Πρόκειται για κακοήθη διαφήμιση κυριολεκτικώς απευθυνόμενοι σε διεστραμμένους άντρες και γυναίκες. Αυτός νέος, ωραίος, «σέξι», αξύριστος, βλέπει το αντικείμενο του πόθου του κι ορμάει. Αυτή είναι ημίγυμνη, του κάνει και στριπτίζ, τον κοιτάζει που βλέπει τα πλούσια βυζιά της και τον καλεί πάνω τους με λάγνο βλέμμα... Αυτός σκύβει να τα φιλήσει κι ακούγεται τέτοιο μπουμ απ' το βυζί-μπαλόνι που τα μαλλιά και των δυο ανεμίζουν από τον αέρα που βγαίνει από το ένα ραγδαία ξεφουσκωμένο στήθος.

Σλόγκαν: Αλλαξε, διάλεξε ξυριστική μηχανή για να μη σκάει κανένα βυζί... Καλά ρε αθεόφοβοι χρηματοσυλλέκτες, αναφωνώ κάθε φορά που στα μούτρα μου σκάει η διαφήμιση - δυσφήμιση του άντρα, της γυναίκας, του σώματος, του σεξ, του βλέμματος, τόση εμπιστοσύνη έχετε στην αποκτήνωση των ανθρώπων, που προσπαθείτε, συσκευασμένη σε τάχα μου δήθεν μαύρο χιούμορ, να τους την πουλήσετε;

Σημασία δεν έχει αν τα πλούσια ελέη της κυρίας είναι φούσκα και παραπλανητικά. Σημασία έχει να μη φανεί, να μη σκάσει η φούσκα και μετατραπεί σε απαγορευμένη ζώνη από το φυσικό αξύριστο γένι ενός νέου άντρα.

Ο πνευματικός βιασμός κι εκβιασμός που ασκείται με τέτοια μηνύματα είναι ύπουλος γιατί γίνεται στο φαινομενικά απολίτικο κι εξ ορισμού χώρο όπου όλα επιτρέπονται, αυτόν της διαφήμισης. Το ιδεολογικό όπλο που επιτίθεται στις μάζες, εξατομικεύει τις ανάγκες, υποκειμενοποιεί τις λύσεις, περιβάλλεται το μανδύα της... πλάκας μετατρέποντας τους αποδέκτες από πολίτες, σε καταναλωτές, κι από τηλεθεατές με κριτική ικανότητα προς αντίληψη της σάτιρας, σε καταναλωτές συσκευασμένης αηδιαστικά μπαλαφάρας.

Ποιος θα νοιαστεί σεξουαλικά, συναισθηματικά και βεβαίως κοινωνικά και πολιτικά για μια μαστεκτομή όταν το βυζί είναι υπόθεση του φαίνεσθαι, της τσέπης, του ίματζ, του γιατρού, του εμπορίου;

Ποιος άντρας θα ζητήσει κάτι περισσότερο από το αντικείμενο του πόθου του εκτός από την «ασφάλεια» της επέμβασης στο ύψος των... ονείρων του.

Οταν περάσει το μήνυμα εκτός διαφήμισης και στη ζωή, στις άλλες τις πολύ πιο ρεαλιστικές μορφές της, θα είναι τόσο αργά όσο είναι πάντα όταν υποκύπτει μια κοινωνία στη γοητεία της ενσωμάτωσης, στα γούστα και στα συμφέροντα των αφεντικών.

Η καινούρια «αρία φυλή» είναι καλά κρυμμένη στην πιστωτική με την οποία μάς καλούν να απολαύσουμε Βιζυηνό, διαβασμένο σε ανάκτορα της τέχνης γοητευμένοι ως ανίδεοι... Ανάμεσα στα λαϊκά απαιτητέα εδώ και τώρα, μπαίνει και το ζητούμενο μιας αισθητικής απάντησης στην εκλεπτυσμένη μπουρζουάδικη φρίκη.