Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Περί εκπαιδευτικών ανισοτήτων

Παραδοσιακά, κάθε χρόνο, η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί αφορμή για γενικότερο προβληματισμό γύρω από το εκπαιδευτικό σύστημα ή τουλάχιστον γύρω από κάποιες πλευρές του. Κι αυτό είναι αντικειμενικό, καθώς δεκάδες χιλιάδες οικογένειες, είτε τα παιδιά τους πέτυχαν την εισαγωγή τους σε κάποια σχολή είτε όχι, ανοίγουν αυτήν την περίοδο τα πορτοφόλια, υπολογίζοντας σε χιλιάδες ευρώ το «από 'δω και πέρα» για τη μόρφωση των παιδιών τους. Αυτά τα χιλιάδες ευρώ προστίθενται σε αυτά που είχαν ξοδέψει πριν, προκειμένου να μπουν τα παιδιά τους στη διαδικασία των πανελλαδικών και προκειμένου να συμπληρώσουν τις μεγάλες ελλείψεις του σημερινού σχολείου. Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ανοίγει αυτήν την περίοδο η συζήτηση γύρω από τα μεγάλα προβλήματα της εκπαίδευσης.

Είναι όμως εξοργιστικό να ακούς ή να διαβάζεις τους διάφορους κήρυκες του συστήματος, που εντοπίζουν τις ανισότητες, προκειμένου ...να προτείνουν ένα ακόμα πιο άνισο και άδικο σύστημα. Αυτό έκανε, για παράδειγμα, με χτεσινό του πρωτοσέλιδο σχόλιο, το «ΒΗΜΑ». Λέει στην ουσία ότι αφού τα ιδιωτικά σχολεία έχουν περισσότερες επιτυχίες, τότε πρέπει να κάνουμε και τα δημόσια να λειτουργούν σαν τα ιδιωτικά. Στο όνομα της πάταξης της ανισότητας - που προκαλείται δήθεν από την υπεροχή της ιδιωτικής εκπαίδευσης, κατά την εφημερίδα - προτείνεται η αναβίωση των παλιών πρότυπων δημόσιων σχολείων, δηλαδή των σχολείων που θα επιλέγουν τους μαθητές τους, των σχολείων που θα απευθύνονται σε επίλεκτους γόνους της αστικής τάξης, αλλά θα έχουν κρεμασμένη μπροστά τους μια ταμπέλα που θα γράφει «δημόσιο» κι έτσι τάχα θα... παταχθούν οι ανισότητες!

Με την ίδια περίπου λογική, οι υποστηρικτές της αναθεώρησης του άρθρου 16 ισχυρίζονται ότι δήθεν, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα συμπαρασύρουν τα δημόσια, μέσω του ανταγωνισμού, να ανεβάσουν το επίπεδό τους... Στην πραγματικότητα όμως, δημόσια και ιδιωτικά, σχολεία και πανεπιστήμια, θα λειτουργούν με τους ίδιους όρους και με το ίδιο κόστος, ενώ οι γονείς και οι μαθητές θα ανοίγουν και πάλι τα πορτοφόλια για να υπολογίζουν μέχρι πού αντέχουν, τι «εκπαιδευτικές υπηρεσίες» μπορούν να αγοράσουν...

Είναι φανερή η υποκρισία όσων υποστηρίζουν τη συνύπαρξη δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης (όπως ο ΣΥΝ) και όσων ισχυρίζονται ότι θα γίνει καλύτερη η δημόσια εκπαίδευση όσο θα προσομοιάζει στην ιδιωτική (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ.). Θέλουν να σπείρουν φρούδες ελπίδες στο λαό, ότι αν υπάρχουν και κάποια δημόσια σχολεία που θα μπορούν να φτιάχνουν το δικό τους εκπαιδευτικό πρόγραμμα και να ξεχωρίζουν, θα μπορεί τάχα κι ο εργάτης να στείλει το παιδί του σε αυτά. Είναι ψέμα. Και το χειρότερο είναι ότι αυτό το ψέμα πατάει στη λογική που λέει ότι δε χρειάζεται να μορφώνονται όλοι, εξίσου, ισότιμα και ολοκληρωμένα. Η υψηλού επιπέδου μόρφωση για όλα τα παιδιά του λαού, είναι ένα άχρηστο και ανεπιθύμητο κόστος για το αστικό κράτος. Για το λαό, όμως, η μόρφωση είναι δικαίωμα. Και για να κατοχυρώνεται ως τέτοιο, δεν μπορεί παρά να είναι αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, ισότιμη και υψηλού επιπέδου.


Γιάννα ΣΤΡΕΒΙΝΑ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ