Αιφνιδιαστικά, προχτές, η κυβέρνηση της ΝΔ κατέθεσε τροπολογία για τις «άγονες» γραμμές, με την οποία σπεύδει να νομιμοποιήσει συμβάσεις που είχε συνάψει ο υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας με εφοπλιστές και τους είχε αναθέσει απευθείας - δίχως μειοδοτικό διαγωνισμό - δρομολόγια, χωρίς να τηρούνται ακόμα και αυτές οι τυπικές προϋποθέσεις για να είναι νόμιμες.

Με την τροπολογία αυτή, η κυβέρνηση της ΝΔ δείχνει, από τη μια, το αλισβερίσι της με τους εφοπλιστές και, από την άλλη, ενισχύει το θεσμικό ακτοπλοϊκό πλαίσιο που διαμόρφωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2001, με το νόμο 2932, με τον οποίο άρχισε η σταδιακή εφαρμογή του διαλυτικού κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Κανονισμό που έχει επικροτήσει και ο ΣΥΝ. Ο νόμος του ΠΑΣΟΚ ήρθε λίγους μήνες μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του σαπιοκάραβου «ΕΞΠΡΕΣ ΣΑΜΙΝΑ». Ο τότε υπουργός Ναυτιλίας του ΠΑΣΟΚ Χρ. Παπουτσής, πατώντας στους 80 νεκρούς, είχε πει ότι ο νόμος αυτός, επειδή ενισχύει την ανταγωνιστικότητα των ακτοπλοϊκών εταιρειών, θα βελτιώσει τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες με καινούρια, ασφαλή πλοία, φτηνά εισιτήρια, περισσότερα δρομολόγια.

Ωστόσο, από τότε, οι εφοπλιστές έβαλαν στην τσέπη πάνω από 300 εκατ. ευρώ επιδοτήσεις, από τη φορολογία που πληρώνουν οι εργαζόμενοι. Η συντριπτική πλειοψηφία του ακτοπλοϊκού τους στόλου αποτελείται από πλοία τύπου «ΣΑΜΙΝΑ». Οσο για τις ...υπηρεσίες που προσφέρουν, συνεχώς χειροτερεύουν. Τα 43 πλοία που βρίσκονται δεμένα αυθαίρετα από τον Οκτώβρη, οι πάνω από 2.000 ναυτεργάτες που έχουν πεταχτεί στην ανεργία, τα ταξίδια «Οδύσσεια», τα πανάκριβα εισιτήρια, τα νησιά που κάνουν να δουν καράβι βδομάδες, είναι αδιάψευστοι μάρτυρες. Τώρα, οι εφοπλιστές, στο όνομα της κρίσης, έχουν το θράσος να αξιώνουν την πλήρη εφαρμογή πια του Κανονισμού 3577, υπονομεύοντας ευθέως το ακτοπλοϊκό δίκτυο και τα εναπομείναντα ναυτεργατικά δικαιώματα.

Η ζωή επιβεβαιώνει τις ταξικές δυνάμεις των ναυτεργατών και τη θέση τους, ότι η πολιτική αυτή πυροδοτεί την εφοπλιστική ασυδοσία, αυξάνει τα προβλήματα και γίνεται συνεχώς πιο επικίνδυνη. Οτι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την ανατροπή της. Οτι η συσπείρωση, ναυτεργατών, νησιωτών, με τις ταξικές δυνάμεις, η οργάνωση αγώνων, μπορεί να ανακόψει την επίθεση των εφοπλιστών. Ομως, για να κατοχυρώνονται οι κατακτήσεις, η πάλη αυτή θα πρέπει να συνδέεται με την προοπτική για τη Λαϊκή Εξουσία, που παλεύει το ΚΚΕ, η οποία θα έχει τη δύναμη να πάρει τα καράβια από τα χέρια των εφοπλιστών και, στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας και του κεντρικού σχεδιασμού, να οργανώσει τις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες προς όφελος της εξυπηρέτησης των εργατικών, λαϊκών αναγκών.