Κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου αποδείχνεται το σχέδιο νόμου για τον «αιγιαλό και την παραλία» που έδωσε στη δημοσιότητα η κυβέρνηση της ΝΔ. Με κριτήρια άκρως ελαστικά, άρα και ευκολότατα προσαρμόσιμα στις εκάστοτε - και κατά περιοχές - ανάγκες και επιχειρηματικές επιλογές, σχεδιάζουν την «επαναχάραξη», έτσι ώστε να ενισχύσουν την ασυλία των μεγαλοκαταπατητών. Να κατοχυρώσουν ακόμη περισσότερο το «δικαίωμα» των μελλοντικών «επενδυτών», που θα έχουν το «ελεύθερο» να χτίζουν κυριολεκτικά πάνω στο κύμα ή ακόμη και βαθιά μέσα στη θάλασσα! Σε περιοχές φιλέτα όπως στο νησί της Ρόδου που έχουν βάλλει στο μάτι μεγαλοξενοδόχοι και άλλοι δε διστάζουν να καρατομήσουν και περιορίσουν την παραλιακή ζώνη σε πλάτος μόλις 12, όλα κι όλα, μέτρα.

Ντάλα καλοκαίρι, με το λαό να πληρώνει τσουχτερά χαράτσια για μια βουτιά σε κάποια από τις πλαζ της χώρας - οι περισσότερες έχουν παραδοθεί στη ληστρική εκμετάλλευση των ιδιωτών - η κυβέρνηση της ΝΔ «παράγει έργο» προσαρμοσμένο στο πλαίσιο των αντιλαϊκών πολιτικών της επιλογών. Ετσι με το χτεσινό νομοσχέδιο έρχεται να συμπληρώσει άλλο πρόσφατο νομοσχέδιο με το οποίο επιβραβεύονται οι κάθε είδους μεγαλοκαταπατητές της δημόσιας ακίνητης περιουσίας.

Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις έρχονται να περιορίσουν ακόμη περισσότερο το δικαίωμα του λαού στην ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες. Και βέβαια, η πολιτική της κυβέρνησης δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, είναι το «φυσικό» επακόλουθο της πολύπλευρης στήριξης των προτεραιοτήτων και αναγκών της πλουτοκρατίας. Είναι η συνέχεια των λεγόμενων αναπτυξιακών νόμων, των διαβόητων Συμπράξεων ανάμεσα σε Δημόσιο και Ιδιώτες (ΣΔΙΤ), της φοροασυλίας των ισχυρών, της «ανταγωνιστικότητας» και των κερδών τους: Σε τελευταία ανάλυση των αντιλαϊκών προγραμμάτων «σταθερότητας» της ΕΕ. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει και κλιμακώνει την πολιτική των προκατόχων της του ΠΑΣΟΚ. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η - κατά τα λοιπά λαλίστατη - αξιωματική αντιπολίτευση, για την ώρα τουλάχιστον, δε βρήκε ούτε λόγο κατηγόριας, έστω και προσχηματικής, για τα παραπάνω νομοσχέδια. Αλλωστε και η ηγεσία ΠΑΣΟΚ έχει το ίδιο «λερωμένη τη φωλιά της» αφού με ανάλογο νόμο που πέρασε το 2002 άνοιξε το δρόμο για την τωρινή νέα εκχώρηση ζωτικού χώρου στο μεγάλο κεφάλαιο.

Μπροστά μας είναι οι τοπικές εκλογές του Οκτώβρη. Τα λαϊκά στρώματα και μπορούν και πρέπει να βγάλουν τα δικά τους πολύτιμα συμπεράσματα. Να τα μετατρέψουν σε κίνηση και πολιτική δράση. Τις προάλλες η «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία», η «Συμπαράταξη για την Αθήνα», αγωνιστικοί δημοτικοί συνδυασμοί έδειξαν το δικό μας, λαϊκό μονόδρομο: «Να κρατήσουμε τις παραλίες ανοιχτές», να διεκδικήσουμε το αυτονόητο δικαίωμα του λαού στη δωρεάν πρόσβαση στις παραλίες. Να γκρεμίσουμε τις κατασκευές, τα συρματοπλέγματα του αποκλεισμού που έστησαν και στήνουν και οι διάφοροι «τοπικοί άρχοντες»: Οπως τόνιζε και στην πρόσφατη κινητοποίηση ο υποψήφιος με τη ΝΑΣ υπερνομάρχης Γ. Μαυρίκος: «Στο βαθμό που θα μας ενισχύσει και θα μας στηρίξει στις εκλογές ο κόσμος, δεσμευόμαστε ότι κάθε καλοκαίρι θα γκρεμίζουμε τα σύρματα και θα κρατάμε, με νύχια και με δόντια τις πλαζ ανοιχτές».