«Παραπέρα τον έφαγε το μεγάλο φιλότιμο. Πώς θα 'λεγαν οι άλλοι ότι ο Λεμονής λύγισε! Ο Λεμονής που λύγιζε σίδερα, που είδε το θάνατο με τα ίδια του τα μάτια στα γερμανικά μπουντρούμια και δεν έσπασε!». Πρόκειται για μια ενότητα 11 ιστοριών δοσμένων με τη μορφή του διηγήματος. Οι ιστορίες αν και αναφέρονται σε καθημερινά στιγμιότυπα, δίνουν πολύ έντονα την ατμόσφαιρα, τα προβλήματα, τις καταστάσεις που βίωναν σ' εκείνες τις αντίξοες συνθήκες οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Η πείνα, οι λιποταξίες, ο ασφυκτικός κλοιός του αντιπάλου, η τρομοκρατία στα χωριά από τους παρακρατικούς, αλλά και η αποφασιστικότητα, η οργάνωση, οι επιτυχημένες αποστολές των μαχητών του ΔΣΕ αποτελούν τα θέματα των ιστοριών. Η βαθιά ψυχολογική ανατομία των πρωταγωνιστών είναι χαρακτηριστικό του συγγραφέα Νίκου Κυτόπουλου. Είναι χαρακτηριστική η ψυχολογία του ανανήψαντα επικεφαλής των παρακρατικών, που αναγκάστηκε μετά τη λιποταξία του από το ΔΣΕ να γίνει διώκτης των πρώην συναγωνιστών του. Γνωρίζει καλά ότι χρησιμοποιείται και με την πρώτη ευκαιρία χλευάζει και επιχειρεί να χαλάσει τη φιέστα των τοπικών αρχών. Δοκιμάζει βέβαια τις συνέπειες των ενεργειών του. Εντονες είναι και οι εικόνες της σύγκρουσης μεταξύ των επικεφαλής των κατασταλτικών μηχανισμών, ο φόβος τους για τους αντάρτες, οι μηχανορραφίες, οι ίντριγκες αποτελούν συστατικό μέρος των σχέσεών τους.