Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα (και στον κινηματογράφο), αν υπήρχε ο έλεγχος! Ο έλεγχος στην ποσότητα και στην ποιότητα. Ο έλεγχος στην υπερβολή. Στον αρχοντοχωριατισμό και στα κλειστά κυκλώματα. Ο έλεγχος στην έλλειψη ιδεολογίας και προοδευτικού προσανατολισμού. Τη συμμετοχή του θεατή στην τέχνη τη στείλανε περίπατο. Κανείς δε φαίνεται να αντιλαμβάνεται τις ευθύνες. Υπάρχει δυναμική και ανατρεπτική τέχνη, χωρίς δυναμικούς και ανατρεπτικούς θεατές; Βέβαια και δεν υπάρχει!

Ολη αυτή η δύναμη της νιότης πού και πώς καταναλώνεται; Το γύρισμα της πλάτης, αυτή η σιχασιά, που φαίνεται ότι δείχνετε, δεν απαντάει στο πρόβλημα. Η αποχή λύνει ακόμα περισσότερο τα χέρια, διευκολύνει και αποθρασύνει. Στο τέλος, θα πιάσει ρίζες και θα στοιχειώσει ο κοσμοπολιτισμός. Η πόλις θα αλλάξει. Ο ποιητής προειδοποιεί! Κανείς δεν ακούει τους χτύπους;..

Τελικά, για ποιον γίνονται όλα ετούτα; Ολες αυτές οι «κλειστές» τελετές και τα «κλειστά» πάρτι; Ολες αυτές οι παράτες, τα καλέσματα των «σταρ», οι κοσμικές συγκεντρώσεις; Κάποτε, που τα πράγματα, μάλιστα, δεν είχαν αυτήν την ψευτιά και δεν ήταν άψυχα και υποταγμένα, όπως είναι σήμερα, είχατε - και καλώς είχατε - του κόσμου τις αντιρρήσεις. Και τις δείχνατε με φωνές και αποδοκιμασίες. Με έντονη συμμετοχή και με έντονους διαλόγους. Φωτιά έπιανε η πόλη. Το φεστιβάλ ήταν γεγονός! Κανένας δεν έκανε του κεφαλιού του. Υπήρχαν οι εργαζόμενοι νέοι, οι φοιτητές, η διανόηση της πόλης, όλα τα ανήσυχα πνεύματα που σήκωναν - και ξεσήκωναν - τον κόσμο!

Ποιος θ' αρνηθεί, εσείς το ξέρετε καλύτερα από τον καθένα, πως ό,τι καλό έχει προκύψει για τον ελληνικό κινηματογράφο, χτίστηκε από κοινού. Πλάτη οι δημιουργοί και πλάτη εσείς γυρίστηκαν οι ταινίες. Μαζί βγάλαμε τον κινηματογράφο από τη «λαογραφία» και μαζί τού δώσαμε περιεχόμενο. Ποιος θα ξεχάσει τα πρώτα ερωτηματικά, τις πρώτες εκπλήξεις; Δημιουργοί και ενεργοί θεατές ανακαλύπταμε, βήμα το βήμα, τις δυνατότητες της έβδομης τέχνης. Και γιορτάζαμε και χορεύαμε σαν παιδιά.

Να θυμίσω, τάχα, πως όπως είναι σήμερα το φεστιβάλ κάπως έτσι ήταν και στο ξεκίνημα; Και τότε μια ομάδα «κοσμικών» και «γλεντζέδων», κοσμοπολίτες εκείνης της περιόδου, έστησαν τη «γιορτή» για να κάνουν την «πλάκα» τους. Ετρωγαν και χόρευαν στα καλά ρέστοραν, όπως κάνουν και τώρα! Σιγά - σιγά, όμως, με σχέδιο, με θέληση, με πίστη και με μέθοδο, εσείς και εμείς, οι δημιουργοί και οι θεατές, πήραμε το φεστιβάλ στα χέρια μας και το ζωντανέψαμε! Εγινε σημείο αναφοράς!

Εμπρός, λοιπόν! Η πρώτη απόπειρα, και από δικά μας λάθη, δεν πέτυχε. Ποιος, όμως, θα αρνηθεί πως έχουμε δικαίωμα - και υποχρέωση - να ξαναδοκιμάσουμε; Δε θα επαναλάβουμε την ιστορία. Θα τη διορθώσουμε!