Η χρηματοδότηση υπολείπεται των αναγκών και η υποδομή στην πλειοψηφία των ιδρυμάτων είναι ανεπαρκέστατη (κι εντείνεται ακόμα περισσότερο με την αύξηση του αριθμού των σπουδαστών). Το εκπαιδευτικό προσωπικό βρίσκεται, στην πλειοψηφία του, σε προσωποπαγείς θέσεις και κατ' επέκταση σε ομηρία των λίγων καθηγητών που έχουν κριθεί. Οσο για τις διαδικασίες κρίσης... βρίθουν καταγγελιών για αδιαφάνεια και αναξιοκρατία.

Αλλά προχωρώντας ακόμα πιο βαθιά στην ουσία του προβλήματος, τα ΤΕΙ απέχουν πολύ από τις βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να πληρεί ένα ίδρυμα ανώτατης εκπαίδευσης, οι οποίες έχουν να κάνουν με τα επιστημονικά αντικείμενα που θεραπεύει, την ολοκληρωμένη γνώση της επιστήμης, την επιστημονική ειδίκευση, την έρευνα, την παραγωγή νέας γνώσης, την αναπαραγωγή του εκπαιδευτικού του προσωπικού, τη σύνδεσή του με τις κοινωνικές ανάγκες. Το οικοδόμημα των ΤΕΙ, που στηρίχτηκε στον αντιεπιστημονικό διαχωρισμό θεωρίας και εφαρμογής, συνεχίζει να βρίσκεται στον αέρα παρά τις υποσχέσεις του υπουργείου Παιδείας για κονδύλια που θα ρέουν άφθονα στα ιδρύματα.

Σήμερα, ακόμα και κάποιοι υποστηρικτές της «ανωτατοποίησης» αναγνωρίζουν το ψευδεπίγραφο του εγχειρήματος. Η κοροϊδία της κυβέρνησης αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο και η διάκριση των ΤΕΙ από τα ΑΕΙ γίνεται στη βάση της αποκοπής των πρώτων από τη θεωρητική γνώση και τη δυνατότητα αναπαραγωγής της επιστήμης και του επιστημονικού τους δυναμικού. Ποια όμως είναι η πραγματική λύση για τα ΤΕΙ; Το αίτημα για Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση κερδίζει έδαφος κι αυτό γιατί είναι η μόνη διέξοδος, τόσο για τα βασικά προβλήματα των ΤΕΙ όσο και συνολικά για την ανώτατη εκπαίδευση. Γιατί είναι η βάση για την εξέλιξη της ίδιας της επιστήμης, χωρίς το πλαστό δίλημμα θεωρία ή εφαρμογή (δε νοείται το ένα χωρίς το άλλο), είναι το θεμέλιο για τη σύνδεση της επιστήμης με την παραγωγή, με τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Αυτή η αντίληψη και η εφαρμογή της χρειάζεται να δυναμώσει ακόμα περισσότερο και να γίνει αντικείμενο συντονισμένης δράσης και διεκδίκησης των φοιτητών, της εκπαιδευτικής κοινότητας και συνολικά του λαϊκού κινήματος.