Με την ανακοίνωση των βαθμολογιών των υποψηφίων στις πανελλαδικές εξετάσεις, μπαίνει μια άνω τελεία στην αγωνία πολλών υποψηφίων, που μπαίνουν τώρα στη διαδικασία επιλογής σχολών για το μηχανογραφικό τους δελτίο και σε μια νέα περίοδο αναμονής έως τα τέλη Αυγούστου, οπότε θα ανακοινωθούν και οι βάσεις των σχολών. Είναι γνωστό ότι οι βάσεις συνδιαμορφώνονται τόσο από τις βαθμολογίες όσο και από τις επιλογές των υποψηφίων. Ωστόσο, ήδη έχει ξεκινήσει μια συζήτηση για την επικείμενη διακύμανση των βάσεων, από διάφορες Κασσάνδρες, που απώτερο στόχο έχει να κατευθύνει τους υποψηφίους σε συγκεκριμένες σχολές ή σε συγκεκριμένα ιδρύματα, με βάση τις βαθμολογίες τους. Δηλαδή, με βάση τις βαθμολογίες να κατευθύνει τις επιλογές τους. Αυτή την προσπάθεια την ξεκίνησε η ίδια η κυβέρνηση, αυξάνοντας πλασματικά τις θέσεις στα επαρχιακά Τμήματα που κατά κανόνα δεν έχουν ζήτηση, προκειμένου να πέσουν οι βάσεις τους και να ξεγελαστούν περισσότεροι υποψήφιοι να κατευθυνθούν προς τα 'κει.

Είτε ανέβουν είτε πέσουν οι βάσεις όμως, η πραγματικότητα των σχολών και των Τμημάτων δεν αλλάζει. Από τους 90.000 περίπου υποψηφίους που κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τις πανελλαδικές εξετάσεις, όσοι συγκεντρώνουν τα απαραίτητα μόρια για να εισαχθούν σε κάποια σχολή, θα βρεθούν μπροστά σε σπουδές που διαρκώς υποβαθμίζονται και ακριβαίνουν. Οσο γι' αυτούς που δε συγκεντρώνουν τη «βάση του 10» ή τα 10.000 μόρια, θα έχουν ως μοναδική επιλογή τις σχολές κατάρτισης τύπου ΙΕΚ και ΚΕΣ. Με άλλα λόγια, «διαβατήρια για την ανεργία» ή «ψευτοκατάρτιση με ημερομηνία λήξης» για τη μεγάλη μάζα των παιδιών του λαού. Και αυτά τα «αδιέξοδα» που δημιουργούνται για χιλιάδες παιδιά της εργατικής τάξης γίνονται ακόμα πιο έντονα, αν αναλογιστούμε ότι το σχολείο σήμερα απέχει πολύ από το να παρέχει στα παιδιά την απαραίτητη γενική μόρφωση και να διαπλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες.

Αυτά τα προβλήματα αναδεικνύονται κάθε χρόνο, με αφορμή την ανακοίνωση των βαθμολογιών, των βάσεων, με αφορμή οποιοδήποτε πρόβλημα δημιουργείται κατά καιρούς στη διαδικασία των εξετάσεων. Οι υποψήφιοι και οι οικογένειές τους συχνά διαμαρτύρονται για τις αδικίες του συστήματος, που έτσι κι αλλιώς είναι άδικο και βαθιά ταξικό και παραμένει τέτοιο, όσο κι αν αυξηθούν ή μειωθούν οι «αριστούχοι».

Οπως κι αν «μεταμορφωθεί» το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων, με «τετραετές λύκειο» ή με «προπαρασκευαστικό έτος» στις σχολές, αυτή η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Με άλλα λόγια, όσο κι αν φτιασιδωθεί το σύστημα των εξετάσεων εισαγωγής στην ανώτατη εκπαίδευση, δεν πρόκειται να γίνει πραγματικά δίκαιο και αξιοκρατικό, όσο το εκπαιδευτικό σύστημα και συνολικά η κοινωνία είναι άδικη και ταξική. Γι' αυτό και ο μόνος δρόμος που αξίζει να βαδίσουν μαθητές, οι φοιτητές, οι νέοι που βρίσκονται στην κατάρτιση κ.τ.λ., είναι αυτός του αγώνα, για να ανοίξει ο δρόμος για μια εντελώς διαφορετική κοινωνική πραγματικότητα, χωρίς πλουτοκράτες και με το λαό αφέντη της.