Δεν προκαλεί εντύπωση η στάση της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας στην πρόσφατη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου όπου στην ουσία ξεκαθάρισε προς την κυβέρνηση ότι η ίδια θα προχωρήσει στην αξιολόγηση δομών των δήμων για να διαπιστωθεί το πλεονάζον προσωπικό, κάτι που θα σημάνει την απόλυση χιλιάδων εργαζομένων. Για την ακρίβεια, δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι: ένας μηχανισμός του αστικού κράτους όπως είναι οι δήμοι και το συλλογικό τους όργανο, η ΚΕΔΕ, βάζουν άλλη μια φορά το «χεράκι τους» για να τσακιστούν εργασιακά δικαιώματα, να πεταχτούν στο δρόμο εργαζόμενοι, να υλοποιηθεί η αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης. Αλλωστε, στη συνεδρίαση της ΚΕΔΕ πριν μερικές μέρες, ο πρόεδρός της θέλοντας να δείξει ότι οι δήμοι έχουν πειθαρχήσει περισσότερο από άλλους δημόσιους φορείς στο να περάσει η πολιτική που εξαθλιώνει τους εργαζόμενους, εμμέσως πλην σαφώς άφησε να εννοηθεί ότι η κυβέρνηση ας απολύσει και εργαζόμενους από αλλού. Βέβαια, και μόνο το γεγονός ότι η ΚΕΔΕ υιοθετεί τον όρο «πλεονάζον προσωπικό στους δήμους» όταν ο κλείνουν παιδικοί σταθμοί, όταν οι υπηρεσίες καθαριότητας υπολειτουργούν, όταν οργιάζουν οι ΜΚΟ και άλλα δουλεμπορικά προγράμματα, είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς τι ρόλο παίζει και για ποιον δουλεύει...

Εδώ και πολλά χρόνια, η Τοπική Διοίκηση έχει αναδειχθεί σε στυλοβάτη και συνειδητό παράγοντα για το πέρασμα στο Δημόσιο όλων των ειδών των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Από τους δήμους ξεκίνησαν τα περίφημα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης που ήταν το πρώτο χτύπημα στις εργασιακές σχέσεις. Ως αποτέλεσμα αυτού του ρόλου που έπαιξαν και παίζουν οι δήμοι είναι ότι οι εργαζόμενοι που υπηρετούν σήμερα στους δήμους έχουν πολλές διαφορετικές σχέσεις εργασίας. Δηλαδή: Μόνιμοι, αορίστου χρόνου, συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, συμβασιούχοι έργου, έκτακτο προσωπικό, εποχικό προσωπικό, εργαζόμενοι που έχουν προσληφθεί από ΜΚΟ με 5μηνες συμβάσεις, εργαζόμενοι μέσω προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, εργαζόμενοι με μερική απασχόληση, εργαζόμενοι για να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία, εργαζόμενοι σε διάφορα χρηματοδοτούμενα προγράμματα, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι από εταιρείες στους δήμους στα πλαίσια υλοποίησης συμβάσεων, κλπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνολο των κοινωνικών προγραμμάτων των δήμων σε μεγάλο ποσοστό, υλοποιείται από συμβασιούχους ή 5μηνίτες από ΜΚΟ. Επιπλέον, ξεκινούν πιο γοργά από το Σεπτέμβρη οι λεγόμενες Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις τις οποίες θα συστήνουν άνεργοι πρώην εργαζόμενοι στους δήμους. Και σε όλα αυτά έχουν πρωτοστατήσει και συνεχίζουν δήμαρχοι που στηρίζονται από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ, ΑΝΕΛ.

Υπάρχουν σημαντικές ευθύνες στις κυβερνήσεις, στην Κεντρική Ενωση Δήμων Ελλάδος, στους δημάρχους, για την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, συνολικά των εργατικών κατακτήσεων. Ακόμα κι αν πολλοί δήμαρχοι κάνουν τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των εργαζομένων, πολύ περισσότερο που ήδη πολλοί από αυτούς σκέφτονται προεκλογικά ενόψει των τοπικών εκλογών του 2014. Για αυτό το λόγο μοναδικός δρόμος είναι ο συντονισμός της πάλης των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα ώστε να εμποδίσουν την εφαρμογή της πολιτικής της διαθεσιμότητας, της κινητικότητας, της αξιολόγησης που προτείνει η κυβέρνηση ή αυτής που προτείνει η ΚΕΔΕ.