Πέμπτη 28 Σεπτέμβρη 2006
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Το σημείο ταύτισής τους

Πριν λίγο καιρό ήταν ο Ανδριανόπουλος, μετά ο Πρετεντέρης, τη σκυτάλη παρέλαβε ο Κωνσταντόπουλος και πέρασε προχτές στα χέρια του Αλ. Αλαβάνου... Και οι τέσσερις, αφού παραποίησαν τη θέση του ΚΚΕ στο ζήτημα «διαφθορά», ισχυριζόμενοι περίπου ότι το ΚΚΕ σταυρώνει τα χέρια μπροστά στο φαινόμενο και αναμένει την οικοδόμηση του σοσιαλισμού για την πάταξή του, λοιδόρησαν και το ΚΚΕ και το σοσιαλισμό. Μάλιστα, ο Αλ. Αλαβάνος έφτασε στο σημείο να χρεώσει στο σοσιαλισμό τα «φιντάνια» που άνθισαν μετά την ανατροπή του, όταν αυτοί που απεμπόλησαν τις αρχές και τις αξίες του επιδόθηκαν στη λεηλασία όσων μέχρι τότε ανήκαν στο λαό.

Παρά τις διαφορές τους, φαίνεται πως όλοι ενώνονται στο σημείο της υπεράσπισης του καπιταλισμού και της κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού, και του Κόμματος που τον θέτει ως στρατηγικό του στόχο, του ΚΚΕ. Διόλου δε μας ενοχλούν τα αποκαλυπτήρια του σημείου ταύτισής τους. Κρίνουμε όμως σκόπιμο να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Οταν όλοι οι άλλοι συγκεντρώνουν την προσοχή τους στα πρόσωπα και στις διασυνδέσεις τους, ζήτημα υπαρκτό όχι όμως κύριο, το ΚΚΕ επιμένει να δείχνει την αιτία του προβλήματος, το σάπιο μέχρι μυελού των οστών εκμεταλλευτικό σύστημα, το οποίο παράγει και αναπαράγει και την ατομική διαφθορά, αφού θεό του έχει τον ατομικό πλουτισμό, την ατομική ιδιοκτησία. Οταν οι άλλοι μιλάνε για διαφάνεια και θεσμικά πλαίσια, το ΚΚΕ επιμένει πως ο λόγος του νομοθέτη ήταν και θα είναι ανίσχυρος μπροστά στους σιδερένιους νόμους που διέπουν τη λειτουργία και δράση του καπιταλισμού.

Κατηγορούν το ΚΚΕ ότι παραιτείται από την προσπάθεια για κάποια μέτρα και τα παραπέμπει όλα στο σοσιαλισμό. Λένε συνειδητά ψέματα. Το ΚΚΕ δε συμφιλιώνεται με κανένα σκάνδαλο, πολύ περισσότερο που από τη «μόλυνση» κινδυνεύει και η λαϊκή συνείδηση. Την πάλη κατά της διαφθοράς όμως την εντάσσει στην πάλη κατά των πολιτικών επιλογών που τρέφουν τα κεφάλαια και τα κέρδη, κατά της ταξικής εκμετάλλευσης. Κατά των κομμάτων του μονόδρομου, πριν απ' όλα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Την εντάσσει στην πάλη για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και των συνθηκών δουλιάς του. Στην πάλη για το δικαίωμα στην απεργία, για τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Την εντάσσει στην πάλη κατά της λογικής του μονόδρομου και των δήθεν ρεαλιστικών διεκδικήσεων. Την εντάσσει στην πάλη κατά της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας, των «αμορτισέρ» του συστήματος. Την εντάσσει στην πάλη εναντίον του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της ιμπεριαλιστικής ειρήνης, εναντίον της εκχώρησης κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Την εντάσσει, με λίγα λόγια, στην πάλη για τη διαμόρφωση κλίματος αγωνιστικής ανάτασης, ελπίδας και αισιοδοξίας για το αύριο. Kλίματος που θα επικρατήσει αυτού της σαπίλας, της καθήλωσης, του τέλματος. Και τέτοιο κλίμα θα διαμορφώνεται στο βαθμό που το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, το λαϊκό κίνημα, οργανώνεται, δυναμώνει, αποκτά ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό. Στο βαθμό που η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων, τουλάχιστον των πολιτικοποιημένων και αυτών που θέλουν ριζική αλλαγή, υιοθετεί την προοπτική της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, αποδυναμώνοντας τους στυλοβάτες του συστήματος, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Οι κάθε είδους Ανδριανόπουλοι, Πρετεντέρηδες κ.ά. αυτή την προοπτική θέλουν να χτυπήσουν, χτυπώντας το Κόμμα που την υπηρετεί και την προωθεί.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ