Αδύνατο να μην πάει ο νους σου στο μυθικό, αλλά παντοτινό και οικουμενικό «Προμηθέα Δεσμώτη», διαβάζοντας τον Α' τόμο του εικονογραφημένου με φωτογραφικά ντοκουμέντα, συλλογικού έργου «Μακρόνησος - ιστορικός τόπος», (έκδοσης της «Σύγχρονης Εποχής»). Εβδομήντα και πλέον επιζώντες σύγχρονοι «Προμηθείς» -άνδρες και γυναίκες- από τις χιλιάδες των αγωνιστών της απελευθέρωσης και προκοπής του Ανθρώπου, που αλυσοδέθηκαν στη Μακρόνησο από «Ηφαίστους» της Βίας και του Κράτους και λοιδορήθηκαν από «Ερμείς» του αγγλοαμερικανικού ιμπεριαλισμού, διαφύλαξαν στα έγκατα της μνήμης τους (κι ας «χάθηκαν» τα αμέτρητα μικροσκοπικά χειρόγραφα που έγραφαν στη Μακρόνησο) «τα ατομικά και συλλογικά τους μαρτύρια, τις οδύνες του σώματος, αλλά και τον ιερό άθλο του ψυχικού σθένους και του ανυπότακτου πνεύματος, με συνταρακτικά (ανάλογα με του σοφόκλειου ήρωα), αλλά αποδραματοποιημένα, νηφάλια και εμπεριστατωμένα κείμενά τους στο συλλογικό αυτό έργο, τα προσφέρουν στην «τράπεζα» της Ιστορίας, παντοτινή κληρονομιά του λαού μας.

Το έργο, στο οποίο προτάσσεται ποίημα αγνώστου ποιητή (μάλλον Μακρονησιώτη), προλογίζει η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, η οποία υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ότι «λαός, και προπάντων νεολαία, που δε μελετά, δεν αφομοιώνει και δε διδάσκεται από τα ιστορικά γεγονότα, μπορεί μέχρι και να χάσει την πυξίδα και να γίνει το πιο εύκολο θύμα της χειραγώγησης, της μοιρολατρίας», κι ότι «η λήθη στο παρελθόν είναι πρόταση λαθεμένη, επικίνδυνη, ουτοπική». Την εισαγωγή υπογράφει ο επιμελητής του έργου, ιστορικός Βασίλης Κ. Λάζαρης, ο οποίος αναφέρεται στις προσπάθειες της άρχουσας τάξης, αφού έκλεισε η Μακρόνησος, να εξαφανιστούν τα τεκμήρια του «νέου Παρθενώνα» (Π. Κανελλόπουλος). Σημειώνουμε, τέλος, ότι «ψυχή» αυτής της συλλογικής εργασίας έγινε ο Μακρονησιώτης Διονύσης Γεωργάτος.